Chilliwillielumba

Day 15
We zijn vandaag nog maar eens naar Patrick gegaan… oeps. Valt het op dat het ons daar bevalt? Deze keer gingen we al vanaf de middag, want het was een Holiday. We namen onze strandspullen mee. Tip: als je een bergbeklimming doet op een weg vol stenen, doe dan ander schoeisel dan teensleffers aan… Onderweg zagen we in de verte enkele vliegenstormen, deze zijn niet tot bij ons geraakt. Het zijn precies zwarte wolken van miljoenen vliegen die uit het niets lijken te verschijnen. Daar wil je echt niet in terechtkomen!

We kwamen aan en aten minipizza’s en dronken vers mangosap. Genieten. We zochten een plekje om onze handdoeken te leggen en gingen wat zonnen, lezen, foto’s trekken… Toen ik naar een rotsenformatie ging werd ik tot tweemaal toe verrast door een nijlvaraan (ondertussen weet ik dat het geen leguaan is). Deze keer waren ze nog in leven. Fijn om te zien, maar die kleine dinosaurussen moeten niet te dichtbij komen.

Noa en ik waren ook even met ons tweeën aan de wandel en trokken nog wat foto’s. Aan een boom hing een soort van schommel gemaakt van een autoband. Het leek haar een toffe plek om een foto in te maken. Ik laat jullie even genieten van de before -en afterpicture, want ze viel al direct met een smak op de grond. Het touw knakte vrijwel meteen, met de slappe lach als gevolg. We aten ’s avonds weer heerlijke kaaskroketten als voorgerecht. Nadien kregen we antiloop en frietjes op ons bord. We sloten de dag af met een Brusselse wafel. Toch wel iedere keer even genieten van al dat lekkere eten. Iedere keer hebben we niet echt veel zin om helemaal terug te wandelen, maar gelukkig moest dit nog nooit. Tot nu toe kregen we iedere keer een lift terug over de hobbelige weg. Loes vergezelde ons de hele dag en besloot nog een nacht langer te blijven.

Day 16
Na een rustig verlengd weekend, was het tijd om er terug in te vliegen. We namen alle testboeken mee naar school en gaven deze terug. Na onze lessen gegeven te hebben, was het tijd om er nog meer te maken voor de dag nadien. We zouden starten met een nieuw onderwerp dat ook veel inoefening nodig heeft, staartdelingen. Hiervoor maakten we terug allemaal kaartjes waarmee geoefend kon worden, deze keer met de deeltafels erop (dit deden we natuurlijk in het zonnetje). In het voorbereiden kruipt steeds veel werk omdat je alles met de hand moet doen. Je beseft pas echt wat je allemaal hebt, wanneer je dit niet meer hebt (elektriciteit, printer, schoolspullen…). Dingen die voor ons vanzelfsprekend lijken om lessen te geven of voor te bereiden, zijn hier luxeartikelen.

Day 17
Margot stuurde ’s ochtends dat ze zou blijven liggen, omdat ze zich niet goed voelde en koorts had. Noa en ik vertrokken zoals gewoonlijk om 7u naar school. Er was weer een ochtendbijeenkomst met iedereen. Deze keer duurde het veel langer dan normaal, want de namen van al de geslaagde leerlingen (van de hele school!) werden één voor één voorgelezen. Klas per klas gingen ze op het verhoogje staan. Daar mochten alle leerlingen die geslaagd waren een stapje naar voor zetten. Heel vernederend voor de leerlingen die zelf niet geslaagd waren. Je zag hun gezicht duidelijk vertrekken wanneer het bleek dat hun naam niet genoemd werd. Ook Noa en ik moesten dit na wat tegenstribbelen doen voor onze stageklas. Ik vond dit echt niet leuk, omdat ik niet achter dit concept sta. We kregen niet echt een keuze en weigeren werd als onbeleefd gezien… De ochtend werd nog lastiger, toen ik zag dat een leerkracht enkele kinderen die niet netjes in de rij zaten, sloeg. Het moeilijke is vooral dat dit tegen mijn waarden en normen ingaat en dat ik me dan niet mag bemoeien, anders respecteer je sommige waarden en normen van hier niet. Het is normaal dat deze soms botsen, maar de manier waarmee ik met deze verschillen moet omgaan, is soms nog zoeken.

We kochten 40 GB extra. Omdat alles op 4G moet gebeuren (ook het schrijven van deze blog), gingen onze GB's heel snel op. Nu kan ik er weer voor een maand tegen! Normaal gezien is woensdagnamiddag gelijk aan sportnamiddag. We waren helemaal omgekleed en dus klaar om erin te vliegen, maar omdat het ’s middags enorm regende, ging deze niet door. Daar stonden we dan in onze sporttenues op school. Doordat het sporten op het grasveld gebeurt, is dit na een regenbui te modderig. De sportmiddag wordt dan vervangen door andere vakken. We besloten dan maar terug te gaan. Onderweg kwamen we Mesa tegen in het dorp, hij vertelde ons dat hij helemaal niet kon werken, omdat er RA RA RA weer geen elektriciteit was.

In de vroege avond gingen Noa en ik naar het strand met enkele kinderen. We zaten op de rotsen en de kindjes speelden met onze haren en in het water. Het doet goed om soms even weg uit de lodge te zijn. Toen we terugkwamen, was Margot opgehaald door de board members om naar het lokale ziekenhuis te gaan. Ze was nog altijd niet beter en haar toestand was zelfs verergerd. Daar werd ze getest op malaria, maar zowel haar covid- als haar malariaresultaat was negatief. Toch had ze 40 graden Celsius. Later die avond kwamen er weer enkele board members en ook de dokter kwam op huisbezoek, omdat niets leek te helpen. De dokter gaf haar medicatie die ze moest innemen.

Nog later die avond kregen we terug bezoek. Deze keer van 2 struise mannen uit Zambia. Zij zochten een plaats om te overnachten. Door verschillende redenen voelden we aan dat ze redelijk louche waren. We voelden ons niet echt veilig door hun aanwezigheid. Daarom zocht ik al mijn spullen bijeen en legde deze mee in mijn kamer die ik vervolgens op slot deed. Ook sliep ik met een schaar onder mijn kopkussen om me wat ‘veiliger’ te voelen. (Misschien wat overdreven, maar het werkte voor mijn gemoedsrust, haha!)

Day 18
Onderweg naar school zagen we hoe een gefileerde geit in een kraampje werd gehangen. We gingen even een babbeltje doen met de eigenaars van dat kraam. Ze vertelden ons iets te uitgebreid wat ze met de ingewanden gingen doen… Niet zo smakelijk om te horen en vooral te zien én te ruiken. De leerlingen gingen al snel heel zelfstandig aan de slag met de deeltafelkaartjes. Ze waren het systeem al goed gewend. Het inoefenen ging vlotter dan bij de maaltafels. Ook bij het maken van oefeningen bleek dat de staartdelingen beter lukten dan de cijferoefeningen waarbij je moest vermenigvuldigen. Dit was heel fijn om te zien. We maakten onze lessen voor de dag erna en kozen een liedje uit dat we graag aan de klas wilden aanleren ‘the lion sleeps tonight’. Het leek ons fijn om wat meer muzisch met de leerlingen aan de slag te gaan. Ik weet niet of het zin heeft om dit te blijven vermelden, maar er was wééral geen water of elektriciteit. Eigenlijk komt het meermaals per dag voor dat de elektriciteit uitvalt, het moment is soms gewoon heel erg ongelegen (wanneer je wilt koken bijvoorbeeld).

Day 19
Margot voelde zich al veel beter vandaag, gelukkig maar! Tijdens de les Engels hadden we het over het vergelijken van mensen en voorwerpen. Het leek ons de ideale gelegenheid om hiervoor naar buiten te gaan en hen echt dingen met elkaar te laten vergelijken. Het werd al snel duidelijk dat de leerlingen de grenzen aan het aftasten waren. Toen we hen vroegen om naar binnen te gaan, liep de meerderheid ineens razendsnel naar binnen en een stuk of 5 kinderen besloten op eigen houtje dat ze liever nog eerst naar de toiletten gingen. Noa sprak hen kordaat aan en ik deed hetzelfde bij de kinderen die de klas inliepen, omdat één van de meisjes vertrappeld werd in de deuropening. Wanneer iedereen in de klas zat, was het dus nodig om de regels nog eens even te herhalen. De boodschap was dat op een leuke manier bezig zijn met leerstof wil niet zeggen dat ze het ineens moeten beginnen uithangen. Ik denk dat dit goed was overgekomen, want daarna deden ze allemaal hun uiterste best.

We leerden hen het liedje aan en de leerlingen waren laaiend enthousiast. Ook Mr. Kenson deed goed mee. Geweldig om te zien! ’s Middags aten we pannenkoeken en gingen we naar Davies. Zijn vrouw was jarig, dus we gingen even gezellig naar binnen om te praten. Niet veel later gaf Davies ons een lift naar Uliwa. We moesten enkele inkopen doen omdat we later die avond een feestje voor alle leerkrachten en de board members gepland hadden.

Om 19u begon het feestje. We draaiden muziek die bekend was bij ons, maar ook muziek van hier. We dansten heel veel en amuseerden ons vooral enorm! Mr. Kenson, oftewel Dj Kenson, was ook van de partij en had zijn eigen laptop meegenomen. Hij hield ons zoet met zijn dj-skills, deze zorgden er alleen maar voor dat het enthousiasme bij iedereen steeg. Al moet ik zeggen dat de aanwezigen die enkele biertjes consumeerden, dit duidelijk niet gewend waren. Heel komisch om te zien. (Mijn excuses voor de foto's, de kwaliteit is wat minder doordat de personen die deze trokken zelf goed aan het feesten waren.) Ik heb er enorm van genoten om iedereen nog wat beter te leren kennen.

Day 20
Saturday is Happy Day. Er was een minder grote opkomst dan 2 weken geleden, doordat het hard geregend had, bleven veel kinderen weg. Met de aanwezigen speelden we kleine spelletjes, maar wat het meest geliefd was, was het dansen. Meer dan een uur dansten we erop los. Ik bewonder nog steeds hun gevoel voor ritme en vooral hun durf! In de middag deden we enkele inkopen in het dorp. Na het middageten maakten Noa en ik onze lessen voor maandag. Tijdens het maken hiervan, beseften Noa en ik dat ons boek van Engels nog in de klas lag. Daarom besloten we dit even te gaan halen, het is slechts 10 minuutjes wandelen.

Toen we op school aankwamen, zagen we dat alle deuren met een hangslot vastzaten. Of toch niet… 1 deur was verkeerd dichtgedaan. We hadden geluk, het was de onze. Het was gek om niet overstelpt te worden door kinderhanden op school. We maakten van deze gelegenheid gebruik om de school wat rustiger te verkennen. Onder andere de toiletten van de leerlingen. Ik heb ze nu gezien en heb geen behoefte om ze nog eens te bezoeken. Het was een gat in de grond en verder niets.

Via een andere weg gingen we terug naar de lodge. We moesten een ondiepe rivier door en kwamen terecht bij een groot voetbalveld. De match werd net afgefloten en alle ogen waren op ons gericht. Wat een hoop testosteron liep daar rond. Wel jammer dat we net te laat kwamen om de teams te zien spelen, misschien gaan we nog eens terug wanneer de wedstrijd nog bezig is. ’s Avonds gingen we samen buiten zitten en speelden we blackbox. Het was fijn om met ons vijven wat te babbelen en te lachen.

Day 21
De naam ‘zondag’ klopte EINDELIJK! Wat een timing. Vandaag hadden we een boottocht gepland en niemand wil dit natuurlijk in de regen doen. Daarom hoopten we nog harder dan anders op het zonnetje. We deden zelfs de zonnedans als grap. Ik weet niet hoe het bij de rest zit, maar ik doe vanaf nu ieder weekend die dans! Atupele en Philip (één van de board members en een groot danstalent, zo bleek dat op ons feestje) gingen met ons mee.

Het was echt een zalig tripje! Noa, Treesje en ik sprongen op en rustig plekje van de boot en zwommen wat. We zwommen naar het land, een klein paradijsje rechtstreeks uit een reclamefolder (zo leek het toch). Wit strand en een miniwaterval die uitmondde in het meer. Het opnieuw in de boot klauteren was wat moeilijker. We voeren nadien naar een iets verder afgelegen eiland. Onderweg daarnaartoe kwamen we een visser in een heel smalle boot tegen. Midden op het water kochten Philip en nog enkele anderen vis. Heel grappig om getuige van te mogen zijn. Het was minder grappig dat de levende vissen nadien op de bodem van de boot lagen te spartelen. Toen ik mijn vinger in de mond van 1 van de vissen stak, hapte deze. Ik dacht dat deze niet meer in leven was, maar had dit even fout ingeschat. Gelukkig was dit een tandeloze vis. Toen we aan land gingen, verkenden we het kleine eiland kort. Al snel kregen we gezelschap van een aap. Toen ik mijn zak even neerzette, wilde deze aap mijn zak stelen. Ook Noa haar gsm moest er bijna aan geloven. Het werd al snel duidelijk dat deze aap niet mensenschuw was en enorm veel interesse toonde in onze spullen.

Op voorhand wilden we een prijs afspreken, maar dit ging niet omdat de prijs zou afhangen van de hoeveelheid gebruikte brandstof en de tijd dat we weggingen. Dit klonk in mijn oren best logisch, maar toen we aan land gingen, kregen we meteen de prijs 70 000 kwacha te horen. De brandstof of het uur waren nog niet eens gecheckt. Na een korte onderhandeling, kregen we de prijs naar 55 000 (wat volgens Atupele nog steeds te hoog was). We weten nu in ieder geval dat je wél op voorhand een prijs kan afspreken!

’s Avonds schoven we enkele matrassen van de bedden en legden deze op de grond in de living. Een dekentje, tas thee, een bord koekjes en een laptop hadden we ook bij ons genomen. Het resultaat hiervan was een heel gezellige filmavond om het weekend mee af te sluiten.