Het geweldige leven in Suriname! Mi lobi SU!

De dagen zijn voorbij gevlogen en we hebben weer een hoop meegemaakt. Door de drukke dagen hebben we weinig tijd om aandacht te besteden aan het schrijven van onze blog, maar hier is hij dan weer! Intussen zitten wij hier in Suriname al 10 weken, dus we zijn al ruim over de helft! Maar wat hebben we de afgelopen weken gedaan?!?

Donderdag 28 april, de dag na Sascha’s verjaardag hadden we alweer wat op de planning staan. We gingen die avond naar de Made in Suriname Beurs. We hebben ons daar kostelijk vermaakt. Er waren bijvoorbeeld eetkraampjes en kraampjes waar ze souvenirs verkochten die in Suriname gemaakt zijn. Bij één van de souvenirkraampjes hebben wij volgens mij maar liefst een uur rondgekeken. We vonden de spulletjes allemaal leuk, dus we konden maar geen keuzes maken. Nadat we wat souvenirtjes hadden gekocht zijn we bij één van de eetkraampjes eten gaan halen. Sascha en Lisette hadden cassave met kip en Lisa had cassave met (stinkende) zoute visjes. Tevens kon je op de beurs paardrijden en het één en ander proeven. Een rondje rijden op zo’n knol maakte de avond compleet, hihi! Het was weer een geslaagde avond.

Wat is het te merken dat het regenseizoen is aangebroken! Vrijdagochtend liepen Lisette en Sascha richting de keuken voor hun ontbijt totdat ze ineens in een grote plas water stonden. Het stond helemaal blank! Lisette en Sascha gingen opzoek naar waar het water vandaan kwam. Zonder na te denken deed Sascha de badkamerdeur met een ruk open.. Lisa schrok zo erg dat ze gilde en gauw het douchegordijn vast pakte. Snel deed Sascha de deur weer dicht. Het stond helemaal blank, omdat het water van Lisa niet wegliep. Lisa deed snel de douche uit en daar stond Lisa dan.. Ze had nog shampoo in haar haren, was nog half slapend en poedelnaakt. De riolen in Suriname kunnen de vele regenval niet aan, waardoor het water omhoog komt. Veel tijd om er bij stil te staan hadden we eigenlijk niet. We moesten naar stage. Gauw contact opgenomen met de verhuurder en aangegeven dat het helemaal blank stond bij ons. Gelukkig kwam ze snel onze richting op. Daarna wilden we een taxi regelen, omdat we het niet zagen zitten om met de fiets naar stage te gaan. Maar helaas! Een taxi regelen ging lastiger dan verwacht. Door de vele regenval stonden ook de wegen helemaal blank. Wanneer de wegen helemaal blank staan rijden de taxi’s niet, doordat ze bang zijn dat hun auto verzuipt. Onze lieve verhuurder heeft ons

uiteindelijk naar stage gebracht en ons ook weer opgehaald. Die middag moesten Lisette en Sascha ook nog naar de praktijk. Deze is niet zo ver van ons huis vandaan, namelijk 5 minuten fietsen. Maar met de grote plassen zijn ze maar te voet naar stage gegaan. Lisette had haar waterschoenen aangedaan en Sascha haar slippers. Daarnaast hadden wij onze sexy poncho aangetrokken. Wat stond het water hoog! Een heel avontuur om op ons stageadres te komen. In Nederland zeggen we wel eens: ‘wat nu valt, valt straks niet meer’. Nou hier lijkt dat niet op te gaan. Er leek maar geen einde aan de regen te komen.

Zaterdag was het niet veel beter. Ook weer de hele dag regen. Maar het mocht de pret niet bederven. Voor die avond waren we uitgenodigd voor een verjaardag. Een familielid van onze buurvrouw (van ons vorige huis) was jarig. Dit keer hadden we niet van te voren gegeten! Gelukkig maar, want we kregen weer een hoop lekkers te eten. Op de verjaardag kregen we eerst drie Surinaamse hapjes. Daarna gingen we met z’n allen dansen op de muziek die de DJ maakte of een groep jongens met muziekinstrumenten. Zij wisselde elkaar af. Op een geven moment werd de taart aangesneden. Als de taart wordt aangesneden worden er eerst liedjes gezongen en kaarsjes op de taart gezet. Precies hetzelfde zoals bij ons. Daarna wordt

de jarige gevoerd. Nadat hij een hapje had genomen, werd zijn gezicht ingesmeerd met de rest van het stukje taart. Dit werd meerdere malen gedaan. Dit schijnt er bij te horen. Op een gegeven moment wilde we weggaan, want we hadden nog een feestje op de planning staan. We hadden namelijk kaartjes voor Kingsland! Wij wachtten en wachtten. Maar er kwam maar geen taxi. Elke keer werd er aan de telefoon gezegd dat het nog 10 minuten zou duren. Na driekwartier hadden we eindelijk een taxi en konden we naar Kingsland. We boften dat het gestopt was met regenen, want het feest was in de buitenlucht. Het was Kingsland met tropische tinten. Veel mensen waren in het oranje en er was zelfs een slang die ook mee aan het feesten was. Er speelden Surinaamse bandjes en later ook nog een Dj. Het leek totaal niet op Kingsland zoals in Nederland, maar dit betekent niet dat het minder leuk was.

De volgende dag gingen we kijken bij de Telesurloop. Ieder jaar vindt deze plaats in verband met de dag van de arbeid. Bij de 5 km loop mocht je zowel hardlopen als wandelen en bij de 10 km mocht je alleen meedoen als je ging hardlopen. Het was leuk om aan de kant te staan iedereen toe te juichen! Er hing een gezellige sfeer. Bij de 10 km loop deden er zo’n 200 mensen

mee. Dit is veel minder dan dat we gewend zijn bij bijv. de CPC loop in Nederland. Hierdoor was er wel de mogelijkheid dat iedereen apart werd aangemoedigd.

Die maandag kwamen de ouders van Sascha (Margreet en Peter) naar Suriname toe voor twee weken. Uit eigen ervaring weten we dat je na zo’n lange vlucht geen zin meer hebt om nog eten te gaan fabriceren, dus wij hadden voorgesteld om voor Margreet en Peter te gaan koken. Helemaal uitgeteld kwamen ze aan bij ons huisje. Waar een heerlijke maaltijd op hun te wachten stond. We hadden macaroni gemaakt. Die avond maakte Sascha gelijk een afspraak met haar ouders om de volgende dag Paramaribo te laten zien en te bekijken welke excursies er allemaal te doen zijn. De ouders van Sascha merkte meteen dat ze in de regentijd waren.

Die dinsdag kwam het met bakken uit de hemel. Sascha had besloten om na stage meteen naar haar ouders te gaan. Lisette en Lisa gingen vanuit stage naar huis. Lisa ging op de terugweg naar huis ergens schuilen, omdat het niet normaal hard regende. Lisa kreeg al de gedachte door haar hoofd dat ze echt de enige gek was die door deze regen aan het fietsen was. Op een geven moment ziet ze een andere stagiaire door de keiharde regen fietsen. En ja wie oh wie kan die andere gekke stagiaire nou toch zijn? Het was Lisette die ook door de keiharde regen aan het fietsen was. Lisa riep Lisette en samen gingen ze schuilen onder een afdakje. Sascha was ondertussen aangekomen bij haar ouders. Maar wat bleek.. Sascha haar ouders waren Paramaribo gaan verkennen. Daar stond Sascha dan helemaal doorweekt, zelfs als ze liep kwam er water uit haar schoenen. Gelukkig was de buurvrouw van Sascha haar ouders zo lief om Sascha op te vangen. Uiteindelijk hebben de ouders van Sascha het goed gemaakt door haar mee uit eten te nemen.

De daarop volgende dagen hebben we aan school gewerkt en is Lisa nog even gaan zwemmen in Parima, want ja de zon schijnt hier ook nog hoor!

Vrijdagochtend hadden Lisette en Sascha een interview ingepland met het hoofd van de Kennedyschool. Daarna moesten we snel richting de praktijk, omdat we mee zouden gaan op huisbezoek bij een mevrouw met afasie. Tijdens het fietsen viel ineens de trapper van Sascha ervan af. Daar sta je dan met één trapper in je hand. Doordat we niet te laat wilde komen, zijn we om de beurt een stuk gaan rennen en heeft Lisette, Sascha een stuk geduwd. Wat zag dat er klungelig uit. En wat bleek uiteindelijk.. De behandeling was afgezegd. Er was dus geen huisbezoek meer. Helemaal bezweet en wel voor niks. Al die tijd scheen de zon, waardoor het ons gezellig leek om met z’n allen een duik te gaan nemen bij het zwembad Parima. Staan we op het punt om weg te gaan.. Komt het met bakken naar beneden. Lisa en Lisette haakten af en Sascha en haar ouders gingen wel naar het zwembad. Het klaarde gelukkig al vrij snel op en zijn daardoor na het zwemmen ook

nog naar een hindoestaanse tempel gaan bekijken. Lisette en Lisa zijn uiteindelijk samen wezen shoppen.

Daarna volgde een tweedaagse trip. Dit keer ging de trip naar Bigi Pan. Bigi Pan staat voor groot meer. Het is een prachtig natuurgebied.
Voor de trip moesten we zaterdag om 08.00 uur verzamelen bij de touroperator. Sascha haar ouders, een vriendin van ons (Lorien) en wij drieën waren klaar om de trip te maken naar Bigi Pan. De gids die meeging met ons heet: Lionel. Op de weg naar Bigi Pan zijn we nog gestopt in Groningen. Nee, lieve vrienden, familie en kennissen we waren die dag nog steeds in Suriname. Groningen is een plaatsje in Suriname die zijn naam te danken heeft aan een vrouw die eindelijk een plek had gevonden in Suriname wat leek op Groningen. Ook konden we in Groningen verschillende herdenkingsmonumenten bewonderen. Na de tussenstop vervolgde wij onze reis naar Bigi Pan.
Onderweg remde de keihard af. Een andere groep stond langs de weg naar de bomen te kijken. Er zat een luiaard in vastgeklemd aan de takken. De gidsen gingen met mannenmacht de luiaard uit te boom proberen te pakken. Eén klom op de bus, in de boom en schudde de takken. De anderen stonden klaar om het beestje op te vangen. Uiteindelijk was het

gelukt en vond er een korte fotoshoot plaats. Dit bijzondere moment moest natuurlijk vastgelegd worden. Dit is weer een once in a life time momentje…hihi! Uiteindelijk stopte we met de bus en ging onze reis verder per boot. Tijdens deze boottrip moesten we onze boot nog over een heuvel heen slepen naar de andere kant van de rivier, maar met zijn allen ging dat heel makkelijk en konden wij zo onze reis vervolgen. Tijdens de boottrip hebben we ook weer allemaal verschillende soorten vogelsoorten gezien: een specht, een witte reiger, een zilverreiger, een aalscholver en zo kunnen wij nog wel even doorgaan. Uiteindelijk zagen we een groot open meer met een aantal huisjes op het water. In één van deze huisje brachten wij de nacht door. Aangekomen bij ons hutje pakte iedereen zijn spullen uit en was het tijd om te gaan lunchen! Het was inmiddels 17.00 uur dus het was een verlate lunch, maar het smaakte er niet minder om.
Na de lunch zijn wij met drie echte vissersmannen het water opgegaan. Ze hadden gezegd dat we nog even wat vogels gingen spotten. Niet wetende dat we ook vissen gingen vangen. Niet vissen vangen met een hengel zoals je zou verwachten. Met onze goede kleding sprongen wij het water in (waar trouwens ook kaaimannen in zwommen) en lokten wij de vissen naar het visnet. Dit deden wij door met een stok op het water te slaan. Als echte vissersvrouwen liepen wij door het water. Uiteindelijk hadden we binnen 20 minuten wel een aantal grote en kleine vissen en krabbetjes gevangen. Na het vissen zijn we met de boot doorgevaren om flamingo’s te spotten. Ook zagen we een mooie zonsondergang, het was schitterend om te zien. Aangekomen met de boot bij ons hutje zijn we gaan eten en op kaaimannentocht gegaan. De eerste kaaiman die we zagen met zijn glinsterde oogjes in het donker ontsnapte. De tweede kaaiman schoot los van het touw waarmee hij werd gevangen, maar de derde was raak! De kaaiman ging mee op de boot naar Stephany’s lodge (hutje) waar we de kaaiman mochten bewonderen en vasthouden. Daarna werd hij weer losgelaten in het meer. Na de vrijlating van de kaaiman is iedereen naar zijn kamer gegaan om te gaan slapen. Iedere kamer was vernoemd naar een vogel. Lisa en Lisette sliepen in ‘de rode ibis’. Sascha en Lorien in ‘de flamingo’. Tijdens onze voorbereiding om naar bed te gaan merkte wij dat het water waarmee wij ons wasten en tanden poetsten, uit het meer kwam. Doordat het meer uit zowel zout als zoet water bestaat. Tijdens het tandenpoetsen proefde je daardoor een beetje zout en als je je gezicht waste merkte je dat je het water niet in je ogen moest laten komen. Die avond had je geen airco nodig. We hadden de wind van het meer die door de kiertjes van het hutje onze kamers binnen kwamen. Het was te merken dat wij op het water sliepen, doordat het hutje soms wat bewoog.
De volgende ochtend zijn we nog gaan kajakken op het meer. Daar hebben wij ook een man gezien die een kaaiman aan het villen was. Terug van het kajakken zijn we ons klaar gaan maken voor het modderbad. Op weg naar het modderbad werden we helemaal lek gestoken door de muggen. Bij het modderbad aangekomen moesten we eerst door een stroomversnelling. Iedereen veranderde in het modderbad voor even in een varkentje, want we waren allemaal lekker aan het rollebollen in de modder. Het kind kwam in ons naar boven en een moddergevecht kon natuurlijk niet ontbreken! Na een heerlijk moddermaskertje gehad te hebben, spoelden wij ons weer af in de stroomversnelling. Door de stroomversnelling

ging het grootste gedeelte van de modder al van je af, maar na drie dagen vonden wij nog steeds modder op allerlei plekjes.

Maandag waren Sascha en Lisette in de ochtend vrij van stage en had Lisa vrij genomen van stage om iets leuks te gaan doen met de ouders van Sascha. We gingen met z’n allen naar de vlindertuin. In de vlindertuin waren we eerst naar het insectenmuseum gegaan. Hier herkenden wij al enkele insecten die we in Suriname zijn tegen gekomen. Zoals: kakkerlakken, motten, spinnen, mieren, vliegen en vlinders. Na het insectenmuseum waren we naar de vlindertuin gegaan. Helaas regende het en waren er niet heel veel vlinders te zien. Na de vlindertuin kregen we een rondleiding van een gids en liepen we door het bos naar verschillende kwekerijen. We zijn naar een rupsenkwekerij geweest, waar de poppen worden opgehangen, maar ook hebben we slangen en schildpadden gezien. Tijdens de rondleiding wilden wij op een geven moment zo snel mogelijk weer weg uit het bos omdat we helemaal werden lek geprikt door de muggen. Na de rondleiding was het droog en zijn we nog een keer de vlindertuin ingegaan waar we toen inderdaad meer tropische vlinders zagen vliegen. Het was heel rustgevend en betoverd om al die verschillende vlinders om je heen te zien vliegen. Verder zijn we die avond lekker uiteten geweest in een heel romantisch restaurantje, genaamd Souposo. Souposo betekent soephuis. In dit restaurant

hadden we nog niet eerder gegeten. Volgens het ANWB boekje scheen de pindasoep een aanrader te zijn. Dus Peter, Lisette en Lisa hebben dit uitgeprobeerd. Het smaakte lekker naar pinda.. haha! Sascha en Margreet hadden wat anders lekkers uitgekozen om te eten. We hebben Souposo van onze to do list kunnen afstrepen.

Dinsdagochtend gingen we weer hard aan slag op onze stageadressen. Die avond werden wij uitgenodigd bij de ouders van Sascha om daar een maaltijd a la Peter te nuttigen. Er is goed voor ons gezorgd, we kregen zelfs als toetje een lekker Fernandes ijsje die we eerst nog hadden gekocht in de supermarkt.

Voor woensdag had Sascha samen met haar ouders de dagtrip Warappakreek op de planning staan. Er stond ons een hoop te wachten voor die dag. Eerst zijn we door de Warappakreek gaan varen. Tijdens het varen konden we genieten van de rust en genieten van de omgeving. We zagen een aantal rode ibissen vliegen. Wat een mooie beesten! Langs de Warappakreek waren vroeger allemaal plantages. Het voormalig plantage gebied is weer volledig in beslag genomen door een mooie natuur. Wel zijn er nog wat resten bewaard gebleven, waaronder een uit

1830 daterende op stoom werkende suikerfabriek. Na het varen zijn we naar plantage Bakkie geweest. Op deze plantage wordt er nog verbouwd. Helaas konden we er niet veel van zien. Er was veel neerslag geweest en er was een dam doorgebroken. Dit had ervoor gezorgd dat er veel onderwater was gelopen. Wel hebben wij hier heerlijk geluncht. De producten die nodig waren om de maaltijden te bereiden kwamen uit eigen tuin. Na het eten hebben wij ook nog een kijkje genomen in het museum. In het museum heeft Sascha verschillende documenten, kaarten en voorwerpen uit de slaventijd bewondert. Dit was erg interessant. Hierna zijn we doorgegaan naar een andere plantage, genaamd Alliance. Gelukkig was deze plantage niet overstroomd. Deze gezellige dag hebben wij afgesloten samen met Lisa en Lisette. We hadden namelijk afgesproken om bij Blauwgrond te gaan eten. Blauwgrond is één straat met een aantal Javaanse eettentjes. Nou, ja min of meer. Het staat erom bekend, maar echt veel Indonesisch eten kan je er niet meer krijgen. Maar wat we hebben genomen was heerlijk! Ook dit was de eerste keer dat we daar gingen eten.

Weer een restaurant kunnen afvinken van onze to do list.

Wij hadden op Facebook gelezen dat er bij Zus & Zo een documentaire was. De documentaire ging over het bewogen studentenleven in Paramaribo. We hadden afgesproken om met de medestudenten deze documentaire te bekijken. Om een gezellig avondje ervan te maken, hadden we afgesproken om daar voorafgaand aan de documentaire een hapje te gaan eten. Helaas moesten wij lang wachten (1,5 uur..). Hierdoor hadden we geen tijd meer om rustig onze bord leeg te eten. Snel hadden we alles opgegeten. De documentaire was leuk om te zien. Wij hoorden ervaringen van studenten en konden ons in bepaalde dingen vinden. Ook bij dit restaurant hadden we nog nooit gegeten. Zus & Zo viel ons wel wat tegen. De verhouding in geld en wat je ervoor kreeg was niet in balans. Maar we kunnen in ieder geval zeggen dat wij daar ook een keer hebben gegeten. Die avond zijn Lisa en Lisette (en een paar medestudenten) uit geweest bij Havanna. Op de donderdagavond zijn hier de meeste stagiaires te vinden!
Vrijdag hadden Sascha en Lisette vrij. Maar ondanks dat het lekker weer was hadden wij er niet van genoten. Helaas moesten we hard werken aan onze stageopdrachten. Pas na een dag hard werken mochten wij ons verwennen. We gingen met z’n drieën naar Zin. We hebben daar lekker van 18.00 – 21.00 uur gezwommen. Tevens hadden we daar weer een lekkere burger gegeten. Na het harde werken waren we daar wel aan toe. We hebben die dagen de ouders van Sascha niet gezien. Ze waren namelijk op trip naar Galibi.

Zaterdag overdag moesten Sascha haar ouders zichzelf gaan vermaken, want Sascha en Lisette hadden gewoon een stagedag. Voordat Sascha naar stage ging, ging ze nog even Skypen met haar opa. Speciaal had ze haar wekker gezet, want haar opa was jarig en zij wilde hem vanuit Suriname feliciteren. Lisa ging weer druk aan de slag met haar schoolopdrachten. In de avond hadden we wel weer met z’n afgesproken. Dit keer hadden we afgesproken om bij ’t Vat te gaan eten. Ja ja, weer uiteten geweest! Naast de lekkere maaltijd, hadden we ook op de planning staan om een cocktail te drinken. Aangezien er weer zo’n actie was. De tweede gratis is altijd goed. Wij drieën en mijn moeder namen deze cocktail en Sascha haar vader ging aan de Bacardi cola. We hadden voor die avond ook met Jonathan en Lisa (huisgenootjes) afgesproken, zij schoven later aan. Na een tijd gingen de oudjes naar het huisje waar ze verbleven en bleven wij bij ’t Vat. We hadden een kaartspel bij ons en zijn tot 1.00 uur gaan kaarten. Pesten, ezelen, bullshitten en noem maar op. Na het kaarten zijn we nog een dansje gaan wagen bij dansclub Tequila! Echte meiden in de jungle was het thema. Daarnaast zijn we ook nog twee potjes gaan poolen. We hadden weer een lange nacht achter de rug.

Zondags hadden we weer een dagtripje voor de boeg. Dit was de laatste dag dat we wat leuks konden gaan doen met Sascha haar ouders. Ze gingen namelijk die maandag weer naar huis. De dagtrip bestond uit: dolfijnen, strand & plantage werk en rust. We waren erg benieuwd naar de kwaliteit van de trip. Dit doordat het maar 100 SRD kostte (omgerekend 16 euro!!). Allereerst kregen wij een heerlijke maaltijd op plantage werk en rust. Daarna kregen wij wat te zien van de plantage en hebben we daar ook een kaaiman en een landschildpad vast kunnen houden. Na een aantal foto’s te hebben gemaakt, kregen wij een verse kokosnoot. We stapten op de boot en gingen opzoek naar de dolfijnen. We hadden al snel de moed opgegeven en dachten dat wij van die mensen zouden zijn die geen dolfijnen zouden zien. Maar we hadden het mis! We hebben ze gezien! Na het

varen en de dolfijnen spotten zijn we aangekomen bij het strand Braamspunt. Hier hebben wij genoten van de zonsondergang. Helaas kwam de trip ten einde en moesten we weer terug naar waar we waren opgestapt. Wat was het weer een geweldige dag! Na de trip werden we nog uitgenodigd in het huisje van Sascha haar ouders om daar avond te gaan eten. Peter had een heerlijke maaltijd voor ons bereid.

De volgende dag moesten Sascha en Lisette stage gaan lopen, dus hadden ze geen tijd meer om Peter en Margreet uit te zwaaien. Lisa had ineens een week vrij gekregen van de Kennedyschool vanwege Pinksteren. Lisa ging hierdoor nog de laatste spulletjes brengen naar hen, zodat zij dit al mee naar huis konden meenemen.

Doordat Lisa ineens de hele week vrij was, vonden wij het leuk om doordeweeks iets te gaan doen. Sascha en Lisette waren woensdags ook vrij, waardoor ze deze dag gebruikte om iets gezelligs te gaan doen. Wij waren uiteindelijk naar Parabello toegegaan. Parabello staat bekend om het tokkelen of ook wel ziplinen genoemd. Het is namelijk de langste van Suriname. Hij heeft in totaal 17 platforms, een lengte van 1500 meter. Doordat Peter hier in Suriname heeft gereden, wilde Lisette dit ook graag een keer doen. Onderweg naar Parabello zag zij haar kans en vroeg ze aan de taxichauffeur of zij ook een stukje mocht rijden. Dit mocht nog ook! Daar gingen we dan! Lisette heeft nu dus ook de ervaring opgedaan om aan de linkerkant te rijden.
Het tokkelen vonden wij heel cool en mochten zelfs ondersteboven hangen terwijl wij over de rivier roetsjten. Verder hebben wij bij Parabello ook heerlijk kunnen afkoelen in een meertje. Het was een ontspannen dag. We hadden afgesproken dat de taxichauffeur ons weer kwam ophalen, dus daar stond hij in de namiddag. Op de terugreis heeft Lisette weer een stukje mogen rijden.

Donderdag en vrijdag hebben we naast stage en werken aan onze stageopdrachten niet veel gedaan. Vrijdagavond zijn Lisette en Lisa nog met de huisgenoten uit gegaan in Tequila. Sascha ging niet mee, ze was erg moe.

In het weekend van 21 en 22 mei hadden we een sportief tripje op de planning staan. We hadden ons namelijk opgegeven om mee te doen aan Expeditie Robinson. Dit hield in een sportief weekend voor alle stagiaires in Suriname. In de ochtend zijn we met een busje naar de Expeditie Robinson plek gereden. Het

was een groot terrein met een hangmattenkamp, grasveld, volleybalveld en een zwembad. Wij sliepen alleen dat weekend niet in een hangmat, maar luxe in een bed. Toen we aankwamen was het spel van start gegaan. Eerst ging iedereen bij zijn of haar team zitten en werd er goed geluncht. Wij zaten met zijn drieën in een team. Daarnaast hadden we nog twee jongens in een team en een meisje. In totaal waren we dus met zijn zessen. Het eerste spel begon voor ons bij het zwembad. Er werd een schatkist met sloten en karabijnen in het water gedaan. Aan die sloten zaten tennisballen. Wanneer we 6 tennisballen hadden bemachtigd mochten we door naar het volgende onderdeel van de proef. Het was de bedoeling dat we de tennisballen gingen gooien en dat deze dan ook bleven hangen aan het rek. Als echte strijders deden we mee met het spel. Wat een kick en iedereen ging er volop voor. En het werd beloond! We wonnen! Go team Paramaribo! En.. dit topteam won ook de tweede keer dat we deze proef deden. In totaal waren er vier proeven en deze moest iedere team tweemaal doen. Er was ook een hindernisbaan waarbij we eerst ringen moesten bemachtigen door de ringen in allerlei bochten te wringen. Daarna renden we als een speer naar een ‘spinnenweb’ toe. Iedereen mocht maar eenmalig door een gat en je mocht het spinnenweb niet aanraken met je lichaam. Deze gaten waren best hoog, dus hier was een goede samenwerking bij nodig. De eerste keer dat we de hindernis

deden hadden we in het begin nog niet de juiste techniek gevonden, dus iedereen ging als een gek proberen door het spinnenweb te springen. Nou ja, de mannen uit ons team vooral. Na een tijdje hadden we het door. De mannen uit ons team zorgden ervoor dat we door het spinnenweb getild konden worden. De hindernis was nog steeds niet voorbij. We hadden natuurlijk nog die ringen.. We moesten nog ringwerpen. Pas wanneer alle ringen hingen en wij de vlag in een pot met aarde hadden gestopt, hadden we gewonnen. De ringen in één keer goed gooien, was ook makkelijker gezegd dan gedaan. Wanneer je ernaast had gegooid moest je eerst weer door het spinnenweb en dan pas mocht je weer proberen opnieuw te gooien. Wat een strijd! We wonnen! Hup team Paramariboooo! En.. de tweede keer dat we deze proef deden ook! Bij weer een andere proef moesten we buikschuiven. Na het buikschuiven moest iedereen of een shotje opdrinken of iets eten. Het shotje was makkelijk, maar het eten tja.. daar keek iedereen tegen op. We hadden besloten dat de mannen in iedere geval iets gingen eten. Maar er moesten drie mensen wat gaan eten. Sascha was ook de klos. Na het buikschuiven en de ‘lekkere’ maaltijd/het drankje, moesten we een cocktail maken. Wie de lekkerste had gemaakt had gewonnen. En wat denk je.. We verloren.. De jury vond onze cocktail minder lekker dan die van de tegenstanders. Hier waren wij het niet mee eens. De tweede keer dat we deze proef deden waren er geen hapjes meer en moest iedereen een shotje nemen. Hierna wilden we een betere cocktail maken, dan de vorige keer. Dus veel proeven en goed samenwerken. En ja hoor, het hielp! De tweede keer wonnen we wel! De laatste proef was het bouwen van iets aan de hand van een voorbeeld. Er was de mogelijkheid om iets te bouwen van PVC of bamboe. Het team dat won met bierpong, mocht kiezen wat hij of zij wilde. Beide keren mochten wij niet uitkiezen wat wij wilde bouwen. Maar het andere team had geen schijn van kans! Wij hadden bij het bouwen met PVC gewonnen, maar ook met bamboe! We stonden na al deze proeven gewoon eerste! Er kwam hierna een bonusproef, waarbij veel punten te verdienen waren. We moesten opzoek naar materialen die binnen en buiten het terrein verstopt waren. Uiteindelijk moesten we met deze materialen een vuurtje zien te maken. Het vuur moest ervoor zorgen dat het touw doormidden werd gebrand. Wij gingen snel opzoek naar alles. Wij hadden als eerste alle voorwerpen bij elkaar gevonden en waren de eerste groep die kon beginnen met het maken van vuur. Maar er kwam maar geen vuur. Andere teams waren intussen ook aangekomen. Nu voelden we toch wel druk. Alles werd uit de kast gehaald om vuur te maken. Nee.. het team naast ons had vuur. En yes wij ook! Nu er nog voor zorgen dat het aan blijft. Dat was ook niet gemakkelijk. Helaas verloren we. Vuur maken was niet ons ding, dat is maar weer gebleken. Na de vuurproef was het tijd voor een lekkere maaltijd. We hadden door al die inspanning veel honger. Dus hebben flink gebunkerd. Na het eten was het weer tijd voor een spel. Ditmaal was het een quiz. Hierbij werd de algemene kennis en de kennis over Suriname getest. De volgende dag zouden wij pas horen wie er had gewonnen. Die avond was het eerst tijd om los te gaan en even te ontspannen. Met z’n allen gingen we dansvloer op. Na een tijdje hielden we het voorgezien en gingen we lekker slapen. De volgende dag werd er door de microfoon omgeroepen wie eerste en tweede waren geworden met de quiz. En ja hoor! Team Paramaribo had weer wat punten verdiend met de quiz. We stonden in de

finale! Het was hard tegen hard. Team Paramaribo tegen team Saramacca. De finale bestond uit onderdelen van de proeven die we al hadden gedaan. We moesten dit in 20 minuten doen. Verder waren er nu ook drie tafels waarop voorwerpen lagen. Na elk onderdeel van de proef moesten we een aantal voorwerpen gaan onthouden en deze op het einde opschrijven. Daar gingen we dan! Eerst zwemmen.. toen voorwerpen onthouden. Een tas, een opener, een bierfilter en ga zo maar door. Hup naar het volgende. Het spinnenweb en het ringgooien. En weer voorwerpen onthouden. Een beker, aansteker, aanmaakblokjes en nog meer. Als laatste iets bouwen en weer voorwerpen onthouden. Boterham, stuk hout, shot glaasje etc. Snel alles wat we moesten onthouden opschrijven en alles nog een keer nagaan. Oké klaar! Daar was het eindsignaal. Beide bladen werden nagekeken. Wij hadden alles goed, maar het andere team… niet! Wij hadden gewonnen! De eerste plaats werd beloond met een VIP ticket voor de party boat en een medaille. Wat een top weekend. De laatste uurtjes konden we nog vertoeven in het zwembad.

Er is weer een nieuwe week aangebroken, waarin we weer veel hebben gedaan en beleefd. We zullen de hoogtepunten aan bod laten komen.
Dinsdagavond hebben wij via Celestial Beauty Tours een trip gemaakt naar Braamspunt. Op Braamspunt komen elke avond ongeveer 65 schildpadden aan land om eieren te leggen. Rond half 5 vertrokken we met de boot naar Braamspunt. Lisa, onze huisgenoot ging mee en twee meisjes en een jongen die een documentaire aan het maken waren voor school. Zij wilden vanwege de documentaire ook nog graag de dolfijnen spotten. Wij vonden het niet erg om nog een keer de dolfijnen te zien. En ja hoor, na een tijdje zagen we een aantal dolfijnen om ons heen zwemmen. Uiteindelijk kwamen wij aan bij Braamspunt en aten we even een snack. We liepen wat rond over het strand. De zonsondergang op het strand was prachtig om te zien. De w.c. op Braamspunt was ook al een hele ervaring. Het was een houten hokje met een plank op de grond waar je je behoefte op moest doen en met water weg moest spoelen. Toen het donker werd gingen we op de boot met z’n allen roti eten, zodat we genoeg energie hadden om een lange wandeling te maken over het strand. Toen iedereen klaar was met eten gingen we op zoek naar een schildpad. Het was best donker op het strand dus we hielden elkaar goed in de gaten. De eerste twee keer dacht onze tourguide dat hij een schildpad zag. Iedereen wachtte in spanning af of het ook echt een schildpad was. Maar neeee, het was een boomstronk, dus we moesten door! Na een tijdje gelopen te hebben op het strand zagen we in de verte een schildpad die druk bezig was om een gat te graven voor haar eieren. Het zand vloog in het rond. Iedereen moest eerst even wachten voordat zij haar gat had gegraven en eieren ging leggen. Als we eerder foto’s gingen maken zou ze schrikken en weer terugkeren naar de zee. Tijdens het eieren leggen kan je wel foto’s maken omdat de

schildpadden dan in trans zijn. Uiteindelijk had de schildpad haar gat gegraven en begon zij met haar bevalling. Tijdens de bevalling maakte ze geluiden en zag je zelfs tranen uit haar ogen komen. Het was een onwijs grote schildpad, namelijk een lederschildpad van 1,60 cm. De lederschildpad is de grootste schildpaddensoort. Na het eieren leggen zijn we weer door gegaan op zoek naar andere schildpadden. We zagen uiteindelijk nog 10 soepschildpadden eieren leggen, op het strand komen en weer terug de zee ingaan. Het was een flinke avondwandeling over het strand! We lagen die nacht om 02.00 uur weer in ons bed, maar het was een ervaring om nooit te vergeten!

Woensdag was de laatste dag van Lisa (huisgenootje). Hierdoor

hadden we op de planning staan om er een leuke laatste dag van te maken. Een mevrouw die henna tattoos zet kwam langs in ons studentenhuis. Een hele groep dames had bij ons in het studentenhuis verzameld. Om de beurt lieten wij een henna tattoo zetten. Lisa liet een henna tattoo op haar voet zetten, Sascha op haar pols en Lisette op de binnenkant van haar onderarm. Nadat onze henna tattoo waren opgedroogd vertrok de groep naar restaurant pannenkoeken en poffertjes. Wij namen alle drie een mixed ’n grill. Bestaande uit 3 verschillende soorten vlees, stokbrood met kruidenboter, friet en een salade. Daarbij horen natuurlijk ook lekkere sausjes bij. Dat was smmmmmullen! We zetten de gezellige avond voort bij ’t Vat. Waarbij we nog een afscheidsdrankje dronken met elkaar. Na haar geknuffeld te hebben gingen we richting bed. De wekker zou weer vroeg afgaan, 6.30 uur.

Donderdagavond vroegen onze huisgenootjes of we mee gingen met de partybus. Eigenlijk hadden we voor die avond op de planning staan om vroeg naar bed te gaan. We twijfelden hierdoor of we wel moesten gaan. Maar.. doordat wij nog nooit met de partybus waren geweest, leek het ons ook wel weer grappig. Daarom besloten we om toch maar mee te gaan. Het feestje was AAN op de partybus. Het was erg grappig om mee te maken. Je moest je tijdens de rit goed vasthouden aan een stang boven je of naast je om te voorkomen dat je valt. Ondertussen zwaaiden we met onze andere arm en swingde we met onze heupen. De partybus eindigde bij Havana. Sascha ging naar huis, terwijl Lisa en Lisette nog even doorgingen met dansen!

Vrijdagavond voordat wij naar de party boat toe gingen, hebben we eerst nog gegeten bij waterkant. We waren echt Surinaams bezig, want we haalden eten op straat. Deze lekkere, stevige maaltijd zorgde voor genoeg energie om de nacht de door te komen op de boot. 22.00 uur stonden we klaar om te gaan bij SMS Pier. Uiteindelijk vertrok de boot een uurtje later. We hadden VIP tickets gewonnen (Expeditie Robinson) en waren hierdoor benieuwd naar wat we zouden krijgen. Nadat we hier achteraan waren gegaan, kregen wij een VIP tafel met Borgoe, cola, sprite en sap. Zoals gewoonlijk houden zij zich niet aan de tijd, dus we kwamen niet terug om 2.00 uur maar om 4.00 uur. Dit was geen probleem doordat wij erg leuke avond hadden. Veel gelachen, gedanst en gekletst met mensen.

Zondag 29 mei zijn we naar Brownsberg geweest. Die ochtend zijn we om 08.00 uur vertrokken met een jeep en twee tourguides. Onderweg werd er goed voor ons gezorgd. We kregen onderweg een uitgebreid ontbijt bestaande uit: baka banas, kroketten, loempia en een soort pasteitje. Daarna kochten we ook nog wat eten zodat we klaar waren om de Brownsberg te beklimmen. We hadden gehoord dat Brownsberg een aardige klim kon zijn en dat veel mensen het als zwaar ervaarde. We hadden onze goede loopschoenen aangetrokken, goed gegeten en gedronken voordat we de tocht

gingen maken. Brownsberg is een natuurpark in Suriname met veel flora en fauna. Het gebied ligt op een heuvel met een 400 meter hoge top. Daarnaast zijn er op de Brownsberg veel watervallen te bezichtigen. Twee watervallen hebben wij bezocht: de Leo val en de Irene val. Ook de Brownsberg is een gebied wat bedekt was met het tropisch regenwoud. Het regende die dag veel. Tijdens de loop hoorden wij soms apen geluiden. Maar doordat het zo hard regende moesten we dus ook goed uitkijken tijdens het lopen. Het was glad en als je even niet keek kon je zo uitglijden (Lisa dus). Gelukkig hadden we twee tourguides bij ons die ons hielpen met de klim. Eén van de tourguides was een muzikant en hield graag van zingen. De hele weg naar de watervallen toe heeft hij verschillende liedjes gezongen. De andere tourguide was wat rustiger, maar gaf ons verschillende aanwijzingen hoe wij het beste onze voeten op de berg konden neerzetten. Eerst liepen we naar de Leo val en daarna naar de Irene Val. De watervallen waren schitterend om te zien. Door de regenbuien waren de watervallen nog mooier! Ondanks de regen trokken wij toch onze kleding uit om onder

de watervallen te gaan staan. De tourguides hadden niet verwacht dat wij naar beide watervallen wilde gaan, omdat de meeste mensen ervoor kiezen om één waterval te zien. Maar ja, wij gaan altijd voor de volle bak en hadden gehoord dat de Irene val mooier was dan de Leo val dus we wilde beiden watervallen zien. Op de terugweg waren de tourguides moe en hadden ze het zwaar. Ze hadden nooit gedacht dat drie meisjes wel even beide watervallen wilde zien en daar wel een aantal extra zweetdruppels voor overhadden. En eigenlijk vonden wij de klim naar de watervallen en weer terug wel meevallen. Waarschijnlijk kwam dit doordat wij ons op het ergste hadden voorbereid. Na de Brownsberg hebben we met zijn allen bij café loco een kapsalon (shoarma met patat) gegeten en gekaart. Kortom: deze dag was een mooie afsluiter van de week.