Last week in Standard 5

Day 29
Het was terug een lesdag. De leerlingen moesten een leestekst lezen van het bord. Om te zien of ze deze ook echt begrepen, lieten we ze dit in duo’s spelen. In alle opzichten merk je dat sommige kinderen die normaal wat meer teruggetrokken zijn, volledig openbloeien. Wanneer onze lessen erop zaten, hielden we een meeting met de board members op school. We bespraken onze plannen van de speeltuin die we willen laten maken. Hun reactie bevatte heel veel enthousiasme. We gingen dus meteen een plek uitkiezen op de speelplaats. In de lodge lieten we de houtbewerker opnieuw komen om de plannen uit te tekenen. Hij was ondertussen al naar prijzen gaan horen. We sloten een deal en gaven groen licht om te starten aan dit project.

Neria, Hope en Dominic (3 leerlingen van Standard 5) kwamen na school ook naar de lodge voor bijles. Wiskunde blijft voor velen toch nog moeilijk, dus alle extra uitleg of oefeningen is voor hen altijd welkom. Niet veel later viel er weer een typische stortbui die de tuin omtoverde tot een moerassige vlakte. Wanneer het heel warm is, is het normaal dat er af en toe even een stevige bui plaatsvindt. De regen zorgt dan voor verkoeling. Dit doet soms wel deugd! Niet alleen wij hebben soms moeite met de warmte, maar ook ons eten. Vele groenten en stukken fruit bederven hierdoor veel sneller. Daarom moesten Marlies en ik in de avond een gerechtje freestylen met rotte groenten. Niet onze beste prestatie, maar het kon ermee door.

Day 30
Marlies bleef vandaag thuis omdat ze ziek was. Tijdens de les wiskunde zetten Noa en ik kleine krijtbordjes in. Deze had ik meegenomen uit België. De leerlingen vonden dit schitterend! We merkten dat deze werkvorm ervoor zorgde dat veel leerlingen actiever meededen en daardoor de leerstof ook sneller en beter onder de knie kregen. Tijdens expressive arts vertelden we een aangepaste versie van het sprookje ‘Hans en Grietje’. De leerlingen moesten een einde verzinnen op dit verhaal en hiervan een toneeltje maken in groepjes. De performances waren bangelijk! Er was veel creativiteit en humor terug te vinden in hun uitvoering.

Na de schooldag bezochten Treesje, Noa en ik Harriet bij haar thuis. Zij ziet ons altijd graag verschijnen en ook wij genieten van haar gekke gezelschap. In de lodge kwamen de 3 vrouwelijke leerkrachten op ziekenbezoek voor Marlies. Een heel attent gebaar als je het mij vraagt. ’s Avonds kwamen ook Harriet en Philip op ziekenbezoek. Heel fijn dat er zo goed voor ons gezorgd wordt!

Day 31
Exact 1 maand geleden nam ik afscheid op de luchthaven van mijn gezin en begon ik aan dit waanzinnige avontuur!!! Marlies is nog steeds ziek, dus ook vandaag bleef ze thuis. Noa en ik vertrokken met onze regenponcho’s naar school in de stortregen. Na onze lessen gaf Treesje sport aan Standard 5, gelukkig was de regen toen al gestopt. Zij leidde een groep en ik deed hetzelfde met de andere groep. De leerlingen genieten altijd met volle teugen van de sportlessen.

In de namiddag was het weer sportdag. Noa en ik gingen met de oudsten naar het grote veld. Er was geen enkele leerkracht te bespeuren, dus wij besloten de spelletjes op gang te krijgen. De kinderen en ikzelf amuseerden ons rot en zoals altijd vloog de tijd. Op weg naar de lodge worden we altijd gevolgd door een grote horde kinderen die nog vol enthousiasme zitten, heel grappig!

In de latere namiddag kwamen er weer enkele kindjes in de tuin piepen. Ik herkende enkele gezichten die hier voor bijles waren. Onze 3 vrienden (Hope, Neria en Dominic) stonden verlegen met hun schriftjes verstopt. Voor ons is dit geen enkel probleem, want het is fijn om hen wat extra te helpen. Wanneer ze zijn langs geweest, merken we dit vaak al de dag nadien in de klas. Ze zijn dan veel beter mee met de leerstof.

Day 32
Nog een mijlpaal, exact 1 maand geleden zette ik voet op Malawische grond. Ik ben het hier ondertussen goed gewoon en ben mijn hartje al helemaal verloren. Opnieuw een lesdag in Standard 5. We vertelden hen dat het de dag erop onze laatste dag zou zijn in hun klas en dat we vanaf de week daarop ‘vliegende’ leerkrachten zouden worden en dus in iedere klas les zouden geven. Dit wekte veel triestige reacties op. Na het lesgeven maakten we een groepsfoto met de hele klas. Een fijn en gek moment.

’s Middags maakten Noa en ik een wandeling naar de haven en door het dorp. We ontdekten nieuwe gezellige plekjes en kwamen uit in schattige straatjes. We maakten plannen in een gezellig lokaal restaurantje en gingen daar nadien met ons 4 eten. Verrukkelijke samosa’s, rijst en gefrituurde vis stonden op het menu. De papa van Atupele maakte voor ons kledingstukken uit de stofjes die we in Karonga gekocht hadden. Marlies en ik keken een film op haar gsm. Filmavonden zijn schaars en worden dus enorm geapprecieerd. Ze voelde zich al een stuk beter, gelukkig maar!

’s Avonds aten we heerlijke pasta en deden Marlies en ik de afwas. Wat begon als gewoon wat afwassen, eindigde in een echte zang- en dansshow met pollepels als denkbeeldige micro’s. Harriet, Charles en Meza waren de slachtoffers die ons gezang lijdzaam moesten aanhoren. Marlies en ik deden er nog een schepje bovenop en klommen op de tafels en maakten er een feestje van. Uiteindelijk deed ons enthousiaste publiek mee!

Day 33
Vandaag was het de laatste dag dat Noa en ik in Standard 5 zouden co-teachen. Er werden brieven en tekeningen in elkaar geknutseld en we sloten af met een grote groepsknuffel. Tijdens de pauze bespraken we met de carpenter het probleem van de kapotte banken. We sloten een overeenkomst om deze voor een goede prijs te laten repareren. Dit is volgens mij een goede besteding van een klein deel van ons ingezamelde budget, want vele kinderen zitten dagelijks op de grond.

’s Middags werd er nsima gemaakt (het nationale gerecht). Zelfs met Treesje haar kookkunsten, bleef dit nog altijd mijn ding niet. Later in de dag lag ik wat in de zon en bespraken we nog wat over waarin we nog allemaal konden investeren. Nadien maakten Noa en ik ons klaar om naar het dorp te gaan. We hadden met enkele mannen afgesproken om de bao game op straat te spelen. Toen we eenmaal aankwamen, was er niemand te bespeuren. Daarom besloten we om opnieuw een wandelingetje te maken.

Een man zag ons foto’s aan het water maken en bood zijn bootje aan als plekje om foto’s in te maken. Het klauteren in de boot was een grappig zicht. De foto’s zijn niet heel mooi, maar het moment was wel fijn! In de latere namiddag gaven we weer bijles in de tuin. We kregen meermaals te horen dat ze ons al misten. We verzekerden hen dat ze nog niet van ons af waren.

Day 34
Het is alweer een Happy Day, onze vijfde ondertussen. De kinderen amuseerden zich rot met bellenblazers en macramétouwtjes. Op het grote veld werd er een voetbalmatch gespeeld door de ploeg uit Chilumba en eentje uit Lilongwe. Ook DJ Kenson was van de partij en speelde (na wat te sukkelen met zijn installatie) leuke liedjes op het evenement die de sfeer er goed in brachten. Lang zijn we niet gebleven, want we merkten dat een jongetje (Isaac) een vieze wonde aan zijn voet had. Anderen wisten ons te vertellen dat dit door wormen kwam.

Niet veel later lag Isaac ineens op de grond met veel kinderen rondom hem. Ze zeiden dat hij was geslagen, maar dit hadden we zelf niet gezien. We schoten direct in actie. Ik zette hem recht, maar hij kon niet op zijn benen blijven staan. Daarom droeg ik hem naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Marlies vroeg aan een jongen op straat of hij de mama kon gaan halen. Zij arriveerde niet veel later. De dokter verzorgde de wonde, maar dit was zeer pijnlijk voor hem. Noa en ik hielden hem stevig vast en troostten hem.

’s Middags bakte ik eieren en aten we verse ananas. Na het eten gingen we via een nieuwe weg naar het restaurant ‘La Rondavelle’. We ontdekten een klein paradijsje, dus dat was de omweg zeker waard! Op het strand aan het restaurant hielden we een toffe fotoshoot met ons vieren en uiteraard waren de geliefde kaaskrokketten weer van de partij.

Day 35
Regen! Altijd in het weekend. De regen beperkt ons in onze activiteiten, dus veel konden we niet echt doen. We bereidden ons daarom nog wat meer voor op onze stagedagen. Treesje had een cake gebakken, maar dit was zonder oven (deze is nog steeds niet gerepareerd), dus dit was niet zoals we het in België gewend zijn. De bananenpannenkoeken waren dan weer wel zeer geslaagd! Obvious kwam opnieuw langs met de bestelde spulletjes. We babbelden wat met hem en aten nadien een kleinigheidje.