Dag 9 - 12 Clearwater naar Jasper

Dag 9
Vandaag op tijd in de bus want we hebben een lange dag voor de boeg. Rond half 9 staan zijn we er allemaal klaar voor. Natuurlijk wel eerst even koffie halen.
Marieke en ik zitten weer gezellig naast elkaar en genieten van de mooie uitzichten onderweg. Genieten van alle vergezichten, echt waanzinnig mooi. In het begin van de reis hebben we gezegd dat we heel graag zalmen zouden willen zien, die stroomopwaarts zwemmen. Thierry zou nagaan of we dit de juiste tijd daarvoor zou zijn en waar we deze dan het beste zouden kunnen zien.
Onderweg lunchen we met onze eigen gemaakte broodjes / wraps bij Mount Robson, de hoogste berg van Canada van bijna 4.000 mtr hoog. Ook hier weer mazzel dat het mooi weer is, de top is net niet helemaal zichtbaar, maar het uitzicht is geweldig. Achterin de bus hebben we een grote koelbox staan waar Thierry om de 2 a 3 dagen een nieuw blok ijs voor koopt. Op deze manier kunnen we onze lunch of alles wat over is en koel moet blijven, goed meenemen. In alle accommodaties hebben we een koelkast of zelfs een eigen keukentje, zoals in Clearwater. Niet dat we daar veel gebruik van maken, maar het kan!
Na Mount Robson verder richting Jasper. In Valemount stoppen we en vraagt Thierry na of en waar we eventueel zalmen zouden kunnen spotten. En ja hoor, weer hebben we geluk. Nog geen 200 meter verder is een rivier en de zalmen zijn hier een paar dagen voor het eerst gezien. Met een beetje geluk zien we ze!! Thierry wordt al bijna gek van het idee dat dit zou lukken, geweldig!!
Na een half uurtje in de rivier gestaard te hebben, roept iemand opeens..jaaaaaa, een zalm!! Ongelofelijk maar waar, we zien gewoon een zalm die tegen de stroom op aan het zwemmen is. De zalmen zwemmen vanaf de Pacific ruim 1300 km de Fraser rivier stroomopwaarts op, zonder te eten en leggen vervolgens in de rivier hun eieren. Daarna zijn ze zo vermoeid dat ze langs de kant van de rivier overlijden. Dat is ook de reden dat de zalmen nu een wat rodere kleur hebben. We zijn allemaal behoorlijk onder de indruk en na nog een tijdje daar te hebben gekeken, gaan we weer op pad. Een paar kilometer verderop zijn de Reargard Falls en met heel veel mazzel zien we de zalmen misschien wel de waterval opspringen. Dat zou wel helemaal geweldig zijn natuurlijk. Maar dit was al fantastisch!!
Bij de Reargard Falls aangekomen is het een stukje naar beneden lopen, het uitzicht is geweldig. Helaas zien we geen zalmen. We horen ook mensen zeggen dat de kans hierop groter is aan het eind van de dag / begin van de avond. Nou ja, dan zijn we er niet meer en het uitzicht hier was ook al top.
We komen aan bij de Pine Bungalows in Jasper. Het ligt hier echt super. Allemaal losse bungalows aan de Athabrasca Rivier midden in de naaldbossen. Nadat we onze spullen hebben neergezet, lopen we even naar de rivier en zien daar 2 "Elks" liggen en verder nog wat rondspringende squirrels.
Vanavond eten we gezellig in Jasper, waarvan gezegd wordt dat het een leuk stadje is. De familie Liem gaat lopend naar Jasper, Lilian blijft met Marit in het huisje eten en de anderen gaan met de bus naar Jasper. We besluiten uiteindelijk toch pas eten te kopen nadat we gegeten hebben, dus gaan we direct bij Earl's naar binnen en starten met een drankje! Voor het eerst deze avond zijn de porties wat meer "Europees".
Na het eten doen we boodschappen voor morgen en rijden we nog naar Patricia's Lake, iets buiten Jasper. Thierry hoopte daar wildlife

te zien, echter het is nog zo druk met mensen, dat de dieren niet te zien zijn. We stappen nog even uit om te genieten van het mooie uitzicht, de kids gooien stenen in het water en dan gaan we terug. Een klein stukje verder staan auto's stil langs de kant van de weg...welk dier zou daar zitten... En dan zien we een grote mannetjes Elk, langs de kant van de weg lopen en wat eten. Wat een beest joh! Er zijn toeristen die hun auto uit gaan en op slechts een paar meter vlak voor het dier foto's maken. Onvoorstelbaar stom om zo dicht bij deze dieren te staan. Als de Elk zich bedreigd voelt, kan ie erg gevaarlijk zijn! Wij blijven braaf in de bus, wel de deuren open en we maken wat foto's. Daarna rijden we terug naar de bungalows. Morgen staat een hike op het programma in de omgeving van Maligne Lake.

Dag 10,
Even rustig ontbijten, lunch maken want we eten vandaag bovenop de top van de Bald hills hike bij het Maligne Lake. Rond 9 uur zitten we in de bus en gaan op weg. De sfeer zit er alweer goed in, lekker meezingen op de muziek. Het weer is weer prachtig, dus weer een mooie dag. We stoppen eerst nog even bij het Medicin Lake. Dit meer is verbonden met het Maligne Lake. Vroeger dachten de mensen dat dit meer "behekst" was omdat in de zomer het meer helemaal verdwijnt en tijdens de winter weer volgelopen is. Ondertussen zijn ze erachter gekomen dat tussen de meren een ondergronds tunnel systeem bestaat waardoor het water in de zomer verdwijnt. In de winter komt er zoveel water vanaf de gletsjers naar het Maligne Lake, dat het Medicin Lake dan vervolgens ook weer gevuld wordt.
De parkeerplaats is al aardig vol, maar een plek voor de bus is er nog wel. We beginnen met z'n allen aan de wandeling. Geen idee hoe ver het is. Ik heb mijn knieband maar om gedaan, hoop dat dit helpt vandaag.
Het is een pittige wandeling, ruim 8 km vals plat met wat steilere heuvels naar boven, tenminste voor mij wel. Ik loop al snel als laatste,

niet fijn. We lopen door een gebied waar beren voorkomen, dus Thierry blijft naast mij lopen, ondanks dat ik hem al heb gezegd dat hij wel door mag lopen. Maar dat wil hij niet omdat hij niet wil dat iemand alleen loopt. De anderen wachten wel heel lief een paar keer. Ondertussen heb ik de poles van Thierry gekregen en heb ik ook pijnstillers ingenomen. Die poles helpen toch wel, lopen gaat ietsje makkelijker.
Ergens op de route is er de mogelijkheid om stijl omhoog te gaan, de korte route. Je loopt dan in een half uurtje naar boven. Thomas, Jesse en nog wat anderen doen deze route. Marieke, Lilian, Marit, Marjolein, Ron, Madeleine, Thierry en ik lopen de lange route...nog ruim een uur naar boven. Ik baal onwijs dat ik niet sneller naar boven kan lopen en hierdoor Thierry beperk, maar goed het is niet anders. Ik moet dit hele stuk ook weer naar beneden, wat voor mijn knie nog zwaarder zal zijn. Thierry zegt een paar keer dat we er bijna zijn.. nou, wat hij onder bijna verstaat, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat bij elke bocht we er nog niet zijn, word er echt gek van!! Maar...gelukkig is daar dan toch eindelijk het eerste punt met een waanzinnig uitzicht. De meesten lopen nog even door naar de volgende top, maar die laat ik echt aan me voorbij gaan.
Ik laat me vallen op een steen en kom daar voorlopig niet meer vanaf. Emoties volgen, niet zozeer omdat ik blij ben dat ik de top heb bereikt, meer omdat ik baal van mezelf en hoop dat ik nog goed naar beneden kan lopen. Madeleine en Marjolein blijven ook zitten en van hen krijg ik heel lief wat water en een broodje omdat de kinderen beide rugzakken hebben waar het eten / drinken in zit.
Even later komt iedereen weer naar beneden en beginnen we aan de weg terug. Weer achteraan, met poles, in het gezelschap van Thierry loop ik naar beneden. Eerlijk gezegd valt de terugweg me mee. Moe, maar wel blij dat ik deze wandeling doorstaan heb, stappen we in de bus. Opeens zien we langs de weg allemaal auto's aan de kant staan en mensen met fotocamera's lopen...een groot dier ergens te zien!! We hopen natuurlijk allemaal dat het een zwarte beer is.... en jaaaa!!! We zien een zwarte beer met 2 jongen. Wow, wat geweldig gaaf!! Iedereen moet in de bus blijven, we mogen echt niet naar buiten van Thierry. Het risico is te groot, zeker omdat er ook jongen bij zijn. Thierry kan er maar niet over uit hoe stom de mensen zijn die daar "gewoon" buiten de auto foto's nemen van de beren. In eerste instantie denk je dat er niet zoveel kan gebeuren, maar wat als een van de jongen naar langs de heuvel naar beneden valt... Dan is de kans groot dat moeders haar jong beschermt en wat er dan ook kan gebeuren. We genieten van de bessen etende beren en proberen wat mooie foto's te maken. Madeleine is de gelukkige en heeft een geweldige foto! We zijn weer de lucky Dutch, zoals we dat eigenlijk al de hele vakantie zijn. Na deze geweldige ervaring rijden we nog langs de Maligne Canyon. Mijn knie wil niet meer, dus ik wandel een klein stukje om wat van de Canyon te zien en loop dan weer terug. In Jasper doen we boodschappen voor 's avonds. Marieke, Lilian en ik besluiten om gezamenlijk pasta te maken voor ons 8-en. De anderen willen zelf met eigen familie eten, prima. Wel heel fijn dat dit zonder enig gezeur of onenigheid gaat, respect voor ieders beslissing.
Terug bij de Pine Bungalows, neem ik even wat rust. Heb toch wel aardig wat last van mijn knie. Thierry sluit ook gezellig bij ons aan, we hebben toch genoeg.

Na het eten nog even naar de Wifi-plek en daarna lekker slapen. Morgen wil een klein deel van de groep nog een andere wandeling maken. Ik skip deze. Morgen doe ik een rustig dagje met Marieke en Lilian en gaan we lopend naar Jasper. Thomas en Jesse gaan met de familie Liem en Thierry een wandeling maken.

Dag 11,
Thomas en Jesse vertrekken rond half 10 richting de bus. Ik heb veel last van mijn knie, vraag me af of ik vandaag naar Jasper moet wandelen (is ongeveer een half uurtje). Elke stap die ik zet doet pijn, er zit veel vocht in mijn knie. Aan de andere kant is de hele dag stil zitten ook niet echt bevorderlijk en niet gezellig. Lilian, Marieke en ik spreken af rond half 12 naar Jasper te lopen en daar te lunchen en te shoppen. We doen allemaal wat was, hangen dit buiten bij de bomen aan haakjes te drogen, drinken bakkie koffie en genieten van de squirrels die rondom de huisjes hun wintervoorraad aan het opslaan zijn. Zodra je ook maar even wat eten op tafel laat liggen, zijn ze er als de kippen bij. Zo had ik vanochtend yoghurt gegeten met noten erin en was vergeten het zakje met noten gelijk op te ruimen... Hoor ik Lilian opeens gillen buiten..."kssssttttt, wegwezen!! Ik loop naar buiten en zie dat het zakje met noten nog net op tafel ligt.
Rond half 12 lopen in een rustig tempo naar Jasper. Een grote weg

oversteken en voor de rest langs de trein met een geweldig uitzicht het stadje inlopen. Allereerst stoppen we bij Bear's Paw Bakery voor een heerlijk bakkie koffie en een appel / noten taartje. Dit is tenminste echte koffie, genieten!! De rest van de middag slenteren we door Jasper, kopen her en der wat kleine dingetjes en hebben het gezellig met z'n drieën. Zo fijn dat we het zo goed met elkaar kunnen vinden. Lilian heeft haar hart op haar tong, zegt precies waar het op staat en daardoor ontstaan soms de meest hilarische gesprekken en momenten. Marieke blijft nog even met de kinderen in Jasper en Lilian en ik doen de boodschappen voor 's avonds (we steken de BBQ aan en iedereen neem wat te eten mee) en lopen heel relaxed terug. Onderweg worden we nog vrolijk toegezwaaid door een treinmachinist, te leuk!
Als we bijna bij de Pine Bungalows zijn, worden we ingehaald door Thierry, die ook terug is van de wandeling. Thomas, Jesse en de anderen zijn nog in Jasper en lopen terug. Lachend stappen Marieke en de kinderen uit, zij zijn onderweg ingestapt.
Als iedereen terug is, blijkt toch dat het idee voor het eten vanavond niet voor iedereen duidelijk was en er niet voldoende te eten is voor iedereen. Dus stapt Thierry, met tegenzin, weer in de bus en doen Ron en Marjolein nog wat boodschappen.
Tijdens de avond begint het een beetje te regenen, maar aangezien wij het geluk aan onze zijde hebben, blijft het niet meer dan een paar druppels en kunnen we heerlijk buiten blijven zitten. Wat een gezellige en relaxte dag, die heb je ook af en toe nodig.
Morgenochtend gaan we naar Canmore, via de meest mooie weg door de Rockies, de Colombia Icefield Parkway. Dat wordt vast weer een hele mooie rit, dus onze ogen weer uitkijken.