Dag 9: Een 4WD-tocht of een achtbaan?

Vandaag hebben we een echte 4WD oftewel 4 wheel drive tot onze beschikking. Met het ontbijt en de lunch mee vertrekken we om 9:15u van ons resort af om een tocht over het eiland te maken.
We waren 500 meter over asfalt aan het rijden en toen kwamen we bij de ingang van het regenwoud met alle 4WD-wegen. Daar begon meteen het gehobbel over zandwegen. En niet een klein beetje, nee, we werden flink door elkaar geschud. In het begin reed Freek nog voorzichtig, moest hij nog een beetje ervaring opdoen. Maar hij werd er steeds handiger in dus de snelheid ging ook steeds hoger. Tot de maximale snelheid die je in het regenwoud mocht hebben namelijk 30 km/hr. Dat lijkt niet hard maar het tegendeel is waar. Met 30 km/hr kun je behoorlijk hard hobbelen over zandwegen met heuvels en gaten. De wegen waren zo smal, er kon maar één auto rijden. Gelukkig was het niet druk maar af en toe moesten we uitwijken en de hoger gelegen berm inrijden. Dit resulteerde meestal in een “joehoe” van Tim en Femke en een “oei oei we vallen om” van Lieke.

Freek was de enige persoon die het veiligheidsfilmpje gezien had (gisteren middag 30 minuten toen de rest aan het zwemmen was) dus alleen hij mocht rijden. Lieke, Tim en

Femke wisselden de voorstoel af. Zo had iedereen goed uitzicht op de weg. Soms hobbelden we zo hard dat het nog enger was dan de achtbaan in Sydney. Lieke keek dan heel verschrikt en Tim had dan tranen over zijn wangen van het lachen.

Onze eerste stop was na 30 minuten, gewoon in de berm aan de kant van de weg. Daar hebben we ons ontbijt gegeten. Achteraf zagen we dat we dat niet hadden mogen doen vanwege de dingo’s die er op het eiland rondlopen. Zij ruiken het voedsel en komen daarop af. Wij hebben overigens geen dingo gezien.
Hierna zijn we doorgereden tot Lake McKenzie. Een heel mooi meer met helder blauw water en een wit zandstrand midden in het regenwoud. Op de terugweg wilden we daar stoppen en nog even zwemmen.
Na ongeveer 30 km waren we het eiland van oost naar west

overgestoken en reden we het grote zandstrand op. 120 km lang zandstrand waar 4WD met 80 km/hr overheen mogen racen. Af en toe moet je vaart minderen omdat je dan een kreek moet oversteken die vanuit het eiland naar zee stroomt. Dus daar gingen wij ook, naar het noorden. Links de begroeide duinen, rechts blauwe zee met flinke golven en voor en achter zandstrand. In de zee mocht niet gezwommen worden in verband met sterke stroming en de aanwezigheid van haaien en de dodelijke pijlstaartrog. Maar met de voeten in de golven springen kan natuurlijk altijd.
De meeste kreekjes waren klein, slechts 1x moest Lieke uitstappen om vooruit te waden en te onderzoeken hoe diep het was. Het water kwam tot onder haar knieën dus de auto kon er met gemak en veel opspattend water doorheen.
Een stukje verder op het strand lag een scheepswrak. 80 jaar geleden werd dit schip, wat in Japan gesloopt zou worden, door

een boot richting Japan gesleept. Een grote storm brak de sleeptouwen en duwde het schip richting het eiland waar het vast kwam te liggen op het strand. Het schip hebben ze laten liggen en nu is het een geroest wrak.
Behalve voor auto’s moest je ook goed opletten voor vliegtuigen. Het zandstrand wordt ook gebruikt als landingsbaan voor pleziervliegtuigjes.
Na 30 km heen en weer terug over het strand te hebben gereden gingen we het regenwoud weer in oftewel de hobbelweg weer op. Bij Lake McKenzie zijn we gestopt en hebben nog even heerlijk in het water gezwommen. Hierna doorgereden naar huis.

Thuis hebben we ons bubbelbad op het balkon aangezet. Heerlijk voor de spieren en de lichamen die flink door elkaar geschud zijn.
Het was een geweldige dag. Iedereen heeft met volle teugen genoten!