Hadden we beter kunnen eindigen, na zo'n gevulde reis, vol indrukken, vol verhalen, vol geschiedenis; dan in de rust van de bergen van Kirgizië. Het is een echte verademing ! Het is uitblazen, het is ons even afzonderen, ons even terug trekken, de natuur in. En wat een natuur ! Wat een bergen. We starten op een 2.000 meter en maken maar een kleine tocht. Het weer is niet schitterend, kan hier elk moment omslaan, we zien het inderdaad voor onze ogen veranderen. Maar we zijn even niet te stuiten, we moeten er uit. De sneeuw in. En natuurlijk elkaar bekogelen.

We krijgen ook gezelschap, van een viervoeter. Die met ons mee op pad gaat, op jacht, achter wild aan, hij stormt de flanken op, blaft naar alles en nog wat. Om dan terug bij ons te komen en dan terug als een pijl uit een boog achter het volgende diertje aan te zitten. Zo snel dat we nooit zien wat hij ziet, nooit echt weten waar hij achteraan gaat, we horen enkel geluiden.

Een pracht van een beest in een prachtige omgeving. Allebei even grijs, maar alles behalve saai. Enorm, immens, ontzagwekkend, we voelen ons klein. Maar we voelen ons ook terug vrij. We ademen volop de berglucht in, rollen ons even in de sneeuw. Onze dag kan niet meer stuk. Een prachtige bekroning op een ongelooflijke reis !