Canggu

Vrijdag
Na de regenbui van de middag zijn we toch echt onze spullen gaan pakken. We gaan namelijk een weekend naar: Canggu! Een plaats in het zuiden van Bali. Het was een reis van ongeveer 2,5 uur op de scooter, maar mannnnn wat was dat gaaf! De reis begon met een weg dwars over de berg, pfoe!! Een heel smal weggetje met hele scherpe bochten en steile stukken! En steile stukken in de scherpe bochten ;) Het gevoel daar te rijden is niet te omschrijven, dat moet je mee maken! De weggetjes over de bergen zijn zo spannend en het uitzicht is te mooi om te omschrijven! Wauw! En de rest van de trip was zo fantastisch! Maar de overgang tussen verschillende omgevingen is zo klein soms! Voor je het weet rij je niet meer in de bergen, maar in een dorp of tussen de rijstvelden of in een ontzettend drukke stad. Ja, echt heel gaaf om zo iets mee te mogen maken, zo iets te doen!

Alleen hadden we alleen opgezocht waar we heen wilde, alleen de plaats. We hadden nog helemaal niets geboekt… Het was donker toen we aan kwamen en we moesten dus nog wat vinden! Uiteindelijk reden we langs een hostel wat er wel nice uit zag! Surfers Dorm Hous Bali was de naam. De deur was dicht en er was niemand, of iets van een receptie of iets. Toen liep iemand over de galerij, die spraken we aan. Hij liet ons binnen en showde de ruimte. Hij zei dat de eigenaar het zeker oke vond als we hier gewoon zouden slapen en morgen zouden inchecken. Niet hoe het normaal gaat, maar okee fine for us :) Het is een ruimte met 4 stapelbedden, leuk!! Er slapen nog 2 andere gasten in de kamer, typische surfers! Wat een super avontuur! Normaal niets voor mij, gewoon ergens heen gaan zonder iets te plannen… maar eigenlijk bevalt het me wel :)

Wauw wat ben ik blij dat ik dit kan doen, zo’n groot avontuur! En dat ik het doe :) A bit proud of my self :) Nu lekker slapen, morgen gaan we misschien surfen!
Goodnight xxx

Zaterdag
Wauw wat een dag vandaag! We zijn vanmorgen lekker gaan ontbijten bij een restaurantje, en ik at brood! Hmmmm wat lekker :) Terug in het hostel was de eigenaar aanwezig. We hebben ons toen ingecheckt! Het blijft gek om dit een dag later te doen ;) Hierna zijn we ons klaar gaan maken om te gaan: Surfen!!

Een van de andere gasten in het hostel is Ozz. Ozz komt uit Israël. Hij is net begonnen aan een wereld reis, na dat hij verlost was van het leger. Hij was eindelijk vrij om de wereld te zien. Het was een indrukwekkend verhaal. Maar als hij ergens van houd is het surfen, hebben wij even geluk! Hij nam ons mee naar een plek waar we een surfboard konden huren en waar we goed konden surfen. Hij ging zelf naar een plek met hogere golven. Eva en ik gingen beginnen met surfen. Na 10 minuten op het strand te staan, denkend: Oee… die golven zijn toch wel heel hoog…. Zijn we toch de zee in gegaan! Waauw wat was dat gaaf! Hoge golven waren het zeker, soms wel anderhalve tot twee meter hoog. Het was al een hele opgave om dieper de zee in te komen, wat is dat zwaar! Toen we eindelijk wat dieper waren, was ik gedraaid om een golf te pakken. Ik had niet verwacht dat het me zou lukken de eerste keer. Ik was zo verbaast dat ik niet was gaan staan, maar bleef liggen op mijn board… oeps haha! De golf bracht me ontzettend ver, heel leuk, maar dan moet je dus ook weer terug ;). Een paar keer daarna is het gelukt op mijn knieën, jeeej!! Staan heb ik geprobeerd, dit lukte helaas niet langer dan 5 seconde. Maar goed, voor een 2e keer surfen ging het echt wel aardig!

Ozz kwam weer terug naar ons toen

we weer op het strand zaten. Na even gezellig gekletst te hebben zijn we toch weer het water in gegaan. Hij ging ons helpen! Dat was heel fijn, hij kon ons precies vertellen welke golf we wel en niet moesten pakken. Dat hielp een hoop! Het is me nog een paar keer gelukt om te staan, maar toch niet langer dan een paar seconde.

Weer terug op het strand, gebeurde er weer iets. Achter ons was een open tempel en daar ging een ceremonie beginnen. Ze hebben hier voor elke rede wel een ceremonie. Nu was het een ceremonie omdat het de dag voor volle maan was. Er waren heel veel mensen, allemaal in witte ceremonie kleding met een soort gele sjaal om hun hoofd. Er waren ook een paar mensen helemaal in een mooi draken of tijger kostuum. Ze begonnen in de tempel met een soort dans en muziek en liepen daarna het strand over. Wat was dat indrukwekkend zeg!
Voor de lunch nam Ozz ons mee naar een lokaal restaurantje. Heerlijk… maar pfooee zo pittig! Gelukkig hebben we daarna fruit gehaald. Het hostel heeft een dak terras. Hier hebben we heerlijk gezeten met z’n 4en. Lekker fruit gegeten, gekeken naar de zonsondergang en later naar de sterren. Te prachtig! De meiden gingen weg om wat te halen uit de winkel en ik bleef nog even zitten met Ozz. Hij vertelde verhalen over toen die in het leger zat en wat die allemaal gezien heeft. Wat is dat indrukwekkend zeg… en hij is pas 23! Het was een bizar gevoel om voor te stellen. Wauw!

Er is nog een gast in het hostel. Ellie (of zo..), hij is ongeveer een jaar of 50 en komt uit Texas. Hij heeft ook onwijs veel verhalen en dingen mee gemaakt. Heel bijzonder! Maar hij houd van koken en vind het onwijs leuk om te doen. Hebben wij even geluk :) Heerlijk en gezellig gegeten met zijn alle. Wat is het leuk om andere mensen hun levensverhalen te horen!

Nu weer heerlijk slapen, morgen weer de reis terug naar Lovina.

Slaap lekker xx

Zondag
Vandaag was alweer de laatste dag van het weekendje weg, maar mannn wat een dag! Vanmorgen hebben we heerlijk ontbeten met fruit, op het dak terras. Hierna zijn we gestart aan de terug reis, met als tussenstop een tempel in de zee!

We wisten niet wat we konden verwachten. Maar toen we aankwamen bleek het heel groots te zijn… niet de tempel, maar de toeristen plek. Er waren ontzettend veel toeristenwinkeltjes, waar we eerst langs moesten voor we bij de tempel kwamen. Een beetje balen wel. En er waren heel veel mensen.. ook een beetje balen. Maar uiteindelijk waren we bij de tempel. Wat lag die er mooi bij zeg! In de zee, maar wel aan het strand. Er waren allemaal bomen rond de tempel en door dat het bewolkt was, werd die een beetje mysterieus. Het was onwijs mooi om te zien, helaas waren er overal toeristen. Een stuk verderop op het strand, was een grote rots. Hier kon je op klimmen en keek je mooi uit op de tempel en over de zee. Hier was het wel rustig, wat heerlijk zeg!

Toen we terug liepen, vanaf de tempel naar de scooters, moesten we even stoppen. Er ging namelijk net (weer) een ceremonie beginnen. Gaaf om te zien weer, het is zo indrukwekkend!

Maar goed, hierna onze reis naar huis verder voortgezet… maar niet zo voorspoedig als gehoopt. Ten eerste hadden we een onwijze regenbui op ons. Het kwam echt met bakken uit de lucht. We hadden dan wel een regencape aan… maar toch het is niet zo prettig ;) en het was koud in de bergen! Pfoe niet gedacht dat ik het hier zo koud zou hebben!

Ten tweede gebeurde er dit: als we rijden op de scooters, rijden we altijd in een rijtje. Eva reed voor op, met mijn telefoon als navigatie, toen Marleen en toen ik. Maar op een gegeven moment reden we over een hobbel… en schoot mijn helm los!! Ik toeterde 3 keer, wat ons teken was, maar de meiden hoorde het niet. Doordat ze de regencapes aan hadden konden ze ook niet in de spiegel kijken of ik er nog was of niet. Na even gereden te hebben op zoek naar ze besefte ik me iets…. Ik heb geen telefoon bij me… SHIT! Toen was er toch echt wel even paniek. Ik was gestopt bij een restaurant waar ik twee toeristen zag. Dan wist ik bijna zeker dat ze Engels spraken. Ik vroeg ze of ze me konden helpen. Uiteindelijk heeft de vrouw van het restaurant mij heel erg geholpen. Met behulp van haar telefoon heb ik via de site van Sjaki-Tari-Us het nummer van Julian kunnen vinden. Naja…. Het nummer van Iluh, de headmaster van Ubud, en via haar het nummer van Julian kunnen krijgen. Via hem de nummers van de meiden en ook hem gevraagd of hij hun kon bereiken. Uiteindelijk is het gelukt elkaar te bereiken en hebben we elkaar terug gevonden. Maar alles bij elkaar heeft een uur geduurd…. Oeps! Maar de vrouw van het restaurant was ontzettend lief. Ze gaf me thee en bood aan me naar huis te brengen met de auto, als de meiden al te ver waren. Gelukkig hoefde dit niet, maar het was wel heel lief.

Helaas moesten we nu in het donker de berg af… de kleine smalle weggetjes, met de scherpe, steile bochten! Wauw wat was dit gaaf! Het ging heel hard, maar zonder motor. We reden op zwaartekracht ;)

Thuis waren we alle drie helemaal gesloopt. We hebben snel wat gegeten en zijn toen lekker naar bed gegaan! Morgen begint weer een week in de school!

Goodnight xx