Vandaag is er weinig te melden; om het vulkaangebied terug uit te rijden moesten we heel veel lavastenen ontwijken, en ja hoor! Na een uurtje; plof: de zes een band lek…
Hierna reden we verder over vlaktes, na de koffie pauze aan een klein dorpje reden we even asfalt, tankten de wagens terug vol en reden een vlakte op… een spierwitte vlakte… m.a.w. een zoutvlakte! Iets met “living on the edge” ????
Met af en toe wat slippen, onze chauffeur erop te wijzen niet in hetzelfde spoor van de vorige te rijden kwamen we aan een “gewone vlakte”.
Daar kwamen we een rots tegen waarop vanalles geschilderd was; tijd om gele verf boven te halen en HAT te vermelden! De rotsblok was eigenlijk een grote steen met daarop nog een steen; bleek dat er tussen die spleet een woestijnvos leefde!
De woestijnvos of Fennek is de kleinste vos die er bestaat maar heeft wel de grootste oren! Die kunnen tot 15 cm worden en dienen zowel om te speuren als om te zweten. Ze kunnen hun prooi tot op 1 km horen. De dieren worden 25 tot 50 cm groot met een staart van 20 tot 30 cm. Ze zoeken hun voedsel in de grond waardoor ze supersnel kunnen graven; ze leven van insecten, kleine knaagdieren, hagedissen, schorpioenen, spinnen, vogels, vissen, eieren en bessen. Met 1 beet doden ze hun prooi!

Na de graffiti rijden we nog een stuk verder en maken we ons kamp.