Hoofdstuk 5: Reis naar Santiago de Cuba

Maandag 7 augustus
Om 7 uur hadden we ontbijt dus rond kwart voor 7 werden we wakker. Na het ontbijt de tassen gepakt om te vertrekken. Tegen 8 uur zijn we weggereden. De bewoners van de Casa waren heel aardig en de man hielp mij zelfs met mijn zware tas te tillen. Nadat we de gids hadden opgepikt in de stad zijn we richting de cacaoplantage gereden. Hier hebben we eerst een rondleiding gehad en daarna een uitleg over hoe de cacao gewonnen wordt en hoe het tot chocola gemaakt wordt. De rondleiding was erg interessant, het bracht ons op hele mooie plekken in het gebied. De uitleg was ook erg interessant.

Alle stappen van het proces liet ze zien en als het kon mochten we proeven. Aan het eind van de uitleg konden we wat spullen kopen. Zelf heb ik cacaoboter gekocht, dit is 100% natuurlijk en is goed voor alles, brandwonden, verbranden, droge huid, littekens enzovoort. Daarna zijn we doorgereden naar de rivier. We kwamen nog langs een mooi fotopunt waar we een groepfoto hebben gemaakt. Eenmaal bij de rivier zijn we eerst een stukje omhoog gelopen voor het uitzicht. Daarna zijn we weer naar beneden gelopen. Bij de rivier moesten we even wachten en toen kwamen er een aantal vrouwen op ons af met verhalen die we niet begrepen. Maar ze wilden geld hebben en van de gids hadden we al gehoord dat we ze niets moesten geven.

Laurens had nog 10 bananen gekocht, voor iedereen een. Heel aardig, alleen waren dit bak bananen en geen bananen om zo op te eten. De gids nam de bananen aan en zei dat hij ze ging opbakken voor ons, erg aardig natuurlijk.
Wij gingen in het bootje een eindje de kloof in per bootje. 5 mensen en 1 local die roeide. In de kloof zijn we afgezet bij een strandje. Hier konden we lekker in het riviertje zwemmen. In het riviertje hebben we nog geprobeerd om een onderwater selfie te maken maar die is niet helemaal gelukt. Na een uur werden we weer opgehaald. Terug bij het strandje zei de gids dat hij de bananen had geregeld. Dus zijn we hem gevolgd en kwamen uit bij een lokaal restaurantje bij mensen thuis. Hier kregen we lekkere bananenchips en bananenkoeken. Ze hebben zelfs nog knoflooksaus erbij gemaakt. Na de mensen te bedanken voor de gastvrijheid zijn we weer teruggereden naar Baracoa. In Baracoa hebben we de gids afgezet en zijn we langs de Casa gegaan voor een vergeten Hamandoek (die later gewoon in de backpack bleek te zitten). Daarna zijn we de reis gestart richting Santiago de Cuba.

Het gebied leek in het begin erg veel op Frankrijk door de bergweggetjes die we reden. Na een tijdje zijn we gestopt bij een uitkijktoren. We wouden naar boven maar we werden tegen gehouden door een mannetje. Volgens hem moesten we eerst betalen voordat we naar boven mochten. We geloofden hem niet en hij kon geen ID laten zien. Maar toch was het zo want hij had een uniform aan, zoals hij zelf zij. Na nog wat geintjes geprobeerd te hebben liet hij ons er echt niet in. Toen zijn we maar niet gegaan. Verder waren daar nog een aantal vrouwen die zich er ook nog mee kwamen bemoeien en ook hun spullen aan ons wilden verkopen. Dit waren de brutaalste tot nu toe. Tikken op de autoramen enzovoort dus we zijn snel verder gereden.
In de voorste auto zaten alleen Gerhard en Ineke en zij besloten om 2 lifters mee te nemen. Een moeder en een kindje. Deze mensen hebben zo'n anderhalf uur bij hun in de auto gezeten.

We reden een heel groot gedeelte langs de zee. Dit was echt prachtig. De zee had zulke mooie kleuren! Ook kwamen we nog langs een flamingobaai, maar hier stonden maar een paar flamingo's in. Maar toch, we hebben ze gezien.
Tegen het eind van de dag reden we in de provincie Guantánamo en kwamen ook door die stad. Hier konden we American Forces Network (AFN) ontvangen omdat we in de buurt van Guantánamo Bay reden. Eindelijk weer een beetje Engelse radio.

Een tijdje later werden we nog aangehouden door de politie. Wij (de andere 2 auto's voor ons ook maar goed) hadden over een doorgetrokken streep gereden. Die streep was maar 10 meter lang en precies voor het controlepunt. Daarvoor mocht je gewoon inhalen. Toen Laurens en Gerhard met de politie in gesprek waren had ik wat foto's gemaakt. Dit was alleen gezien door een andere agent en die kwam verhaal halen. Ik zei dat ik van de omgeving foto's had gemaakt maar dat geloofde hij niet. Hij wou de foto's van mijn camera zien. Eerst deed ik alsof ik hem niet begreep maar naar wat aandringen heb ik hem toch de foto's laten zien. Overal waar maar iets van de politie opstond moest ik verwijderen. Maar hij vertrouwde het nog steeds niet en ik heb bijna mijn halve reis van die dag moeten laten zien. Uiteindelijk was het prima. Ook hebben we geen boete gekregen omdat Laurens en Gerhard de domme Hollanders uithingen. Uiteindelijk konden we weer verder rijden.

We kwamen aan op een strandje in de buurt van Santiago de Cuba. Hier hebben we de tenten opgezet. We hebben wat gegeten, zijn nog opgeschrikt door een krab die ineens langs ons heen liep en hebben spelletjes gedaan. Sommigen hebben nog even gezwommen en sommigen gingen buiten slapen. We werden de hele tijd vergezeld door harde muziek te pas tegen 12 uur 's nachts uitging. Toen konden we lekker gaan slapen.