Time flies when you are having fun!

Het is eindelijk tijd voor update 2! Terwijl ik deze update schreef zat ik op een zandwit strand met rustig blauw water om me heen. (ik wil niemand jaloers maken, ik deel gewoon even de setting met jullie! Maar het ongeluk wil dat niet veel later, mijn backpack als duikboot veranderde omdat het bootmannetje mijn backpack letterlijk tussen wal en schip liet vallen. Hierdoor heb ik mijn laptop al even niet meer kunnen gebruiken en niks kunnen plaatsen.
Ik ben in de afgelopen weken door Myanmar, Thailand, Laos, Cambodja gegaan en nu in Vietnam. Onwijs veel gezien dus ik zal jullie alle details besparen en wat ervaringen vertellen!

Myanmar: Liefste mensjes ooit!
In Myanmar was echt mijn hoogtepunt in mijn laatste week. Hierbij ging ik op bezoek bij een Engels lerares in een klein dorpje waar ik

nog steeds de naam niet van kan uitspreken. (ik kende noch de lerares noch het dorpje trouwens.)
Ongeveer 6 uur zou de busreis duren volgens de busmensen.(wat niet waar is het was 16 uur in de bus...) Dus daar stond ik dan 4 uur nachts in een plek waar ik niemand kende en geen idee had wat ik er zou gaan doen. Ze hadden welgeteld 1 hotel met 3 kamers, dus er kwamen duidelijk nooit toeristen daar.
De volgende ochtend om 7 uur stond Lay Lay Tint (Engelse lerares) voor mijn deur en was onze eerste ontmoeting! Lay Lay is 71 jaar oud, maar zeker nog een levendig en actieve vrouw. Ze heeft me 4 dagen rondgesleurd in haar dorp, naar vrienden, naar een kleermakerij, naar haar huis, naar een weverij, naar een safe the children project, naar een school reünie, naar een Thank the Teacher Day, naar een klooster, en zelfs naar een Myanmarese bruiloft!!!!
Waarbij ze mij haar een Myanmarese jurk gaf (die ik echt niet mocht betalen of teruggeven van haar, want het was voor haar een teken van vriendschap)
Bruiloft was heel bijzonder om mee te maken. Waar ik me toch een beetje als een indringer voelde, vond de Familie het GEWELDIG dat ik er was en de moeder van de bruidegom nam elke gelegenheid aan om dat ook te vertellen aan IEDEREEN. Ik moest en zou zelfs

op het podium komen om op de foto met het bruidspaar te gaan. En werd ik de hele bruiloft rondgesleurd van de ene oom naar de andere tante.
Vervolgens heb ik zelfs een een of andere hoge monnik ontmoet. (een van de belangrijkste in Birma) Wat echt voelde alsof ik Ghandi had ontmoet!
Daarnaast stopte ze me 4 dagen vol met traditioneel Myanmar eten en organiseerde ze een karaoke avond met al haar vrienden voor me. Iedereen is super lief en heel respect vol. En laten ze bord en drinken echt niet leeg gaan, en blijven ze gewoon ongevraagd bijschenken, denk je net je bord leeg te hebben, leggen ze er een hele kip of hele boom weer op. En als je niet opeet, vragen ze of je het niet lekker vindt.. waardoor ik me vaak schuldig voelde en alles dan maar opat. Ook willen ze allemaal met je op de foto aangezien ik toerist nummer 1 ooit daar in het dorp was. Deze foto zette de meeste dan ook gelijk op Facebook en lieten mij het dan ook trots zien. Mooie dagen waar ik onwijs veel liefde heb gevoeld van de Myanmarese mensen en zeker een plaats in mijn hart hebben gekregen.

Thailand: Toeristenland, en schattige olifantjes.
Na Myanmar was het noorden van Thailand aan de beurt. Dit was na Myanmar heel ander verhaal. Je merkt dat Thailand en vooral de plekken waar ik belandde bijna is ingenomen door toeristen, en er

weinig Thailand te zien was en Thaise mensen heel anders op je reageren. Ze zien je meer als een wandelend dollarbiljetje. Maar ik ben goed in aanpassen en wist me daar ook zeker te vermaken. Zo heb ik olifantjes geaaid, (ze mogen helaas niet in mijn koffer), jungle tocht gedaan, watervalletjes bezocht, en vooral ook mijn best gedaan om te dansen op feestjes met de vreselijke thaise clubmuziek met veel te goedkope alcohol.

Laos: Verdwalen in een grot.
Vervolgens met de boot naar Laos. Dit zou drie dagen duren. Maar het is altijd een verassing wat je te wachten staat! Ook dit keer werd er gezegd dat je met de boot vanuit Thailand naar Laos gaat. Maar in het echt bestaat dag 1 alleen uit een 10 uur durende busrit.. en vervolgens word je de volgende dag met de bus (nog steeds geen boot in het spel) naar de grens met Laos gebracht en hier regel je visum en vervolgens weer met bus (Nog steeds geen boot) naar een haven gebracht waar je vervolgens uiteindelijk de boot ziet na 1,5 dag.. (gekke aziatische mensen houden het altijd spannend voor je)
In Luang prabang oprecht een van de mooiste watervallen in mijn leven gezien! Zo blauw en zo mooi! En daar is het hoogtepunt naast de waterval de BOWLING HAL Waar iedereen heen gaat om te

bowlen. (ook in laos geldt dat er niet echt nachtleven is zoals in Myanmar en alles sluit na 10 uur avonds, behalve ons geliefde bowling hal)
Vang viene ofzoiets stond vervolgens op de planning. Dit is vooral bekend om het tuben (in een zwemband de rivier afgaan, waar barretjes langs staan om een drankje te doen). Tuben is wel veranderd waar vroeger nog 30 bars waren, en allerlei attracties is het na ongeveer 30 doden (voornamelijk door dronken stommiteiten) veranderd en zijn er nog twee bars open en kun je wat meer rustig dobberen in je tube in het helderblauwe water.
Daarnaast naar een blue lagoon geweest met een onschuldig lijkende glijbaan. Waarbij de vrouw van de glijbaan wel heel erg aan het zeggen was hoe ik moest remmen. Terwijl ik maar dacht, ja ja remmen, weet je hoe kort de glijbaan is. Nou daar ging ik!
Ik wist niet wat me overkwam ik werd heen en weer geslingerd en kwam achterstevoren uit de glijbaan met drie blauwe plekken. In eens snapte ik het remgedeelte van de vrouw...
Vervolgens dachten we een mooie grot te gaan bezoeken. Dit bleek echt een mega grote grot te zijn, waar ze je gewoon alleen in laten rondlopen. Waar wij duidelijk niet bekwaam in waren en vervolgens vier uur verdwaald in hebben rondgelopen.. We wisten net voordat

de zon onder ging de uitgang eindelijk te vinden!

Cambodja: bijkleuren
Na weer een verrassende busrit op naar Cambodja. (dit keer bestond de reis uit vier bussen..altijd spannend of je in je bus mag blijven of toch een overstap hebt naar een andere bus/auto/boot)
in Siem reap heb ik Lara Croft uitgehangen , hier staan de tempels van Ankhor. Heel indrukwekkend en ook lekker veel chinezen die voor je gaan staan met hun mega camera.
Vervolgens EINDELIJK naar het strand. Na al het reizen, en het elke dag veel doen was ik toe aan een strand weekje. (zwaar leven heb ik ook) Cambodja heeft echt de witte zandstranden met lichtblauwe zee en daarnaast ook wat jungle op het eiland. Hier kon ik dan ook eindelijk een beetje bijkleuren.

Vietnam: Vietnamese loempia's en wegpiraten.
Vervolgens Vietnam waar ik Kerst heb gevierd met lieve mensen om me heen, op het strand, met zon, met cocktails . (Wederom dit niet om jaloers te maken, puur zodat jullie je kunnen inleven)
Hoogtepunt hier was wel de motor tocht van Hoi ann naar Hue. Deze route is ook bij top gear geweest en was echt onwijs mooi om door de bergen en langs het strand te rijden. Waar ik overigens goed wegkwam van een net niet bijna dood ervaring. Zo besloot een vietnamese motorrijder vlak voor me de weg op te gaan. Ik kon niet meer op tijd remmen, en moest uitwijken. Helaas reed er vlak naast me een mega truck, waardoor uitwijken redelijk lastig was. Uiteindelijk heb ik alleen de truck met mijn linker arm vol geschaafd en wist ik wonder boven wonder niet te crashen. Deze dag zat Karma sowieso goed. Want 5 minuten later viel mijn fototoestel, deze belandde gelukkig net tussen de wielen van de auto's achter mij, en kon ik hem erna helemaal ongeschonden van de weg oprapen! Daarnaast heb ik wat sprinkhaantjes gegeten en ook wat rat. De rat was eigenlijk heerlijk gekruid, alleen de kleine botjes verpesten toch wel de smaak. (Ik wist trouwens niet vooraf dat ik rat at..)

Het reizen bevalt me goed. Hangt soms wel af met wie je reist. Als je fijne mensen om je heen hebt, zijn je ervaringen ook met meer plezier! Maar daarnaast ook zelf in mijn eentje rondlopen in een stad en je komt allerlei verrassingen tegen en maakt makkelijker contact met de bevolking zelf. (al blijft taal vaak een barrière helaas, om echt gesprekken te hebben, wat ik jammer vind)
Toch ben je als backpacker meer in een backpackerscultuur vandaar dat ik nu twee weken vrijwilligerswerk ga doen in een learning centre voor kinderen met special needs. Wat erg interessant is en hierdoor hoop ik ook wat meer cultuur mee te krijgen!

liefs, Sabine