Hoofdstuk 10: Reis naar Viñales

Maandag 14 augustus
Sinds gisteravond had ik al een zere buik. Na het eten van de kip gisteravond. Vannacht een keer naar de wc geweest maar niets aan de hand. 's Ochtends nog een keer naar de wc en jawel, diarree... En nog steeds een zere buik. Op zich voelde ik me verder goed dus hopelijk blijft het bij één keer. Maar bij het ontbijt kreeg ik het eten heel moeilijk weg. Misschien ben ik toch niet helemaal zo lekker. Na alle spullen te hebben gepakt hebben we afscheid genomen van gekke Kiki en zijn we vertrokken. Onderweg had de rode auto nog maar weinig benzine dus zijn we naar het eerste de beste tankstation gereden. Alleen daar hadden ze geen especiale, de brandstof die wij nodig hadden. Door naar het volgende tankstation en ondertussen erg zuinig rijden. Bij het volgende tankstation (die aan de andere kant van de weg lag, dus moesten we ook nog even de snelweg oversteken) verkochten ze wel especiale maar daar was het op. Het was wel te verkrijgen in Havana maar dat ging de rode auto niet redden. Dus op hoop van zegen 5 liter andere brandstof erin gedaan om zo naar Havana te kunnen rijden. En dat is gelukt, we zijn in Havana aangekomen en daar konden we especiale tanken. Toen konden we weer verder rijden.

Tegen de middag moest ik erg nodig naar de wc. Ik verwachte dat we wel snel ergens zouden stoppen want het was etenstijd, maar dat gebeurde niet. Uiteindelijk reden we een National Park op waar we de grot van Ché Guevara zouden bezoeken. Hier zou ook een wc zijn, maar we reden alleen maar over weggetjes met dichte begroeiing aan de zijkanten. Nog lang geen wc in zicht. Toen heb ik Dorise gevraagd

of ze wilde stoppen want ik hield het echt niet meer. Dat deed ze en kon ik eindelijk naar de wc. Door toeteren en lichtseinen hebben we de voorliggende auto's gewaarschuwd dat we stopten. De witte auto had dit door maar de rode niet, dus die is doorgereden. Nadat ik klaar was zijn we ook doorgereden alleen toen kwamen we op een splitsing uit. We wisten niet of de rode auto links of rechts was gegaan. Wij zijn links gegaan op de splitsing. Toen we een tijdje hadden gereden en geen rode auto hadden gezien zijn we omgekeerd en teruggereden naar de splitsing en daar zijn we rechtsaf gegaan. Hier zijn we een klein stukje ingereden en toen bleek de weg al vrij onbegaanbaar dus zijn we weer omgedraaid, terug naar de splitsing. Toen hebben we de linker weg weer genomen. Deze hebben we afgereden totdat we bij een huisje uitkwamen. Hier kon je links en rechts. Toen we stopte om met de witte auto te overleggen kwam achter de witte auto de rode auto ineens aanrijden. Waarschijnlijk toen wij eventjes in het rechter weggetje gereden waren, zijn zij langs de splitsing gereden. Maar goed, we waren weer compleet. Toen zijn we richting een restaurantje gereden om onze broodjes op te eten. Ik voelde me niet heel lekker maar had naar mijn idee wel zit in eten. Maar toen ik het bolletje pindakaas in m'n hand had kon ik maar 3 kleine hapjes naar binnen krijgen, het wou echt niet. We zouden naar de grot waar Ché Guevara en Fidel Castro zich schuilhielden en hun hoofdkwartier hadden maar helaas, ik kon echt niet mee al wilde ik wel heel graag. Ook Rianne is niet meegegaan. Na wat ORS en paracetamol te hebben genomen ben ik op de achterbank van de auto gaan liggen om te slapen. Ik heb wel even geslapen en dat heeft mij wel goed gedaan. Ik voelde me wat beter. Vanaf toen heb ik voorin gezeten. Zodat ik de hobbels en gaten wat beter op kon vangen. Maar tijdens de rit begon ik me weer steeds minder lekker te voelen. Tegen het eind van de middag kwamen we aan in Viñales. De witte auto had een zachte band en toevallig was daar een autoservice bedrijfje die de band weer heeft geplakt.
In de tussentijd zijn de andere 2 auto's verder gereden op zoek naar water. Ik ben niet mee de winkel in geweest maar ben even buiten in de schaduw gaan staan. Hier begon een Cubaan nog een praatje met mij over waar ik vandaan kwam en waar ik naar toe ging. Dus daar een kort gesprekje mee gehad. Toen alles geregeld was met de band en het water zijn we doorgereden naar een grote rotsschildering gemaakt voor de vrouw van Fidel. Erg mooi om te zien. Onderaan de berg is een Campismo (camping) Daar hebben we gevraagd of we daar konden overnachten. Dat bleek nog lastiger dan gedacht want hier kennen ze geen campings waar je je tent op kunt zetten, alleen maar huisjes die je kunt huren. En die waren allemaal al vol. Gerhard heeft een beetje onze ziekte gebruikt en uiteindelijk mocht het. Ik voelde me echt heel slecht, zelfs Gerhard zei het nog 'Jij bent echt ziek hè?' De rest heeft me enorm geholpen, tent opzetten, backpack uit de auto halen, matje opblazen enz. zodat ik kon slapen terwijl zij naar het restaurant gingen eten. Gerhard kwam me nog heet water brengen zodat ik thee en noodles kon maken. Thee ging wel maar de noodles kreeg ik ook niet weg. Die heeft Laurens uiteindelijk opgegeten. Ik had nog even het gevoel dat ik moest overgeven, het scheelde niet veel maar het gebeurde niet. Uiteindelijk ben ik wel in slaap gevallen ondanks dat de muziek nog keihard aanstond.