Ondertussen zijn we alweer bijna een week thuis, en kom ik nu pas toe aan het schrijven van het laatste *schnief* verhaaltje.

De woensdagochtend van ons vertrek is Dana om 9 uur opgestaan om nog even snel langs de shoppingmall te gaan voor sneakers voor Jeroen. Door een klein misverstandje stond ze daar een half uur te vroeg voor de winkel, maar mocht gelukkig toch eerder naar binnen. Rond 11 uur zijn we uit het hotel vertrokken en hebben we voor de laatste keer alle koffers en tassen achter in onze Ford Feest gelegd. We wilden nog even wat kaarten op de bus doen (I know, lekker op tijd, haha) en Eos lippenbalsem eieren halen waarna we zijn doorgereden naar het het auto inleverpunt. Dat gaat echt allemaal super chill! Je zet je auto neer, haalt je spullen eruit, laat de sleutel op het dashboard liggen en klaar. Echt super goed geregeld. Helaas vergeten een foto te maken van het aantal miles dat we hebben gereden, maar de laatste keer dat we keken zaten we sowieso al boven de 3150 (wat neerkomt op ruim 5.070 km!!). Vervolgens gingen we met de pendelbus naar het vliegveld. We waren er ruim op tijd en dat was maar goed ook want er stond een gigantisch lange rij voor de incheckbalie (wat wil je ook als je 1 balie opent voor passagiers van een Airbus 380, een vliegtuig waar meer dan 800(!) mensen in kunnen..). Eindelijk bij de incheckbalie vroeg de vrouw of we onze koffers echt graag mee wilde nemen naar Oslo, alsof ze wist wat er op de heenweg was gebeurd, heel vreemd, haha :-p! Uiteindelijk ging alles verder super snel en vertrokken we in ons werkelijk gigantische vliegtuig op tijd naar Londen. Deze keer was het 9,5 uur vliegen en we hebben ons goed vermaakt met eten, slapen en filmpjes kijken. De Aziaten naast mij sliepen vrijwel de hele vlucht, dus dat was ook ideaal! We hebben wel een uur lang last gehad van turbulentie waardoor Dana misselijk was en ik lichte paniek ontwikkelde. Gelukkig werd het daarna een stukkie relaxter en waren we echt binnen no time in Londen. We moesten boven Londen nog wel 3 rondjes vliegen omdat het te druk was om te landen. Eenmaal in de vertrekhal kwamen we weer op hetzelfde bankie terecht als waar we op de heenweg zaten te wachten. Op dat moment was het daar ongeveer 9.30 en voelde je echt goed dat je een nacht overgeslagen had en dat je hoofd het idee heeft dat je er eigenlijk nog middenin zit.

Na 3 uur wachten vertrok het vliegtuig(je) naar Oslo. Naast ons aan het raam zat een vervelend drukke No(o)rse zakenman te mailen alsof z'n leven er vanaf hing om vervolgens na het opstijgen binnen 3 minuten in slaap te vallen en 3 minuten later weer wakker te worden om als een gek de krant te gaan zitten lezen, manmanman.. Door hoofdpijn, oververmoeidheid, die idioot drukke man en allerlei andere rare gedachtes zorgde deze vlucht voor heel veel paniek. Gelukkig was er een super lieve stewardes die wel 6x kwam vragen of het wel goed met me ging. Ook was er een bankje achterin het toestel helemaal leeg dus konden we daar lekker relaxt met z'n tweetjes zitten. Hierna waren we na een beetje slapen toch redelijk snel in Oslo. In Oslo moesten we zelf de koffers opnieuw inchecken omdat dit natuurlijk niet bij de overstap hoorde, dus wij over het vliegveld racen om dit zo snel mogelijk te doen. Hierna wat eten en wachten tot de laatste vlucht zou gaan. Toen waren we, of in ieder geval ik, het toch wel echt goed zat en wil je niets liever dan gewoon in Amsterdam zijn (heeeele rare gedachte eigenlijk ;-), haha)! Om het snelst van de jetlag af te komen hadden we gehoord dat we het beste alleen de eerste vlucht konden gaan slapen en de rest niet meer, maar dit was niet te doen. Zodra we in het vliegtuig zaten gingen m'n oogjes dicht, haha. En gelukkig was deze vlucht nog maar 1 uur en 20 minuten en waren we ineens weer terug op Nederlandse bodem. Best een gek gevoel.. Rowan, de studiegenoot van Dana, werkt op Schiphol en stond ons op te wachten bij de gate en we mochten op zijn karretje meerijden naar de bagageband, ideaal! Scheelt toch weer een kilometertje of 50 lopen :-p. Bij de bagageband aangekomen zagen we direct mama, Jeroen, Ronald ennnnn.... opa en oma bij het raam staan. Echt leuk dat opatje en omatje er ook bij waren en dat er überhaupt zoveel mensen waren om ons op te halen! We hebben iedereen onwijs gemist! Nu vooral aan het nagenieten en terugdenken aan alle mooie momenten, wat hebben we het gaaf gehad! En de afgelopen week ben ik nog elke nacht een beetje in Amerika geweest :-).