It's a small world

Als we de gordijnen open doen hebben we een hele kleine wereld. Het is heel erg mistig en het regent. Hopelijk is dit alleen hier boven in de bergen en knapt het beneden een beetje op.

Omdat we niet ver hoeven vandaag kunnen we het gelukkig rustig aan doen.

We gaan kijken waar mijn ouders gewoond hebben toen ze hier 45 jaar geleden waren. En ik ga aanbellen bij de buren van toen. Dit zijn de peetouders van mijn zus. Geen idee of ze er nog wonen, maar ik ga er gewoon voor.

Het naambordje klopt nog dus dat geeft hoop, als ik "hoi Tante Tonnie" zeg, is ze verrast om Nederlands te horen en ik moet goed uitleggen wie ik ben. Maar dan is het leuk en fijn om haar te zien. Het huisje waar mijn ouders gewoond hebben staat er nog en haar zoon woont er nog steeds. Dus dit is 16 Raymond Street in Blacktown. Tante Tonnie heb ik wel eens gezien in Nederland, maar haar zoon Richie

alleen op de foto's en nu staat er een stevige man van 52.

De mist is ondertussen opgelost maar de regen nog niet, we gaan naar een (gelukkig) indoor markt en kopen bloemen. De zus van mijn moeder (en de moeder van Lizzy) ligt hier begraven en mijn moeder wilde graag dat ik haar een bloemetje ga brengen. Dus breng ik Tante Sjaan een mooie bos van haar favoriete bloemen. Mooi om te zien hoe de begraafplaatsen hier anders zijn als bij ons, je hebt een plaquette in het gras, ook heel praktisch want je kunt er dus gewoon met de grasmaaier overheen.

We zijn nu niet meer zo ver van huis en komen lekker op tijd aan. Het voelt als thuis bij Lizzy, niets moet en alles mag.
Fijn om samen tijd door te brengen.