First trip ‘Apiapaati’: let the adventure begin!

Dag 1 van de trip (dag 10 in Suriname)
Van donderdag 7 april tot en met zondag 10 april hadden wij een trip naar Apiapaati geboekt! Apiapaati is een eiland aan het einde van de Surinamerivier in het district Sipaliwini. Donderdagochtend om 7 uur stonden we klaar voor vertrek bij het SuforYou kantoortje in Paramaribo. Jaja we waren al om 05:30 uur opgestaan om ons klaar te maken voor de trip! We ontmoetten de anderen die met ons de trip zouden gaan maken. Samen met Jody, Charlotte, Jon (een jongen die zij ontmoet hebben), een koppel, drie Surinaamse dames (+ fluffy hondje) zouden wij het avontuur gaan beleven. Onze gidsen waren de gespierde en avontuurlijke Fred en Fabiano (twee broers), waarvan het eiland Apiapaati is. We hadden een lange rit naar het binnenland voor de boeg, dit gedeelte van Suriname wordt boven Suriname genoemd. Eerst een aantal uur in de bus totdat de weg ophield. Bij aankomst in Atjonie stond het korjaal op ons te wachten. De vier uur in het korjaal vlogen voorbij. We keken onze ogen uit naar de adembenemende omgeving. Roken de geur van de natuur en genoten van de ultieme rust. Het was mooi om te zien hoe de mensen leven. We zagen vrouwen met teilen op hun hoofd waarin pannen en potten zaten, anderen die op een rots kleding aan het wassen waren in de Suriname rivier. En daar waren we dan, ook onze houten billen waren blij dat wij uit het korjaal konden! We kregen een schattig houten hutje toegewezen waarin we uiteindelijk met z’n zessen de komende drie nachten in zouden gaan slapen. Na de tocht waren wij toe aan verkoeling! BAM we legden onze tassen neer, trokken onze bikini aan en PLONS het water in!
De tijd vloog voorbij en voordat wij het wisten stond ons lekkere avondmaal op tafel: cassavesoep it is! Het is hier gebruikelijk om de soep over de rijst te gieten. Daarna maakten we ons klaar om op vissenjacht te gaan. Hierbij moet je niet denken aan vissen met een vishengel, maar aan hakken met een hakmes. Zowaar had Sascha een vis doormidden gehakt. Nadat er genoeg vissen in de emmer zaten, hebben wij ze ontleedt. Dat hield in: schubben eraf halen, kop eraf, vinnen eraf en de binnenkant leegmaken. Zonder enige kick of afschuw hebben wij ons eigen eten klaargemaakt (Expeditie

Robinson 2.0).
Na een laatste dansje bij het kampvuur gingen wij met een voldaan gevoel richting ons bed.

De jungle girls waren klaar voor de tweede dag van de trip (dag 11 in Suriname)
Op de vroege morgen stond het ontbijt (met uitzicht op de rivier) klaar. Fred nam de dag met ons door. Tijdens de excursie hadden wij geen één moment dat wij ons hoefden te vervelen. Fred had altijd wel iets op de planning staan.
Met onze wandelschoenen aan en lange broek, liepen wij door de jungle. Tussendoor stopten wij veel om vogels, planten en insecten te bewonderen. Wij hebben zelfs zijde-apen gezien. De zweetdruppels dropen van ons lichaam af. Wat een warmte…!
Op ons pad was de ananasberg. De naam zegt het al, er groeien ananassen. Na een stevige klim, kwamen wij aan op de top. Het uitzicht op de ananasberg was fenomenaal!
Na het vele wandelen werden wij met de taxi korjaal naar de Tapawatra watervallen gevaren.
In deze watervallen konden we zitten en uitrusten van de tocht. Wij waren toe aan een frisse duik in het water. Naast het relaxen in de waterval en de lekkere lunch hadden wij nog een waterpretje met Fred. Met een band achter de boot vlogen wij over het water. Spetterend.. In de avond gingen we op kaaimannentocht. Vol verwachting zaten wij in het korjaal. Fred zag er één verstopt in de struiken. Met z’n zelfgemaakte hengel probeerde hij hem te vangen, helaas ontsnapte hij. Wel ving hij een baby-kaaiman. Deze ging het korjaal rond maar bleef even hangen bij Jon. Hij werd gebeten en liet de baby-kaaiman vallen. Ondanks hij maar klein was, knepen wij

wel even onze billetjes samen.
De avond werd afgesloten bij ’t kampvuur.

Dag 3 van de trip (dag 12 in Suriname)
De derde dag maakten wij een dorpswandeling door twee dorpen in de buurt van Apiapaati. Het eerste dorp heet Granslee en de andere Akwaukonde. Voordat wij de dorpjes binnen liepen kregen wij een spoedcursus Saramaccaans. Om de mensen te begroeten moest je zeggen: ‘ I wikino? De bevolking antwoordden hierop met: ‘Miwikioo’ en als laatste geleerde respons: ‘sooooh’. Menigte bevolking wilde het gesprek voorzetten, jammer genoeg hield hierbij onze taalkennis van het Saramaccaans op. We liepen langs een boom waar een vogelspin in zat, wie wilde kreeg hem op z’n arm. Zelfs Lisa, die bij het kleinste spinnetje al in de lucht springt wilde een tak met de vogelspin vasthouden. De mensen zijn één met de natuur en maken hier veel gebruik van. Zij maken niet zoals ons veel gebruik van de supermarkt. De planten en/of bomen zorgen voor voedsel en medicatie. Tevens jagen zij op de beesten die in het wild leven. In één van de hutjes zagen wij een vrouw die een agouti aan het ontharen was om vervolgens te villen.
Tijdens het wandelen in de dorpjes kwamen we een Orleaansboom tegen. De kleurstof anatto wat van deze boom komt werd vroeger gebruikt door de indianen. Wij kregen ook wat strepen op ons gezicht gesmeerd. Na de dorpswandeling was het tijd voor wat verkoeling. We gingen naar de Grandan watervallen. Na een ongeveer 45 minuten durende tocht, kwamen wij aan bij de mooie waterval. Voordat wij in actie kwamen, hebben wij ons buikje gevuld met cassave (groente),

vis en baka bana (gebakken banaan).
De dag was compleet en ontspannen. We zijn meerdere keren van een rots afgesprongen en kwamen dan terecht in de stroomversnelling van de waterval. Ook gingen wij op de band van de waterval af. Dit was echt heel gaaf!! Sommige stukken van de waterval waren erg ruig, waardoor je goed de band moest vasthouden. Tot slot hebben wij daar ook kunnen genieten van de zon, waaraan wij een ligt kleurtje aan hebben overgehouden.
In de avond gingen we terug naar het dorp waar wij die ochtend doorheen waren gelopen. Vanwege een overleden man, werd er een feest gegeven. Als er iemand overleden is wordt degene in een soort huisje met veel lapjes stof in allerlei vrolijke kleuren gelegd. In het begin waren wij als groep de enige die dansten. We werden door de dorpelingen bekeken. Na een optreden van Fred, waarbij hij ging jongleren met vuurstokken en ging dansen op een koord, was het ijs gebroken. Wij dansten te midden van alle Saramaccaanse dorpelingen en alle kinderen dansten om ons heen. De jongens vonden ons wel interessant en wilde maar alten graag met ons dansen, waardoor je soms een stuk of 5 jongens om je heen had. Wat was dit ‘feest’ bijzonder om mee te maken. Op de terugweg naar Apiapaati ving Fred een kaaiman. We zijn hier ook mee op de foto gegaan, echte stoere meiden zijn wij!

Dag 4 van de trip (dag 13 in Suriname)
Het was weer onze laatste dag en dat betekende dat we het eiland moesten gaan verlaten en weer terug naar Paramaribo gingen. Nadat we hadden ontbeten en onze spullen hadden gepakt, konden we beginnen aan onze terugreis. Het liefst hadden wij er nog een paar dagen aan vastgeplakt, want wat genoten wij hier! Het waren dagen vol cultuur, natuur en avontuur en we zijn weer een ervaring rijker. Kortom: het was een geweldige trip om nooit meer te vergeten!