Midterm examinations

Day 36
Deze week is het examenweek op school. De leerlingen krijgen verschillende onderwerpen op 1 dag die getoetst worden. Er werd van ons verwacht dat we ook 2 examens maakten (wiskunde en Engels) en dat we deze week enkele dagen toezicht kwamen houden. Toen we op school aankwamen, was er nog geen enkel examen te bespeuren. Pas een half uur na start, kwamen 2 leerkrachten met de examens op een brommer aangereden. Deze moesten dan eerst nog gesorteerd worden. Al snel bleek het dat sommige onderwerpen ontbraken. Enkele klassen kregen dus een examen voor de neus waarvoor ze zich niet hadden voorbereid. Het was dus niet echt choquerend dat het invullen ervan niet helemaal van een leien dakje ging.

De examens worden met de hand geschreven en nadien overgetypt en afgedrukt in Uliwa (het nabijgelegen dorp). Dit had als gevolg dat er best wat fouten in de examens stonden. Ik hield toezicht bij een deel van Standard 7. Alle jongens zaten samen in een lokaal op een hoopje op de grond (er waren geen banken). Ik kreeg examens in mijn handen geduwd en moest het maar regelen. Ik begon met iedereen uit elkaar te zetten en legde het examen zo goed mogelijk uit (dit was best lastig, want ik bekeek het zelf voor het eerst en sommige opgaven waren in het Chitumbuka). Tijdens het examen kreeg ik soms inhoudelijke geografische vragen over plaatsen waarvan ik nog nooit gehoord had. Ik besloot de leerkracht te gaan zoeken, want ik kon hier natuurlijk niet deftig op antwoorden.

In de namiddag kwamen Neria, Dominic en Hope weer voor wat bijles. Zij hadden wiskunde al geleerd, maar het examen uiteindelijk toch nog niet gekregen. Daarom gaven we hen nog wat extra oefeningen. Hope zijn jongere broer was ook van de partij. We gaven hen wat kleurpotloden en een papier. Hier maakte hij een heel toffe tekening mee.

’s Avonds had Noa zin in fanta, dus we gingen samen enkele flesjes halen in het dorp. Onderweg zagen we een heel mooie zonsondergang. Een paar kinderen uit het dorp vergezelden ons. Toen we bijna terug in de lodge waren, begonnen zij zich te verstoppen en lieten ze ons verschieten op iedere mogelijke manier. Ze doen hier echt alles om een lach op ons gezicht te toveren, geweldig!

Day 37
Opnieuw hield ik toezicht in Standard 7. De leerlingen kregen wederom een examen waarop ze zich niet voorbereid hadden. Ik vond dit best erg. Sommigen onder hen zuchtten of zeiden op voorhand al dat het hen niet zou lukken… Na het examen gingen we naar de banken kijken die we lieten repareren. Deze zagen er echt al heel goed uit! Nadien gingen we samen met Philip (1 van de board members) naar een andere timmerman om boxen te laten maken. We deden een bestelling om alvast met eentje te beginnen. Deze boxen willen we inzetten tijdens momenten wanneer de leerlingen niet echt bezig zijn (zoals bij een afwezigheid van een leerkracht, als je vroeger klaar bent, om te differentiëren…). Er zal didactisch materiaal in opgeborgen worden dat we hier ontwerpen op verschillende niveaus voor iedere graad.

’s Avonds verbeterden Noa en ik al een deel van de Engelse examens (gelukkig kregen we hier een week voor). Dit duurde heel lang, dus we kregen nog niet alles af. Nog later die avond keken we weer samen een film. Ik had al enkele keren met de beamer zitten sukkelen, maar was er eindelijk achter gekomen hoe deze werkte. De filmavond was een groot succes! Zeker voor herhaling vatbaar.

Day 38
De leerkracht van Standard 1 kreeg vandaag wat versterking. Ik hielp haar met toezicht houden en na de pauze ook met het afnemen van enkele examens. Ik moest de vragen stellen en de leerlingen moesten het antwoord geven. Als ze dit correct hadden, duidde ik dit aan met vinkjes achter hun naam. Korte sidenote: in het eerste verliep het afnemen van de examens veel minder serieus, alleen werken of stilte leken geen vereisten.

Na een tijdje werd ik weggehaald door 1 van de board members. Hij had een glijbaan gekocht voor onze speeltuin die we aan het bouwen zijn. Hij had hierover niets gecommuniceerd. Dit zorgde ervoor dat we hem moesten teleurstellen, want met degene die hij had meegenomen konden we niets aanvangen.

In de namiddag gingen we samen met Chimbaya en Atupele naar Karonga om nog wat stofjes voor rokken en tafelkleden uit te kiezen. We vroegen haar mening over enkele stofjes en kochten er stiekem eentje voor haar dat we dan bij ons afscheid cadeau kunnen doen. Dit stofje gaan we wel eerst nog even moeten wassen, want Noa liet dit per ongeluk recht in een plas modder vallen.

Day 39
Het was vandaag de feestdag ‘Dag van de Martelaar’ hier in Malawi. Niemand hoefde dus naar school en er vond ook geen examen plaats. In de ochtend gingen we toch naar school om naar de vorderingen van de speeltuin te gaan kijken. Onderweg kreeg ik wat pijn in mijn maag. Na het checken van de speeltuin gingen we naar onze box kijken, maar deze was nog niet af. De pijn in mijn maag werd steeds erger. Rechtstaan ging niet meer, dus ik kroop voor de rest van de dag mijn bed in.

Tegen de avond voelde ik me al iets beter en had ik wat frisse lucht nodig. Noa en ik maakten een avondwandeling naar de haven. Daar lagen we op de rotsen en keken we naar de sterrenhemel. De rust duurde niet lang, want 2 praatgrage mannen wilden alles over ons en ons verblijf weten. We babbelden wat en besloten na een tijdje terug te gaan. Ik kreeg geen hap binnen en ging dus opnieuw in mijn bed liggen. Ik hoopte dat het de dag erop beter zou zijn, want we zouden op ons eerste tripje vertrekken.

Day 40
Mijn maagpijn was weg. Gelukkig maar, want er stond ons een zware tocht te wachten naar Livingstonia. Chimbaya zette ons aan de voet van de berg af. In de blakke zon klommen we samen met Meza en met onze rugzakken helemaal naar boven. Na een dikke 4 uur (inclusief een aantal nodige pauzes) bereikten we bezweet de top. We verkenden onze accommodatie in de Mushroom Farm. Het uitzicht was bangelijk! Je kon heel ver kijken, zelf vanop het toilet en vanuit de douche. Nadat ik geïnstalleerd was, nam ik een WARME douche. Ik keek uit op verschillende dorpen vele kilometers lager. Dubbel genieten dus. (Ik weet niet wat er precies in het water zat, maar mijn haar had nadien een oranje schijn.)

We dronken enkele cocktails en speelden gezelschapspelletjes. Het was echt een heel gezellige avond! Tijdens het eten leerden we 2 Ierse meisjes kennen. Zij vertelden ons over de avonturen die zij al in Malawi beleefd hadden. Echt heel tof! De burito ging niet zo makkelijk als hun verhalen naar binnen, deze was namelijk veel te pikant. Toen we gingen slapen, merkten Marlies en Noa dat hun muggennetten heel klein waren. Dit was heel grappig om te zien, want ze leken precies kleine rupsen in een cocon.

Day 41
We stonden om 5u30 op om de zonsopgang te zien. Het leek alsof deze al voorbij was, dus Treesje en Marlies gingen terug slapen. Noa en ik bleven toch nog even zitten, dit geduld werd al snel beloond! De zon kwam toch nog op. Het was een prachtig tafereel! De oranje gloed en de bliksem op de achtergrond zorgden voor een echt kleurenspektakel.

Tijdens het ontbijt werden we omsingeld door bijtjes die geïnteresseerd waren in onze bananenpannenkoeken met honing. Helaas voor hen wilde ik deze niet delen, daarvoor waren ze te lekker. Na het ontbijt zouden we naar het stadje Livingstonia wandelen. Meza zei dat het niet ver was. Ik verwachtte een kwartiertje te wandelen. Al snel bleek dit niet zo te zijn. Zonder water waren we op stap tijdens een hete dag. Een beetje onverantwoord, daarom stopte ik al snel bij een winkeltje om een flesje te kopen. Achteraf kwam ik erachter dat die vrouw me flink te veel had laten betalen. Ze zag misschien dat ik wanhopig was en dus zeker zou betalen, haha!

We wandelden bijna 3 uur (BERGOP) en bezochten Stone House. Dit huis werd in 1903 door de man ‘Livingstonia’ gebouwd. We kregen een rondleiding, maar het museumgedeelte kregen we niet te zien. Dit zat op slot en de sleutel hadden ze niet bij hen op dat moment. Gelukkig moesten we daarom ook niet betalen.

Nadien bezochten we de kerk en de universiteit, zowel de kerk als de school waren redelijk ‘modern’. Meza liet ons een foute afslag nemen op de terugweg, waardoor we fout gelopen waren. We moesten dus een stuk terug. Ach ja, nog wat extra tijd om wat aan mijn conditie te werken. In de lodge konden we geen snack meer verkrijgen omdat we na 16u waren aangekomen. Daarom moesten we deze zelf maken in hun toffe keuken in de buitenlucht. Verschillende aapjes vergezelden ons. In de avond speelden we opnieuw spelletjes en we luisterden naar een podcast in bed. Het vroege opstaan eiste zijn tol, dus ik viel al snel in slaap.

Day 42
Ook vandaag stonden we vroeg op om de zonsopgang te zien, deze keer om 5u en met ons vieren. Wederom heel mooi! Ik kon niet meer slapen, dus Noa en ik gingen wat foto’s trekken en deden een poging tot yoga. Dit was eerder lachwekkend dan rustgevend. Na het ontbijt wandelden we naar een waterval. Onderweg liep er een verdwaalde baviaan over de weg. We zagen de watervallen vanuit verschillende aanzichten. Allemaal prachtig. Het beste was toen je er echt onder kon gaan staan. Toch een momentje waarvan ik echt genoten heb.

In de middag moesten we uit onze kamer, zodat de volgende klanten erin konden. Treesje en Meza wandelden al terug naar beneden. Marlies, Noa en ik lieten 2 brommers komen. Deze brachten ons naar beneden, ook een hele ervaring op zo’n hobbelige weg. Treesje stond ons op te wachten en zag nog net hoe onze chauffeur op het einde met ons tegen een rots reed. Het was niet heel hard en niemand geraakte gewond. In de avond voelde ik me opnieuw niet zo goed, ik vermoed dat dit door de vermoeidheid kwam.