Summer term week 1

Day 50
Het is summer term, vakantie voor de kinderen dus. Dit houdt in dat de vaste lessen op school 2 weken stopgezet worden. Toch komen er nog best wat leerkrachten iedere dag naar school les te geven aan de kinderen die tijdens de vakantie wél naar school komen. Enkel degenen die bijbetalen, mogen aanwezig zijn (3000 kwacha, ongeveer 3,50 euro). Ook wij hoorden bij het leerkrachtenteam dat aanwezig was tijdens deze periode. In Standard 3 was er geen leerkracht, daarom nam ik deze klas samen met Treesje voor mijn rekening. Vandaag waren er slechts 3 kinderen op school. Het was een gekke dag waarbij ik een beetje moest zoeken naar wat nu precies de bedoeling was.

In de namiddag gingen we met 4 naar de haven. We namen ons zwemgerei mee en zwommen echt voor het eerst samen in het meer. Gelukkig hadden we onze badschoentjes aan, want de bodem was bedekt met scherpe steentjes. Op enkele pottenkijkers na, genoten we van de rust en de verkoeling.

Day 51
Opnieuw stond ik in Standard 3. Normaal gezien komt de leerkracht niet tijdens de vakantie, dus ik denk dat ik de komende 2 weken hier zal blijven. Vandaag waren er 5 kinderen aanwezig. Tijdens de les cijferen, merkte ik dat dit heel moeizaam verliep. Het werd me al snel duidelijk dat optellen en aftrekken tot 20 niet vlot lukte. Hier wou ik dan ook aan werken de komende dagen.

Voordat ik aan de les Engels begon, was het duidelijk dat de kinderen even nood hadden aan een tussendoortje. Hier wordt dat niet echt gedaan, maar ik ervaar dit toch vaak zeer effectief. We gingen naar buiten en ik liet de kinderen een letter in het zand schrijven. Vervolgens moesten ze deze met hun lichaam proberen namaken. Een simpele opdracht die ervoor zorgde dat we de les Engels terug met nieuwe concentratie konden beginnen.

Toen we na school terug naar de lodge wandelden, gingen we even langs Meza zijn werkplaats om de metalen staven voor de fundering van de speeltuin te checken. Deze werden gemaakt van oude ziekenhuisbedden en zullen ervoor zorgen dat deze de komende jaren nergens naartoe gaat. Doordat de school door zand omringd is, is het noodzakelijk om de palen te verstevigen. Jammer genoeg gaat het niet zo snel als we gehoopt hadden doordat er vaak geen elektriciteit is.

In de namiddag kwam de carpenter langs die de schoolbanken voor ons had gemaakt. We bestelden 4 boxen waar we ons didactisch materiaal in willen opbergen. Doordat de samenwerking met de vorige carpenter was stopgezet, moesten we wel met iemand anders in zee gaan.

Ik heb hier te horen gekregen dat mijn leertrajectbegeleider mij niet meer zou opvolgen en dat ik voor mijn eindstage door iemand anders beoordeeld zou worden. ’s Avonds maakte ik kennis met haar via WhatsApp. Het is niet altijd gemakkelijk om zaken vanuit hier te regelen, maar naar mijn gevoel verliep het wel goed. Nog later die avond installeerden we opnieuw de beamer en keken we gezellig weer een filmpje.

Day 52
Weer een kindje meer in de klas, dit bracht onze teller op 6. Ik had enkele krijt -en telbordjes meegenomen om in te zetten tijdens wiskunde. Doordat het cijferen zo moeizaam verliep de dag ervoor, besloot ik met deze hulpmiddelen terug te gaan naar de basis. De bordjes verrichten soms echt wonderen hier, de kinderen zijn meteen enthousiast en oefenen op een speelse manier.

De school was iets vroeger gedaan omdat er een begrafenis zou plaatsvinden. Er was iemand gestorven in Mzuzu (de grote stad waar we op onze tweede dag in Malawi inkopen deden) en de dienst ging hier door. We gingen na onze lessen met Sylvia (de leerkracht van Standard 1) mee naar huis. Ze had een zeer gezellige woonst. In de kamer van haar zoon sliepen ook de kippen. Deze legden net enkele eitjes toen wij daar waren. Bij ons vertrek kregen we er allemaal eentje mee als cadeau. Op de terugweg zagen we enkele kinderen die intensief water aan het pompen waren. De waterpomp wordt door een groot deel van de mensen daar gebruikt.

Later die middag zwommen Noa en ik in het meer bij Françoise. Als pauze aten we mini-pizza’s met ansjovis en dronken we mangosap. Treesje en Marlies arriveerden later. We aten ’s avonds met ons viertjes een echte biefstuk met frieten!

Noa en ik wilden graag terugwandelen. We kennen de weg ondertussen al goed en er was een prachtige sterrenhemel te zien. De 3 honden escorteerden ons naar het einde van het domein, maar wilden nog verder mee. Daarom moesten we helemaal terug om ze binnen bij Françoise te zetten. De wandeling was zeer rustgevend, maar toen we thuiskwamen kregen we op onze donder. Meza vond blijkbaar dat je om 21u niet meer buiten mocht komen. Hierdoor was ik een beetje op mijn tenen getrapt, want we waren al vaker buiten geweest en Françoise had ons verzekerd dat het veilig was.

Day 53
Opnieuw zette ik de krijtbordjes in. Het veelvuldig oefenen is zeer belangrijk. Simpele plus -en minoefeningen worden nog steeds opgelost door te tellen op de vingers en zelfs op de tenen. Bij Engels maakten we een familiestamboom. Om de les in te leiden had ik een voorbeeld van de mijne gemaakt. Vervolgens kregen ze de opdracht om er eentje van hun eigen familie te maken. Al snel bleek het dat de opdracht niet begrepen was, want ineens hadden alle kinderen ouders, broers en zussen die dezelfde naam als de mijne hadden.

Noa en ik bakten pannenkoeken. Mijn eerste pannenkoek was al meteen aangebrand en voor de vuilbak… oeps. In de namiddag belde ik met mijn stageklas uit België. Ze hadden allemaal vragen voorbereid en een dansje (Afrika van K3). Ik gaf hen een rondleiding doorheen ‘mijn nieuw huisje’. Het was een heel fijn weerzien!

Nadien gingen we naar de haven om een boeking voor de Ilala te doen. Deze boot meert iedere zondag aan in de haven en zullen wij in 2 weken nemen om te vertrekken naar Nkhata Bay (de eerste halte van onze vakantie).

Ons cash geld is bijna op en we hebben dringend nieuw geld nodig. De transactiekosten zijn redelijk hoog een daarom gingen we een overschrijving naar Françoise doen. Zij ging het geld dan met haar Malawische kaart voor ons afhalen. Een internationale overschrijving hadden we nog nooit eerder gedaan. Daarom gingen Noa en ik naar Françoise om het samen te doen. Op de terugweg kwamen we in een zware regenbui terecht en werden we door een dokter aangesproken. Deze vond het precies niet erg om even de tijd te pakken om gezellig in de regen te kletsen. Toen we aankwamen in de lodge was het al donker. Gelukkig kregen we deze keer niet naar onze voeten omdat we op een beter uur arriveerden.

Day 54
Noa en ik vertrokken al vroeg met Chimbaya naar Chitimba, de volgende bestemming op ons lijstje om te verkennen. Marlies en Treesje hadden minder behoefte om eventjes weg te gaan en besloten om pas de dag erna te vertrekken. We stopten onderweg eventjes om de vorderingen van de speeltuin te bezichtigen en om Meza een gelukkige 55ste verjaardag te wensen. Eenmaal aangekomen volgden Noa en ik onze bachelorproefsessie vanuit onze kamer.

Nadien maakten we een wandeling doorheen het dorp en werden we aangesproken door een vreemde man die zijn nog vreemdere restaurant/hut toonde. Op de terugweg werden we bijna platgereden door een vrachtwagen, stak een kindje de straat met haar mama over omdat ze schrik had van ons en werden we door een zielenwinner/duiveluitdrijver aangesproken. Je kan dus wel zeggen dat we een ‘interessante’ wandeling achter de rug hadden. Dit werd al snel goedgemaakt door een fantastisch bezoek aan de lokale kleuterschool. Ik was enorm onder de indruk van wat deze kinderen allemaal al konden.

Later die dag zonden we op het strand en begonnen we eindelijk aan de zak mnm’s die ik vanuit België meehad. ’s Avonds aten we een heerlijke tortilla en hadden we een diepzinnige conversatie met Ed en Carmen (het Nederlandse koppel en eveneens de eigenaars van de lodge). Nog later die avond gingen Noa en ik op het strand met een glaasje gin genieten van het geluid van de golven en de volle maan.

Day 55
We sliepen wat uit en Treesje en Marlies arriveerden. Aan de ontbijttafel vertelden de eigenaars dat hun hond ziek was en niet veel later die dag hadden ze deze moeten inslapen. Heel zielig, want de dag ervoor liep deze nog wel gewoon rond. Noa en ik gingen naar het strand terwijl Treesje en Marlies het dorp gingen verkennen. Wij waren getuigen van een groep kinderen die aan het klungelen waren met hun vissersboten. Het in het water krijgen ervan was 1 ding, maar het niet omkantelen was nog een ander verhaal.

In de namiddag bewerkten we met een groep houtbewerkers ons eigen stukje hout. Ik maakte samen met Roberto een soort van fruitschaal met ‘The Big 5’ erop. Pas wanneer het donker was, was de schaal af. Het was dus wel duidelijk dat ik geen professional ben. Toch ben ik heel tevreden met het eindresultaat (desondanks dat er een heel stuk verwijderd moest worden vanwege een spinnennest).

Als avondmaal hadden we hamburgers met frietjes. We hadden opnieuw een fijne en interessante babbel met Ed en Carmen. Het zijn beiden zeer inspirerende mensen. De volgende uitspraak is er eentje die ik zeker ter harte zal nemen: ‘Je kan beter spijt hebben van de dingen die je gedaan hebt dan van de dingen die je niet gedaan hebt’. Ed toonde ons zijn fotografiecollectie. Er stonden bangelijke plaatjes tussen!

Day 56
Het was een regenachtige dag. Veel zonnen zat er dus niet in. De houtbewerkers van de dag ervoor vergezelden ons naar de teachers lodge. Dit was een restaurantje waar we aten (in de regen). Nadien gingen Noa en ik met een deel van de houtbewerkers naar de witch doctor. Bij aankomst moesten we op kleine houten krukjes plaatsnemen onder een grote boom. De dokter danste met rinkelende belletjes in het midden van een grote groep mensen. Er klonk veel tromgeroffel en gekke kreetjes werden uitgeslagen. Op deze manier werd er blijkbaar contact gelegd met de zielen van de aanwezige geesten.

Nadien toonde hij ons zijn apotheek vol wondermiddelen. Ik som even mijn favorieten op: een medicijn tegen hoofdpijn, een kater en eentje voor geluk. Vervolgens moesten we 1 voor 1 mee naar zijn hut. Deze was bekleed vol rare spullen. Er hing bijvoorbeeld een strandbal en een barbie aan het plafond. Hij voorspelde mijn toekomst (die er veelbelovend uitziet) en liet me enkele vragen stellen. Daarna was het Noa haar beurt. Zij kreeg bijna dezelfde woorden te horen… Toevallig nietwaar? Toch een hele ervaring.

Op de terugweg bezochten we de werkplaats van 1 van de houtbewerkers. Ik kocht wederom iets, het is soms sterker dan mezelf, haha! Gelukkig kwam de zon er wat later dan toch nog eventjes door. In de avond aten we zeer pikante soep, mijn mond stond volledig in brand door tomatensoep??? ‘s Avonds kwam Chimbaya het terrein opgereden en gingen we terug naar onze eigen lodge. Wederom een geslaagde week!