Closing week

Day 43
Ik stond vandaag op met een hoest (precies een zeehond), keelpijn en oorpijn. Veel kon ik dus niet gaan doen op school. Ik besloot thuis te blijven. Best jammer, want het was closing week. Dit betekent dat de examens gedaan zijn en dat ze het semester afsluiten met een soort van schoolfeest waarbij de ouders worden uitgenodigd. De eerste 3 dagen zouden wij activiteiten met hen doen en hen liedjes en dansjes aanleren. Noa en ik gingen vooral het muziekgedeelte doen. Zij stond er dus vandaag alleen voor.

In de middag aten we verse tomatensoep en voelde ik me al iets beter. Noa en ik gingen met Isaac (het jongetje dat iets aan zijn voet heeft) naar het ziekenhuis. De voet zag er al veel beter uit en de dokter vertelde ons dat het niet nodig was om nog eens terug te komen. Heel fijn om te horen! De rest van de dag deed ik het nog rustig aan. Er was wederom geen elektriciteit, dus er moest opnieuw op chako (houtskool) gekookt worden. Ik kroop vroeg mijn bed in, in de hoop om de volgende dag terug naar school te kunnen.

Day 44
Ik voelde me al een stuk beter en ging dus mee naar school. We leerden enkele liedjes aan in Standard 5, 6, 7 en 8. Iedereen was heel enthousiast! Ook wij hadden al heel veel zin in ‘closing day’ (het schoolfeest dat die donderdag zou plaatsvinden).

In de namiddag amuseerden we ons met enkele kinderen in de tuin. We leerden hen wat Nederlandse woorden en zinnen en ook het kapsalon was weer geopend. Het gevolg hiervan was een hele avond het geroep ‘ik hou van jou’ en een warrig kapsel. Heel grappig allemaal. De kinderen zijn toch echt wel de hoofdreden dat ik hier mijn hartje verloren ben.

Day 45
Het was de laatste dag om te oefenen voor closing day. Onderweg naar school kreeg ik opnieuw wat steken in mijn maag zoals de week daarvoor. Toen we aangekomen waren, klapte ik al snel dubbel van de pijn. Met tranen in de ogen vertrok ik opnieuw naar huis. Noa stond er dus OPNIEUW alleen voor. Dit vond ik vervelend voor haar, maar zelf vond ik het ook echt heel jammer dat ik weer een dag moest missen. De rest van de dag spendeerde ik in mijn bed. De medicatie hielp een beetje, maar vooral het slapen zorgde ervoor dat het tegen de avond terug wat beter was. Met een bang hartje ging ik slapen, ik hoopte de dag erna aanwezig te kunnen zijn.

Day 46
Het was closing day en ik was van de partij! Het vele rusten had me deugd gedaan! Alle leerlingen, leerkrachten en ouders verzamelden in de grote zaal. Verschillende kinderen toonden op diverse manieren vooraan wat ze al geleerd hadden. Er werd gespeecht, gebeden, gezongen en gedanst. Al bij al was het heel geslaagd!

Op het einde van closing day werden alle geslaagde kinderen 1 voor 1 en klas per klas afgeroepen. Sommige ouders kwamen hen dan een centje of iets lekkers brengen. De kinderen waarvan het schoolgeld niet in orde was, werden niet afgeroepen (geslaagd of niet gelaagd). Ik blijf het met deze manier van werken toch nog moeilijk hebben.

In de middag werkte ik nog maar eens een keertje aan mijn eigen bachelorproef. Dit is echt niet evident doordat alles op 4G moet. ’s Middags kocht ik dus opnieuw 40GB aan. Nu kan ik er weer een maand tegen! Marlies en ik gingen voor een uurtje in de zon liggen om te luisteren naar een podcast. Ik heb absoluut geen idee hoe deze is afgelopen, aangezien ik halverwege in slaap viel. Toen ik bezweet wakker werd, kon ik niet douchen. Er was weer geen water voor 5 uur lang.

We kregen ’s avonds wat gezelschap van kinderen in de tuin. Ik denk dat ik tijdens deze reis nog nooit zo vaak geknuffeld ben geweest als deze avond. Er hing duidelijk iets in de lucht. Desalniettemin knuffel ik met veel plezier terug!

Day 47
Noa en ik hadden een online sessie van onze internationale bachelorproef (we doen deze in duo’s, een Belgische student in combinatie met een Cambodjaanse student). Nog voordat de sessie van start ging, pakte ik mijn valies voor Vwaza in. Het was tegen de middag tijd om op ons tweede tripje te vertrekken. Deze keer gingen we naar Kazuni Safari Camp. De rit was ongeveer 3 uur waarvan een deel op een hobbelige weg en een deel vergezeld door bavianen.

Toen we aangekomen waren, verdeelden we de hutten. Deze waren gelegen aan het grote Kazuni meer dat vol nijlpaarden zit. Noa en ik sliepen in een smerige hut vol spinnen die nog smeriger waren. In heel het kamp was er geen elektriciteit, enkel aan de ingang. We planden een wandelsafari, maar de gids kwam te laat opdagen. Hierdoor hadden we al best wat tijd verloren. Na 20 minuten wandelen, begon het te regenen en moesten we terugkeren…

In de avond genoten we van een schitterende zonsondergang. De nijlpaarden werden ook actiever en zwommen het meer over. Wauw! Gewoon wauw! We waren echt moederziel alleen in de lodge, zelfs niemand van daar was in de buurt gebleven. Dit was toch een beetje eng omdat er niemand was wanneer er iets misliep (een nijlpaard dat ineens voor je neus staat bijvoorbeeld). Na enkele telefoontjes werd een nachtwaker naar ons gestuurd. Ze waren hem van onze komst vergeten op de hoogte te brengen.

Treesje kookte rijst met bonen op een kampvuur. Noa en ik hoorden een nijlpaard van heel dichtbij en konden niets anders bedenken dan ons in het kookgebouw te verstoppen. Nadat we zeker waren dat de kust veilig was, speelden we een potje ‘Uno’ op Marlies en Treesje hun bed (het onze was te vies). Na een gevecht met een vettige spin die persé op mijn bedrand wou zitten, gingen we slapen.

Day 48
Om 7u hadden we een autosafari geregeld. Pas tegen 8u15 stond de auto daar met 2 gewapende mannen. Het was een soort van jeep met een open laadbak. Ze vertelden ons dat we best gesloten kledij aan moesten doen, omdat er veel steekvliegen waren (sommigen dragen een slaapziekte met zich mee, ieuw). We zagen impala’s, bavianen en olifantenstront. De olifant zelf zagen we helaas niet. Tijdens het regenseizoen is het blijkbaar moeilijk om dieren te spotten omdat alles dan dichtbegroeid is.

Tegen 16u zouden we een tweede poging doen met de auto. Net voordat het donker wordt, is het een goed moment om dieren te spotten. In de tussentijd genoten we van het uitzicht en de zon. Een groep bavianen kwam op bezoek in de lodge en kroop zelfs op het terras. Eén ervan liet een toffe verrassing achter op Marlies en Treesje hun trapje. Ook enkele nijlpaarden waren overdag best actief en zwommen heel dicht het meer over. Super tof!

We stonden klaar om 16u, maar na een dik uur was de auto er nog niet. Dit wou dan zeggen dat onze kans wat verkeken was. We waren hier heel teleurgesteld door, dus we besloten naar de ingang te wandelen om ons te informeren. Onderweg kwamen we de auto tegen. De bestuurder hiervan deed zeer onbeleefd en was een echt heethoofd toen we hem hierover aanspraken. Heel jammer, want dit laat toch een beetje een zure nasmaak achter…

Day 49
We stonden om 5u op om op bootsafari te gaan. Deze keer waren ze wel op tijd. Tja, vierde keer, goede keer? Met onze reddingsvesten aan waren we klaar om nijlpaarden te spotten. We zagen er eentje volledig uit het water in de verte, maar ook enkelen van dichtbij in het water. Allemaal heel indrukwekkend om te zien. Op een gegeven moment was onze boot denk ik iets te dicht in het territorium van een nijlpaard, want het werd wat kwaad en begon water te blazen.

Treesje en Marlies gingen nadien terug eventjes slapen. Noa en ik wilden onze gsm vooraan gaan opladen. Onderweg zagen we ineens 2 kindjes heel snel richting ons rennen. Pas na enkele seconden zagen we waarom. Minstens 20 losgeslagen bavianen renden achter hen! Na 1 blik wisten Noa en ik al direct wat we moesten doen. RENNEN! We maakten rechtsomkeer en renden snel terug richting het kamp. De kinderen riepen nog naar ons dat de apen gevaarlijk

waren, maar dit hadden we al lang door! Na een tijdje staakten de apen hun tocht, gelukkig maar! Achteraf gezien was dit heel grappig, maar op het moment zelf was ik toch wat bang.

’s Middags haalde Chimbaya ons terug op. Onderweg kocht hij wat eten voor de bavianen die we tijdens de heenrit waren tegengekomen. Vele automobilisten voeden deze bavianen zodat ze op die plek blijven. Als de bavianen even geen eten hebben, dan dalen ze de heuvel af naar het dorp en beginnen ze daar te stelen. We stopten in Uliwa om nog wat eten te kopen. Bij aankomst nam ik direct een douche, want ik had me tijdens mijn verblijf in die vuile kamer niet willen wassen (vanwege de nog vuilere douche).

Tegen valavond gingen Noa en ik naar de haven. De boot Ilala was weer aangemeerd en er kwam veel volk uitgestapt. Sommigen komen uit Malawi, maar anderen uit Tanzania. Eén van de mannen kwam een babbeltje met ons doen en vroeg hem of ik de hoofdrol in zijn nieuwe videoclip wou spelen. Dit aanbod heb ik vriendelijk afgeslagen. Ik vind het echt grappig dat mensen soms zo schaamteloos zijn en de gekste dingen vragen. Later die avond hielden we in de lodge een stop-de-band-muziekquiz. Ik denk dat ik mijn muziekkennis nog wat moet uitbreiden, want veel zinnige teksten kwamen er niet uit mijn mond. Deze activiteit was een toffe afsluiter van een fantastische week!