Dream. Travel. Explore

Wanderlust, a strong desire or urge to wander or travel and explore the world.

Nadat ik drie jaar geleden terug kwam uit Australië zei ik dat ik binnen vijf jaar terug wilde naar die kant van de wereld. Na mijn afstuderen kwam het moment dat ik moest gaan kijken wat ik precies wilde. Ondanks de ontwikkelingskansen die ik heb gekregen, werd het gevoel om nog een keer op reis te gaan steeds groter...
Een nieuw avontuur aan de andere kant van de wereld. Nog een keer 'ondersteboven' leven. En dat is gelukt!

In maart vond ik een match met een gezin. Ze hebben twee zoontjes, van 18 maanden en 3 jaar, en wonen in de buurt van Wellington. Dream. Check. Travel. Check. Explore. In progress.

De afgelopen zes weken zijn echt voorbij gevolgen, met ups en downs. Ik heb zoveel leuke en lieve reacties gehad, de moeite die jullie namen om nog een keer langs te komen en alle persoonlijke cadeaus's die ik heb gekregen. Alleen daar raakte ik al 'ondersteboven' (voornamelijk in tranen) van haha!

Maandag kwam de dag die altijd zo ver weg leek. Koffergoals: de weegschaal gaf 29.9 kg aan, 0.1 onder mijn maximale gewicht! Na weer een stortvloed aan tranen ging ik aan boord van mijn vlucht naar Doha. Onderweg heb ik nog even naar iedereen in Amersfoort gezwaaid, hebben jullie het gezien?! .

In Doha stapte ik op een van de langste vluchten ter wereld, 16 uur in een stuk naar Auckland. Gelukkig (voor mij) was het vliegtuig amper gevuld dus ik heb heerlijk kunnen slapen op drie stoelen. Op deze manier was mijn tijd snel gevuld. Het weer in Auckland was helaas zoo slecht dat de landingspoging werd afgebroken. Een medepassagier vroeg of we door konden naar Wellington. 'Not enough fuel' was het antwoord....zat ik dan haha.

In het hotel hoorde ik dat de oriëntatie voor woensdag gecanceld werd, omdat andere au pairs vertraagd waren. Alleen Nicole, een au pair uit de VS, en ik waren er. Na de belangrijkste papieren geregeld te hebben zijn we in slaap gevallen, lange leve de jetlag. In de overgebleven twee dagen kreeg ik onder andere opnieuw autotheorie, alsof ik vijf jaar terug in de tijd ging, en EHBO voor kinderen. Fingers crossed dat ik dat amper hoef te gebruiken.

Toen kwam misschien wel het meest spannendste moment....ik ging mijn familie ontmoeten! In Wellington stond mijn hostmum, Diane, al bij de gate op mij te wachten. Mijn hostdad was thuis met de jongens, maar die lagen al te slapen dus dat moment liet nog even op zich wachten.

Vanochtend werd ik wakker met het geluid van voetstapjes en vrolijke kinderstemmen. Toen realiseerde ik mij pas 'ik ben er gewoon echt...het avontuur begint vandaag!'. En, hoe gaan de jongens op mij reageren? Ze hebben niet opeens een nieuwe oppas, maar ik woon ook bij hen in huis en ben er vanaf nu elke dag.
Op het moment dat ze mij zagen werd het stil, alsof ze water zagen branden. Ik ben vanaf een afstandje gaan kijken hoe zij met hun vader aan het spelen waren en langzaam aan merkte je dat ze steeds vaker keken of ik zag dat ze die mooie sprong maakten. Een goede eerste stap dacht ik nog....toen wist ik niet dat ze een half uur later lachend en gierend bij mij op schoot zouden zitten en ze al hun eten met mij wilden delen. Een supermooi moment en een goede start voor de komende 9 maanden.

Na het ontbijt zijn we met zn allen naar een mall in de buurt gegaan. De oudste vroeg ondertussen honderduit waar ik vandaan kwam, op welke nummer ik woonde, hoe mijn zusje heet etc. Vanmiddag ben ik met Diane naar Wellington geweest en heb ik mn spullen maar eens uitgepakt, 30 kg is best veel haha. Gelukkig heb ik de hele bovenverdieping voor mijzelf dus is het niet een probleem als spullen blijven liggen.

Maandag komt mijn program-manager langs om te kijken hoe het hier in huis gaat en om de verwachtingen uit te spreken. Dat komt allemaal wel goed, aangezien we het ook op deze dagen al veel hebben over hoe de komende maanden eruit gaan zien. De komende week is er elke dag iemand met mij en de jongens thuis, zodat we rustig aan elkaar kunnen wennen. Plus, door de jetlag mogen au pairs de eerste week niet de auto gebruiken dus ook daar heb ik hulp bij nodig. Vanaf volgende week zal ik steeds meer alleen zijn met de jongens en met hen naar playgroups gaan van de organisatie. Maar alle tips voor leuke uitjes of activiteiten zijn altijd welkom haha!

E noho ra!
Liefs Rian