Zapallar -Santiago

‘Dar un cuarto al pregonero!’ Ondanks onze geweldige weekendtrip van vorige week en alle interviews die veel waardevolle informative hebben opgeleverd, waren we alle vier blij om weer in de nachtbus te stappen: terug naar SANTIAGO!

Na een busrit van 12 uur, de bus kreeg namelijk om 03:00 uur een lekke band, kwamen we aan in het zonnige Santiago. Na een korte douche stapten we weer in de volgende bus, we zouden namelijk met z’n allen het weekend doorbrengen in het kustplaatsje Zapallar.

Zapallar is een ontzettend schattig kustplaatsje, ongeveer 70 kilometer boven Vina del Mar. Dit plaatsje kenmerkt zich door twee prachtige stranden en heel

veel mooie zomerhuizen. Alle (belang)rijke Chilenen hebben hier wel een villa. Daarnaast kun je in Zapallar echt prachtig wandelen langs de zee!

Eenmaal aangekomen bij het huis van een van de buddies werd gelijk de barbecue aangestoken. We hebben hier heerlijk met z'n allen geluncht en geborreld. Er ging vooral veel piscola (pisco, typisch Chileense drank, gemengd met cola) doorheen!

Na flink wat gezelligheid, vlees en drankjes was het tijd om het strand op te zoeken. En wat voor een strand.. Het strand van Zapallar was echt prachtig! Het is een heel klein strand, in een baai, met allemaal villa's eromheen gebouwd tegen de rotsen aan. We kwamen rond 7 uur aan op het strand, precies op tijd om de prachtige zonsondergang te bewonderen! We hebben snel een kleine wandelroute gelopen waardoor we op een prachtige rots eindigden en de zonsondergang vanaf de perfecte plek konden zien, WAUW!

De volgende dag heb ik samen met een select gezelschap wat cultuur gesnoven. We zijn eerst naar het Museo de la Memoria y los Derechos Humanos. Het museum, pas sinds 2010 geopend, is gebouwd om bewustwording te creëren van de schending van de mensenrechten door de staat Chili tussen 1973 en 1990. Zo staan niet alleen de slachtoffers centraal, maar ook het belang van respect en de tolerantie voor dit soort gebeurtenissen. Deze periode, waarin Pinochet aan de leiding stond, is een erg gevoelige tijd voor de Chilenen. Veel Chilenen willen er niet over praten en er zijn ook zeker nog wel een soort van twee kampen. Met aan de ene kant de Chilenen die Pinochet als een goede leider zagen en aan de andere kant de groep Chilenen die meer de slechte kant van deze dictator inzagen. Heel opvallend is dan ook dat de naam Pinochet vaak vermeden wordt in dit museum. We hebben zijn naam in het hele museum maar drie keer gezien!

Daarna stonden er wat mooie parken op het programma. Omdat de zon nog behoorlijk fel scheen, zijn we rond lunch tijd heerlijk neergeploft in parque Bicentenario. Een heel nieuw park (geopend in 2007 en later nog een stuk pas in 2011) van precies 314.314 vierkante meter. In dit park staan trouwens ook 124 gekleurde beren die allemaal een land vertegenwoordigen, de United Buddy Bears. Ze zijn namelijk allemaal geverfd in de kleuren van de vlag van een specifiek land. Uiteraard zijn we later nog wel even op het terras gaan zitten om overheerlijke hapjes als lunch te nuttigen!

Daarna was het tijd voor de rooftop bar in het poepie chique W hotel. Helaas was deze bar al zo'n twee jaar gesloten (waarschijnlijk te veel vervelende en dronken toeristen) en konden we helaas niet naar boven.

Gelukkig raakten we aan de praat met een meneer die de koffers van gasten naar binnen bracht. Deze meneer, een soort van Bob Marley look-a-like,

heeft ons uiteindelijk een hele rondleiding gegeven door het luxe hotel. Inclusief een bezoekje aan de rooftop bar, die voor hotelgasten nog wel gewoon open was, wat ons een geweldig uitzicht bezorgde! GENIETEN!