Vancouver - Whistler, dag 1-3

Dag 1
Na een goeie vlucht landen we rond half 12 's morgens, lokale tijd, op Vancouver. In het vliegtuig hebben we een formulier moeten invullen voor de immigration. In de hal aangekomen zien we een immense rij van toeristen en locale staan die zich allemaal als een slang door de grote hal voort bewegen. Dit gaat nog wel ff duren.
Ongeveer 3 kwartier later hebben we onze koffers en gaan we op zoek naar onze gids die ons vast op staat te wachten met zo'n Djoser bordje. En ja hoor, we hebben hem snel gevonden. Zijn naam is Thierry, een super spontane jongen van 28. De groep is 19 mensen groot, 11 kinderen in de leeftijd van 11 tm 18 (Thomas is de oudste) en 8 volwassenen. Als iedereen er is vertrekken we naar de bus, mijn eerste reactie toen ik de bus zag, was dat het een gedetineerden bus is, te grappig. Samen met Thierry laden we de bagage in en vertrekken naar het eerste hotel, het Accent Inn Hotel in Richmond ( net buiten Vancouver).
Thierry regelt het inchecken, wij halen de bagage uit de bus en gaan naar onze kamers. Over een uurtje hebben we een eerste briefing. De rest van de dag kunnen we zelf indelen. Ondertussen heb ik toch wat last van de jetlag en ga heel even op bed liggen. Thomas en Jesse gaan samen op zoek naar wat te eten en drinken aangezien de maaltijden van Air Transat nou niet heel geweldig waren.
Tijdens de briefing vertelt Thierry (bijnaam Bear) wat tips en tricks, regels met elkaar en stelt iedereen zich even voor. Zelfs de kinderen staan even op en vertellen allemaal wat ze t liefst in Canada zouden willen doen. Ons gezelschap bestaat uit 4 single moeders waarvan 2 met 2 kinderen en 1 met 1 zoon; 2 gezinnen met in totaal 5 kinderen. Ook mag iedereen 5 favoriete nummers opschrijven, waar Thierry dan een hele playlist van maakt voor in de bus.
Zo langzamerhand val ik echt bijna om, moet even wat eten en drinken om wakker te blijven, dus belanden we bij de Mc Donalds. Later op de avond hebben we met een deel van de groep afgesproken om met Thierry hapje te eten. Erg gezellig, leuke gesprekken en ik ben nu al blij dat ik met een georganiseerde reis mee ben gegaan met de kids.
Moe en voldaan stappen we ons bedje in rond 8 uur, heel benieuwd hoe vaak we wakker worden vannacht. Morgenochtend vertrekken we om half 9 richting Whistler met onderweg nog wat tussenstops.

Dag 2
We hebben eigenlijk best goed geslapen, wel tussendoor meerdere

keren wakker geworden, maar we voelen ons redelijk. Thierry zegt iedereen "to buggle up". We kijken elkaar aan en we begrijpen dat we onze gordels vast moeten maken. Allereerst stoppen we bij een supermarkt om ontbijt en spullen voor de lunch te kopen. Daarna scoren we een kop koffie, wat hier overigens een vreselijk slappe bak is, en vervolgens gaan we nog een sportwinkel in waar een aantal mensen nog wat inkopen doet. Daarna kunnen we toch echt op pad. Vancouver bezoeken we aan het eind van de vakantie, als we daar 2,5 dag zijn. De meiden in de groep hebben elkaar inmiddels gevonden en zitten luid zingend achterin de bus. De eerste stop is bij de Brandywine watervallen. Een kleine wandeling brengt ons dichtbij het uitzichtpunt en daar lunchen we met z'n allen. Met zo'n grote groep duurt het ff voordat iedereen bus in, bus uit, aan de wandel en gelunched heeft. Maar de groep is leuk, veel verschillende mensen. Zin om iedereen beter te leren kennen.
Na de watervallen rijden we door naar het sjieke Whistler. Daar checken we in en gaan naar onze kamers. Tenminste dat is het idee, maar....onze kamer is nog niet klaar. Even geduld dus. De kids springen in het kleine zwembad en veel van de ouders genieten even op het balkon van de mooie uitzichten of verkennen het centrum. Om wat sneller met elkaar te kunnen communiceren, wordt een app groep aangemaakt. Wel zo handig.
Rond 6 uur vertrekken we met z'n allen naar het restaurant. Omdat we nog niet over onze jetlag heen zijn, vinden we het nog fijn om bijtijds te eten. We maken een kids en ouders tafel, wel zo gezellig. Voor een appel en een ei hebben we een heerlijke maaltijd. Ondertussen hebben we door dat de porties op de borden ruim voldoende zijn, 's avonds echt geen trek meer. Na een avondrondje door het dorp gelopen te hebben vallen we snel in slaap. Wat een heerlijke dag.

Dag 3
Vanochtend ontbijten wij met Marieke, Felix, Sophie, Madeleine en Jonathan vlakbij de gondellift waar we later op de ochtend mee naar boven gaan omdat het uitzicht daar geweldig moet zijn. De anderen gaan hun eigen weg en mogelijk zien we elkaar aan het eind van de dag nog bij het meer. Het ontbijt doet ons goed en de gesprekken zijn gezellig! We kopen de kaartjes en gaan met de gondel naar boven. Lillian en Marit zijn inmiddels ook aangesloten en met z'n 10-en verder. Het uitzicht is geweldig!! We nemen de Peak 2 Peak gondola, die van de ene top naar de andere gaat (zou t daarom Peak 2 Peak heten??) en genieten van de mooie uitzichten door het dal. Boven gekomen maken we een wandeling van een uurtje, bij elke bocht is het uitzicht nog mooier!! Aan het eind van de wandeling zien we een

marmot, dit is het eerste wilde dier wat we zien, hopelijk niet de laatste. We gaan toch echt voor beren, roofvogels en wilde zalmen te zien. Dit is al geweldig.
Van de familie Bont, die vandaag zelf op pad zijn gegaan, horen we dat we echt de stoeltjeslift naar boven moeten nemen omdat het uitzicht daar boven nog mooier is en de wandeling naar beneden door een ijswand indrukwekkend is. Dus nemen we weer de Peak 2 Peak gondola weer en lopen een stukje naar beneden.
De stoeltjeslift naar boven is erg mooi, toch vreemd dat je best stoeltjesliften gewend bent, maar zonder sneeuw is t toch anders. Boven is het uitzicht geweldig. De kids lopen een paadje af om bij een andere top te kijken. Opeens wordt er geschreeuwd dat er onweer op komst is en we dus snel met de lift naar beneden moeten. Jammer genoeg lukt het dus niet meer om de wandeling naar beneden te maken langs de ijswand. Jammer, maar het is niet anders. Teruggekomen bij de gondellift zien we dat de gondel naar de andere

Peak al stil staat. Geen idee hoe lang dat gaat duren. We willen die lift nemen omdat we daarna de stoeltjeslift naar het dal kunnen nemen en de kans er is dat we beren zien. Na een paar minuten besluiten we toch de gondel direct naar beneden te nemen omdat de andere gondel nog steeds niet gaat. En wat we daar niet verwachten, maar wel gebeurt, is dat we een beer zien. Zoo gaaf, en tegelijk jammer dat we in een gondel zitten zodat we m niet kunnen fotograferen. Als we in Whistler zijn, drinken we een heerlijk biertje op een terrasje, nemen er een heerlijke bak nachos bij en hebben een hoop lol. De nachos worden in Canada erg lekker bereidt; alles in de oven met kaas, kruiden, tomaten, knoflook, groene pepers en ui. Smaakt goed!! Daarna lekker douchen in het hotel en 's avonds weer met z'n allen hapje eten. Wat hebben we t toch goed. De kinderen hebben "duimpie" geintroduceerd bij Thierry. Hij heeft geen idee wat het betekent, en de kinderen steken met regelmaat hun duim allemaal op en roepen dan met z'n allen "duimpie". Na een lange dag, lekker

vroeg naar bed. De jetlag is er nog niet helemaal uit.
Morgenochtend vertrekken we naar Cache Creek, waar we op een ranch logeren. Heel benieuwd hoe het daar is.