Vandaag stond er alweer iets leuks voor de jongens op het programma: Universal Studios Japan. Na ons nieuwe ingevoerde ontbijtritueel (brood met jam en een glas sap. Echte onhollandse dikke plakken brood.) namen we de trein en we waren er al na een paar stops. Zoals verwacht was het ontzettend druk, maar zo indrukwekkend dat we het er graag voor over hadden. Voor de eerste ride van vandaag hoefden we slechts twintig minuten te wachten.
Het was een Spiderman rollercoaster in het donker met 3d-animatie-effecten, supergaaf. Wel een beetje eng vonden ze het allebei. Zoals een goede toerist betaamt kochten we de foto die onderweg was genomen. Daarna door naar het Jurrassic Park-gedeelte waar we eerst nog even een ijsje namen, het was smoorheet vandaag. Voor de jungle-T-rex-ride stonden we iets langer te wachten, wel onder een dak van grote doeken zodat we alleen van de hitte last hadden en niet direct van de zonnestralen. Dit was een waterride, dus langs allerlei dino's in een knap aangelegde jungle en toen door het 'forbidden'-gedeelte waar de T-rex de jongens flink wat angst aanjaagde en waarna we een val à la Duinrell maakten van 26 meter en ja hoor, wie kwam er als een verzopen kat uit het bootje: mama (Gelukkig geen wit t-shirt aan). De rest was ook wel afgekoeld hoor, heerlijk op een dag als vandaag.
Door naar Harry Potter en mijn god, dat deel was een dorp op zich! Prachtige gebouwen met nepsneeuw en overal standjes waar je 'butterbeer' kon kopen (blijkbaar een bekend drankje in de films). Wij kozen voor een stuk bevroren mango op een stokje. Toen de ride in een achtbaan waar Hugo ook in mocht. Het ging supersnel. Tristan wilde eerst niet, maar toen hij naast mij in het bakje de lucht in ging om vervolgens kneiterhard door de bochten te vliegen hoorde ik ineens rechts van me "ik dacht dat ik het niet leuk vond, maar het was het gaafste attractie waar ik ooit in ben geweest". In het mierzoete snoopy-sesamstraat-deel van het park aten we wat en wilde Tristan met Thijs in een attractie die Hugo maar kinderachtig vond. Dus keken wij vanaf de stoep toe. Meneer naast me kreeg weer ontzettend veel liefdevolle blikken toegeworpen van de Japanse meiden in het park. Hij is ook zo 'kawaii' (schattig).
Nadat we vlug de indoor speeltuin hadden bekeken (een soort hysterisch mierennest waar je vooral goed 'zoek je kind' kon spelen) liepen we naar de laatste attractie van vandaag (Tristan wilde na Harry Potter al naar huis en nu begon Hugo ook nog, maar de man die vandaag weer even kind mocht zijn wilde per se nog in een Space ride) waar we een half uur voor moesten wachten (en waar Hugo alleen maar stond te huilen en zeuren). Een record voor vandaag. Maar volgens mijn gastvader komt een wachtrij van zes uur ook wel voor in dat park. Zes uur wachten voor een ritje van misschien een minuut. Van de gekken.
De batterij van Hugo was opgeladen met de adrenaline van het ritje dus hij wilde nu per se nog een keer in de 'spiderman-rij' gaan staan. Dat hebben we gelukkig niet gedaan. Met een beetje afleiding liepen we naar de uitgang waar Tristan vervolgens keihard een vrouw weigerde die keurig vroeg of ze met hem op de foto mocht.
Even wat te eten en drinken gehaald bij de eerste Lawson die we tegenkwamen en toen rap naar huis. Slapen gaat hier niet zo snel, het was weer na elven.

Afgelegde wandelafstand van vandaag: 9 km.