En toen was het zover: 1 maand alleen back-packen in Vietnam! Maar.. Ik zou Nadine niet zijn als ik toch wat dingen van het laatste moment zou laten afhangen.. En dus dacht ik de dag voor vertrek: "Laat ik even kijken hoe het nou precies werkt met het krijgen van een Visum, dadelijk op het vliegveld in Vietnam". STRESS!!! Waar ik even overheen had gelezen, was dat je een visumautorisatie nodig had. Euhhh wat?! Een soort aanvraag-document, dus wij googelen en uiteindelijk vonden we een organisatie die het 'super-urgent' kon afgeven, namelijk 6 uur 's ochtends via de mail (kwart voor 7 moest ik richting het vliegveld..) Gelukkig had ik hem om half 7 eindelijk binnen en kon m'n reis toch doorgaan! Ik had heel onrustig geslapen, zelfs overgegeven en dacht af en toe: waaaarom doe ik dit?! Lieve mama, papa, opa en oma brachten me weg en het was fijn om nog even goed gedag te kunnen zeggen (en de avond daarvoor uiteten met de meiden was ook super)! M'n tranen zo goed mogelijk ingehouden bij de douane (Heeft u een tablet in uw handbagage? Half huilende: Jaaa!) en dan sta je daar alleen.. Geld wisselen en inchecken dan maar! Dan blijkt vliegen in je eentje toch ineens lastiger; kom ik aan bij de gate, gaat het vliegtuig daar niet naar Frankfurt (m'n overstapplaats).. Klein stress-momentje, maar de gate was dus gewijzigd! Vlucht ging prima: ik viel steeds in slaap, haha. En dan: Frankfurt. Waarom zijn vliegvelden zo ingewikkeld? Of kwam het door mijn moeheid/spanning? Wel/niet door de deur naar buiten?! Wel/niet bagage ophalen? Bagage kwam überhaupt niet, toch maar navragen, voordat ik zonder backpack zat! Werd doorgestuurd, door naar de hal, oké en nu?! Wel/niet opnieuw inchecken? Waar kan ik zien waar ik heen moet?! En daar was mijn 'redding': Hey, jij zat toch ook net in het vliegtuig? Ga jij ook backpacken? Weet jij waar we heen moeten?' Albert-Jan. Fijn! Een soortgenoot! En samen gaat het toch makke-lijker! Eerst heerlijke ligstoelen opgezocht en beetje gekletst! Hij had in een afkickkliniek gezeten.. Oja, even vergeten dat je de meest aparte mensen en bizarre verhalen tegenkomt op reis.. In het vliegtuig maakten de stewardessen een hele brein-breker, omdat we naast elkaar wilden zitten! Iedereen werd verwisseld en verplaatst, haha geweldig! En zo kwam ik ook onder mijn plek uit naast een Vietnamees gezin. Geloof me, die geur stelde ik graag nog even uit! Viel het wel nog even tegen dat deze vlucht 11.5 uur vliegen was! Niet veel geslapen, maar toch fijn om niet helemaal alleen te zijn! In Ho Chi Minh ging m'n visum goed (pfff..) & toen alleen door naar Hanoi! Van die vlucht heb ik niks mee gekregen, m'n ogen konden niet meer open blijven! Ik werd netjes opgehaald door het hostel (heel fijn!) & daar was ik dan na 23 uur vanaf m'n eerste vlucht: Hanoi, Vietnam!