Van Sydney rijden we noordwaarts naar Hunter Valley. We logeren er bij Bellawind Bed and Breakfast, bij John and Hely. Als we aankomen krijgen we de indruk dat we bij Malle Pietje zijn beland, maar Hely noemt het liefdevol “a man needs his hobby”. Het hele erf ligt vol met oude spullen en onderdelen. John handelt en recycled op geheel eigen wijze. Overigens, alles ligt gesorteerd.

Hely heeft een andere hobby: de gasten bezighouden met verhalen over wat ze heeft meegemaakt. Ondertussen laat ze de wijn rijkelijk vloeien en probeert ons onophoudelijk richting haar collega ondernemers te praten: de wijnboerderijen. Maar we willen niet om 10.30u al aan de wijn, dus we vertrekken naar de Hunter Valley Gardens. Op Hely’s aanraden eten we trouwens wel twee avonden heerlijk bij de locals. Een keer bij een Italiaan en de dag erna bij, tja, wat is het eigenlijk? Een familietentje waar je een lekker biertje drinkt en een mooi visje eet.

Hely heeft nog een hobby: een stevig ontbijt klaarmaken voor de gasten. Je begint met een yoghurtje met fruit en granen. Daarna volgt een bord met een spinazieomelet met champignons, bacon, brood en ei op een “bed” van ....... een dikke Belgische wafel! We kunnen er de hele dag weer tegen.


Het verhaal dat ons bij blijft is dat van de kat die Hely overnam van familie: a cat named Percy Hofmann. De naam is helemaal goed.
Percy Hofmann, type birmaan, haalde de respectabele leeftijd van 20 jaar. Toen lieten haar achterpoortjes het afweten en het was duidelijk: Percy Hofmann moest uit haar lijden worden verlost. De dierenarts had een mooi en zacht einde bedacht. Via een infuus zou het finale middel worden toegediend. Maar in plaats van in te slapen keek Percy Hofmann na de eerste dosis vrolijk spinnend en triomfantelijk in het rond alsof ze zeggen wilde “dat ik dit nog mag meemaken”. Ook de tweede dosis had hetzelfde effect: Percy Hofmann genoot en keek iedereen nog eens dankbaar aan. Pas na de derde dosis deed ze tevreden haar oogjes dicht.