Vandaag hebben we het zonnige Egilsstadir verlaten en zijn we naar Mývatn gereden. Daar was veel bewolking op gegeven, maar ook hier was het goed weer: graad of 18 en een beetje zon! De hele eerste week hebben we dus eigenlijk niets te klagen over het weer.
Hoewel het eerste stuk van de route redelijk saai was voor IJslandse begrippen (voornamelijk weilanden waar we langs reden) kwamen we al snel weer langs bergen met de mooiste kleuren en prachtige watervallen. We staan er ook vandaag weer van te kijken dat bepaalde watervallen een naam en wandelroute hebben, terwijl je al rijdende soms nog mooiere watervallen tegen komt.

Na ongeveer 2 uur rijden kwamen we op de eerste ingeplande stop bij de Selfoss en Dettifoss. Hoewel de Dettifoss eigenlijk de hoofdattractie van deze plek is vonden wij de Selfoss misschien nog wel mooier. De Selfoss is 10 meter breed en 100 meter hoog.
De Dettifoss is heel groot en breed, het is één van de krachtigste watervallen van Europa. Door het opspattende water konden we de waterval ook niet super goed zien, maar vanwege het zonnetje zagen we wél een prachtige regenboog. We hadden daarnaast de pech dat de wind onze kant op stond en we dus echt goed nat geworden zijn. Bovendien was het pad ook goed nat en daardoor glad. Allebei zijn we vaak bijna onderuit gegaan. Toen we bijna terug bij de parkeerplaats waren was het voor Mart raak; pats boem, op zijn gat! Gelukkig had hij niets, maar van achteren was alles helemaal zwart; vooral zijn billen. Op dat moment schrikken, maar achteraf hebben we er de grootste lol om gehad:)

Na de stops bij de watervallen zijn we doorgereden naar Mývatn. We zijn nog niet echt bij het meer geweest, maar meer in het stuk daarvoor, het vulkanische gebied.
We zijn ten eerste naar de vulkaankrater Viti gereden, behorende bij de vulkaan Krafla. Deze krater heeft een doorsnede van ongeveer 300 meter. Aan de zijkant hiervan ligt een klein solfatarenveld waar we omheen gewandeld zijn.
Iets verder op de weg vind je dan Leirhnjúkur waar we ook een wandeling hebben gemaakt. Dit is een groot lavaveld dat tussen 1975 en 1984 ontstaan is na uitbarstingen van bovengenoemde vulkaan. Bizar hoeveel lava zo'n gebied instroomt! Nog steeds komt er uit behoorlijk wat stukken lava de nodige rook. Het gebied is ongeveer zo groot als de stad Parijs.
Foto's maken hebben we geprobeerd, maar het is zóveel dat het eigenlijk niet in een foto te vangen is...
Aan het einde van de weg kom je dan langs Hverir. Dit is een groot solfatarenveld in het gebied Námafjall. Als we uit de auto stappen worden we al bijna misselijk van de lucht, wat jammer dat we niet een beetje aan dit reisverslag toe kunnen voegen...
Je kunt hier wandelen en de stinkende modderpoelen bekijken, wat we dan ook gedaan hebben.

Tot slot zijn we wat gaan eten bij een restaurantje met uitzicht op prachtige lavaformaties. Hier kun je ook wandelingen maken, maar dit staat, samen met de rest van het gebied rond het meer, voor morgen op de planning.
We zien vaak mensen in onze Guesthouses die 's avonds laat pas aankomen en 's morgens vroeg alweer vertrokken zijn, maar wij zijn wat dat betreft blij dat we het iets rustiger aan kunnen doen. Na een uur of 8 op stap te zijn geweest zijn we vaak blij om na het eten lekker in onze kamer te gaan zitten en even niks meer te hoeven. Morgen weer een nieuwe dag!