Met 17 zitten we aan grote tafels. Soms op stoelen, soms in zetels. Zo kunnen we tussenin af & toe achterover leunen, want het eten duurt best lang. 17 heel verschillende mensen. Allemaal Belgen, het grootste deel van Turkse origine. Jong & oud. Man & vrouw. Mensen die al wat gereisd hebben. Verhalen dus, over het Alhambra, de pelgrimstocht naar Mekka, maar ook over Mongolië.

Een boeiende mix dus, dat is ook wat er op tafel komt te staan, allerlei schoteltjes, slaatjes, gegrilde groentjes, stoofschoteltjes, rijst & aardappelpuree samen en natuurlijk Chai & Naan (soms versierd met patronen). Het doet ons soms denken aan Tzatziki, aan Paella, ... Een lekkere mix dus. Een aangename verrassing. Hadden we niet verwacht.

Niet alleen lopen we hier met Turkse Belgen van moskee naar moskee. Ook krijgen we de kans de Joodse wijk van Buchara te bezoeken. En zitten we dus plots met Christenen & Moslims in een Synagoge. Naast de mix van geloof is er een nog grotere mix van talen. Onze Oezbeekse gids vertaalt vanuit het Russisch naar het Turks. En zo gaat het naar het Nederlands. Met ertussenin Engels & Oezbeeks.

Naast ons gekend Latijns schrift, zien we Arabisch schrift op de Minaretten & Medressa's, Cyrillisch schrift op de verkeersborden (in Kazachstan & Kirgizië) en hier Hebreeuws.

In Bishkek stappen we na alle moskeeën ook een orthodoxe kerk binnen. Er is net een dienst. Een heel aparte sfeer. Prachtige gezangen. Een oud en vooral vrouwelijk publiek. En dus worden we (mannen) direct aangesproken om de Christus-vaandel te dragen. We verstaan echter geen woord Russisch. En begrijpen dus pas achteraf wat ons gevraagd werd.