Deze week was weer een week zoals de andere. Maandagavond hebben we afscheid genomen van Tess, de andere Nederlandse vrijwilligster die in mijn guesthouse verblijft, bij restaurant Brothers. Hier weer een heerlijke vegetarische amok op, geserveerd in een kokosnoot.
Dinsdag was een erg zware dag, er was zoveel wind op de heenweg. De weg die ik moet fietsen is zo’n 7 kilometer in erg open gebied. En zoals gewoonlijk draaide de wind weer in de middag dus ik had een zelfde probleem op de terug weg maar dan met regen erbij. Omdat ik alweer een maand in Cambodja ben was het alweer tijd om mijn visum te verlengen. Dinsdag was de dag om hem op te halen. Omdat iemand van conCERT mijn paspoort weg had gebracht was het eerst nog wat zoeken naar het juiste toeristen bureautje. Eenmaal gevonden bleek mijn paspoort al opgehaald te zijn…. door iemand van conCERT gelukkig. Maar het kantoor van conCERT was natuurlijk al gesloten tegen de tijd dat ik daar achter kwam. Al met al dus een erg zware dag, vandaar dat ik woensdag mezelf op een tuktuk heb getrakteerd. Oh dat was zo heerlijk, het scheelde zoveel zweet gedurende de hele dag! Zonder gein!
Eenmaal weer in de stad kon ik eindelijk mijn paspoort ophalen, dus nu ben ik niet alleen eigenaar van een groen maar ook een blauw visum en mag ik dus weer een maand legaal blijven.
Eigenlijk had ik woensdag al besloten dat ik de rest van de week met een tuctuc mocht gaan maar toch mezelf maar weer bij elkaar geraapt en donderdag zat ik dan weer op de fiets en het viel best mee gelukkig. Voordeel van fietsen is dat je kan stoppen voor mooie foto momentjes.
Vrijdag was het weer een heel ander verhaal dankzij een behoorlijke wind. Gelukkig was de wind in de middag niet gedraaid dus had ik hem een heel stuk in de rug. In de avond was het weer tapas night, al begin ik de vegetarische tapas al behoorlijk zat te worden. Heb eerst dus maar instant noodles gegeten in mijn guesthouse.
Na de tapas was het afscheid van Scott en Elee, twee vrijwilligers die een maand op HVC zijn geweest.

ANITA zegt:
Weer een mooi verhaal en schitterende foto’s vooral luchten zijn schitterend, alweer een maand daar wat gaat de tijd toch snel. nog veel plezier en knap hoor om toch telkens weer op de fiets te stappen, petje af. Groetjes Anita.