Mai Chau

Om 6.45 ging m'n wekker, 7.15 moest ik me beneden melden. Gelukkig word ik steeds sneller 's ochtends!) en had ik alles de dag ervoor al goed klaargelegd, dus backpack bij de bagageruimte gedropt en me gemeld bij de receptie. Gelukkig zijn ze hier erg van de tijd en was het om 8 uur dan toch tijd om te gaan! 4 Engelsen en 4 Nederlanders zaten in onze groep. Ook al ben ik nog niet lang onderweg, toch is het zo fijn om Nederlands te kunnen praten i.p.v. steeds na te denken hoe ik het moet zeggen. Het volgen van Engelse verhalen en het maken van Engelse grappen is toch best lastig, haha. We gingen eerst langs het andere Backpackers hostel in Hanoi en uiteraard was het uiteindelijk pas 9 uur voordat we op weg gingen, aangezien we in Hanoi al een lekke band bleken te hebben! Onderweg stopten we en kon ik mijn ontbijt scoren (oreo-koekjes!). Na 4 uur rijden kwamen we aan in de homestay, waar we 2 nachten zouden verblijven. Beneden was de chill/eetruimte en boven was een soort grote zolder met allemaal matrassen en klamboes! We kregen lekker eten, gemaakt door de bewoonster van het huis/hostel. Daarna had iedereen een after-diner-dip. Dus tijd voor een powernap. Daarna was het tijd voor de fietstour! Helaas geen mooie mountainbikes en m'n eigen fiets fietst uiteraard veel beter, maar met een hoop gerammel gingen we op weg! Leuk om zo wat van het gebied te zien en we stopten in een dorp, waar de jongens voetbalden met 2 Vietnamese kinderen (en werden ingemaakt). We fietsten verder door de dorpen en langs de rijstvelden, waarbij we wel wat bekijks trokken, omdat we in onze bikini fietsten en ze dat duidelijk niet gewend zijn. Mai Chau is pas 1 jaar open voor toeristen en dat is wel goed te merken, aangezien het allemaal nog heel authentiek is en niet-toeristisch. We stopten bij een plek waar we spullen konden kopen. Typisch: niemand hielp je, je moest zelf zoeken in de koelkast naar drinken, waar ook vlees en half aangebroken dingen lagen. Met de 2 Nederlandse meiden (Suzan en Lieke) gingen we stiekem op zoek naar spullen om een taart mee te creëren voor Wessel, die om 12 uur jarig zou zijn. Karim kocht 24 blikjes red bull (de wodka was al meegekomen vanuit Hanoi). Terug in de homestay weer lekker gegeten en toen was het 8 uur en waren we allemaal weer moe!

Gelukkig hoefden we nog 'maar' 4 uur te wachten voordat Wessel jarig was. Dus wat doe je dan? Kingsen! En laat ik daar nou net heel goed in zijn.. ;) Toch maar weer aan het bier en we kregen een fles met 1,5 liter rice-wine (bah!). Was een gezellig avondje, met 100 slokken vanwege geen ja/nee, wat doe je met je vingers, de Engelsen leren dat bedankt in het Nederlands penis is (en niet doorhebben dat dat in het Engels hetzelfde betekent en ze het dus gelijk door hadden, maar wij dachten dat ze er in trapten), enz.
Om iets voor 12 hebben we de verjaardagstaart in elkaar geknutseld en Wessel toegezongen.
De volgende dag ontbeten om 8 uur (toast met ei) en was het tijd om op de motorbikes te rijden (waarover we de dag ervoor uitleg hadden gekregen, aangezien je moet schakelen). We kregen een leuke gids en hebben totaal 80 kilometer gereden. Was echt een geweldige dag, met een gezellige groep en rijden door de bergen, over stukken met allemaal stenen (minder fijn) en gestopt in een dorp. Hier mochten we na lang zeuren naar de rivier om een duik te nemen en kregen we een grot te zien, waarna we ook nog getrakteerd werden op een lekkere lunch en een onweersbui met veel regen. In de regen teruggereden, helemaal doorweekt! De Vietnamezen zwaaiden ons allemaal toe vanuit hun huizen, waarschijnlijk vonden ze ons maar raar dat we in de regen reden! Terug in het hostel lekker gedouched,

weer gegeten en gechillt met ook 2 Engelsen erbij. Een hoop gelachen (that is what she said.. I'm coming.. Can you make a picture.. #onlyinasia.. Worst-joke-contest) en 's avonds had de familie van het hostel een Thais dansritueel geregeld, voor de jarige job! Speciaal om mee te maken en we hebben zelfs wat meegedanst en uiteraard was ook daar weer de 'happy water' (rice-wine, nogmaals bah). Daarna nog zitten kletsen en chillen, maar redelijk op tijd maar bed gegaan. De dag daarna weer een motorbike-tour gedaan. De groep was wat groter en aangezien de Amerikaanse meiden niet zo goed overweg konden met de motorbikes (slakkentempo en vallen) verliep het iets minder soepel. Hele mooie uitzichten gezien onderweg, echt heel gaaf! Nog met een boot een meer opgegaan en daar een duik genomen. Zo toch wel een hele andere tour dan Sapa! Terug in het hostel gegeten, spullen gepakt en weer teruggegaan met de bus naar Hanoi! Onderweg is er ook genoeg te zien en kijk je je ogen uit! Dieptepunt was toch wel een scooter met achterop een plastic zak, waar een varkensneus uitstak.. Op zich al vreemd, maar toen ontdekten we dat het varken nog leefde ook, zielig! De chauffeur reed echt op slakkentempo (in tegenstelling tot de chauffeur op de heenweg, die echt op de meest onlogische momenten ging inhalen en door de bochten vloog) en hij viel de hele tijd bijna in slaap (veilig gevoel!). Hij werd ook echt 100 keer gebeld! Ers stapte nog een Vietnamees vrouwtje in en die begon aan een stuk door te blèren en te ratelen! Mooi hoe iedereen helemaal gek van haar werd en haar belachelijk maakte! Gelukkig hield ze na 5 minuten haar mond dicht!