Xiva :
Onze eerste stad op onze Zijderoute, Xiva, lijkt een groot zandkasteel, alsof Allah heeft zitten spelen in de zandbak van de woestijn. Het is een oud, ommuurd stadje. We beklimmen ook onze eerste minaret in Xiva. We krijgen een discount van 1.000 SUM. Yes, 25 cent bespaard. De dames hebben de dagen erna nog spierpijn van de klim. Trappen van een halve meter die ons spiraalgewijs omhoog leiden, kunnen in de benen kruipen, dames.

Buchara :
Was Xiva het Brugge van Oezbekistan, een stukje antiek, prachtig, maar geen echt levendige stad meer. Een stad in de stad, de oude kern telt slechts 2.500 inwoners. (Daarrond wonen wel nog eens een 130.000 mensen). Een beetje in leven gehouden voor de toerist, of zo voelt het toch. Dan is Buchara het Gent van Oezbekistan. Een kleinere, maar heel bruisende stad, met ook alles op wandelafstand. En net zoals in Gent, waar je in het oude centrum de ene toren naast de andere hebt, heb je hier de ene Medressa naast de andere. Je loopt er door de geschiedenis, maar het voelt wel aan als een stad van vandaag.

Samarkand :
Samarkand is dan weer een grote stad. Waar héél veel te zien is, maar waar je wel transport nodig hebt om er te geraken. Zie het als het Brussel van Oezbekistan. Met het Registan als Grote Markt, maar nog een pak meer dat te ontdekken valt. Het wordt het Rome van het Oosten genoemd. Al mis ik wel de exuberantie van de Italianen. Mannen in maatpak op hun Wespen.