Al sinds maart ben ik er mee bezig; mijn periode studeren in het buitenland. Dat ik naar Spanje zou gaan was wel snel duidelijk, maar daarna kwam de vraag in welke stad ik dan zou willen studeren. Na veel wikken en wegen had ik mijn top 3 klaar. Gelukkig kreeg ik al snel te horen dat ik naar mijn eerste keus mag: La Universidad Católica San Antonio de Murcia (een hele mond vol maar afgekort gewoon UCAM).

Toen ik dit nieuws had gekregen kon ik beginnen met het kiezen van de vakken die ik wil gaan volgen. Dit gaat allemaal niet zo makkelijk als het klinkt. Je moet eerst je vakken kiezen, dan akkoord vragen aan je thuisuniversiteit, dan aan de host universiteit. In mijn geval hadden ze mij even over het hoofd gezien, dus moest ik er zelf achteraan. Uiteindelijk had ik contact met de juiste persoon van de UCAM, maar toen bleek dat twee van mijn gekozen vakken niet toegestaan waren. Dus moest ik weer overnieuw beginnen met het hele proces van wachten op handtekeningen. Helaas is het nationale motto van de Spanjaarden mañana, mañana dus kreeg ik pas vandaag (6 september, minder dan een week voor vertrek!) te horen dat ze me inderdaad verwachten.

De vliegtickets zijn natuurlijk al geboekt, 12 september begint het avontuur, samen met Kris. Gelukkig hebben we al een kamer kunnen regelen, in een appartement, met drie andere meiden (twee uit Azerbeidzjan en de andere uit Turkije), vlakbij het centrum. Verder heb ik al een language assessment gemaakt, zodat ik na mijn periode kan aantonen hoeveel vooruitgang ik heb geboekt in mijn kennis van de Spaanse taal. Al mijn vakken worden namelijk gegeven in het Spaans. Dit kan een uitdaging worden, want de Spanjaarden praten heel snel, maar er is geen betere manier om een taal te leren dan je er helemaal in onder te dompelen, toch?

Aankomende zondag wordt de dag waarop ik eens moet gaan nadenken over wat ik allemaal mee wil nemen. Hoe ik mijn hele leven in een grote koffer van 20 kilo en een handbagage koffertje ga proppen is mij ook nog een raadsel, maar met vacuümzakken kom ik hopelijk een heel eind. De laatste benodigdheden zijn zo goed als allemaal gekocht, dus nu hoef ik alleen nog alles op een zo strategisch mogelijke manier in te pakken. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar challenge accepted.

Voor nu ben ik vooral nog veel leuke dingen aan het doen met alle mensen die ik de komende vier en een halve maand moet missen. Maar ik heb ook ontzettend veel zin in de komende tijd, want wat een geweldige periode gaat het worden!