Thijs en ik hebben slecht geslapen, voor het eerst deze reis op een normaal bed, dus je zou denken dat je beter ligt dN op een futon. Maar het is in elk appartement weer wennen. Thijs lag hier met Tristan in een kamer die grenst aan de huiskamer waar de airco is. Daar hebben we niet goed op gelet: er is hier naar een airco, en om alle kamers koel te krijgen moeten we die de hele dag op standje vrieskist zetten. Ik lag met Hugo op de kamer naast de voordeur. Hier was het een stuk warmer, omdat de frisse licht hier moeilijk bij kon komen. Voor ons was het dus wennen aan de warmte en voor de mannen in de voorkamer was het luisteren naar elkaars gesnurk. Maar na een douche en een broodje jam konden we op pad. Lopend naar het Atomic Bomb-gebied, waar we het museum oversloegen maar wel naar het eeuwige vredesvuur (dat ooit is aangestoken en pas gedoofd wordt zodra alle nucleaire wapens de wereld uit zijn), de Atomic Bomb Dome en het X-gebouw gingen. De entree van deze nieuw gebouwde toren was prijzig, maar het uitzicht was prachtig: je kon heel ver zien maar het meeste indruk maakte het koepelgebouw dat is blijven staan na de atoombom, je kon er van bovenaf inkijken. We namen allemaal een ijsje bij het cafeetje op de bovenste verdieping en konden van het uitzicht genieten op de houten trappen van de 'Hiroshima Hills'. De jongens mochten ook hier weer niet rennen, ze werden scherp in de gaten gehouden door de bewakers die er rondliepen. De jongens konden met glijbanen van de twaalfde verdieping afdalen naar de eerste, een groot feest. We liepen onder de grond verder, waar we onze beker van Hiroshima Starbucks haalden (oh ja, bij Starbucks kun je niet met je Maestro creditcard betalen, wat is dat nou weer?!) en nog wat lekkere broodjes aten bij een Japans brasserie'tje, richting het kasteel van Hiroshima om de hitte te ontlopen. Het kasteel zijn we niet in gegaan, maar we zijn doorgelopen naar de X-tuinen waar de jongens ieder een zakje viskorrels kregen en daar wisten ze wel raad mee. In deze prachtige tuinen zwommen honderden koikarpers en vele schildpadden die op je af kwamen (blijkbaar erg hongerig, zelfs op deze hete dagen). Na de tuinen kort bijtanken met een koud (ze koelen hier de glazen meestal voor, ideaal!) glas sinaasappelsap bij het cafeetje en met de tram terug richting het appartement. Vanavond maar eens geen Mos Burger en 'gewoon' sushi and friends thuis. We waren moe en gingen er op tijd in, Thijs bleef nog even in de airco zitten met zijn Japanse radlers.