“We gaan een digitaal boekje maken voor Jill en daar moet iedereen dan een stukje in schrijven, moet jij ook ff doen”

Tja wat moet je schrijven als je “kleine” nichtje voor een jaar naar Japan gaat? Naar het land van de rijzende zon, maar dan wel helemaal aan de andere kant van de wereld.

Laat ik als eerste zeggen dat ik het heel erg knap vind en dat ik trots ben dat je het aandurft om helemaal naar de andere kant van de wereld te gaan, en dan niet voor een vakantie van een week of 2, maar meteen voor bijna een heel jaar! Ik weet van me zelf dat ik het niet zou durven, ik ben niet zo super avontuurlijk. Laat mij maar lekker in de buurt van Nederland blijven waar ik de mensen tot op zekere hoogte kan verstaan en waar ik het eten ken :) (wat een boer niet kent dat eet ie niet)

Maar zoals ik al zei ben ik wel super trots dat mijn kleine nichtje, de jongste uit onze familie, dit wel durft. En iedereen die je een beetje kent weet dat dit er aan zat te komen want van jongs af aan had je al een affectie met Azië. Het begon (zoals ik me kan herinneren) met de tekenfilms en het zelf tekenen van strips, toen werden het de boybands en uiteindelijk je studie. En ook al had iedereen er wat van te zeggen (‘wat zie je daar nou in” of “ik zie het verschil niet tussen een jongen en een meisje”) jij trok je er niets van aan. Je deed lekker je eigen ding. Zo ben je ook geboren, lekker tegen de draad in, en zo doe je alles in je leven. Lekker op je eigen manier en zoals jij het wil.

Wat wil ik nog meer vertellen aan mijn kleine nichtje? Nou ja, officieel mijn nichtje maar je zou ook kunnen zeggen mijn kleine zusje. Dat krijg je als je naast elkaar woont en elkaar iedere dag ziet en op de zelfde school zit. En laten we eerlijk wezen als mensen ons zien denken ze meestal dat Boy en Linds broer en zus zijn en jij en ik. We lijken nu eenmaal meer op elkaar. Niet alleen qua uiterlijk maar ook qua bijv. hobbies, cakejes bakken, knutselen enz. Gelukkig voor mij ben jij nog net ff wat creatiever zodat je mij meerdere malen hebt geholpen met het boetseren van marsepein.

En we zijn allebei van de gezelligheid, lekker met je familie thuis of op de camping.

Maar goed nichtje, ik kan nog wel een heel boek schrijven over je maar dat bewaren we wel voor een andere keer.

Ga dit avontuur aan, maak veel herinneringen, maak veel vrienden en hou ons op de hoogte. Ik volg je vlog en kom alsjeblieft heelhuids weer terug. En onthoud, we zijn maar een telefoontje van elkaar verwijderd, dag en nacht.

Hele dikke kus,
Je Neef