Van Buenos Aires naar Mendoza

Zo, daar ben ik dan. Ik leef nog. Of beter gezegd: ik leef weer.

De eerste dagen in Buenos Aires waren niet echt om over naar huis te schrijven. Toen ik eindelijk aankwam in het hostel moest ik nog lang wachten voordat ik in mocht checken. Ik was kapot door de lange vlucht, maar

dacht ik ga toch nog even een rondje lopen buiten want hier zitten wachten schiet ook niet op.

Het hostel zat midden in het centrum van Buenos Aires, waar het gigantisch druk was. Ik was zo vermoeid door de vlucht dat ik die enorme drukte niet echt kon waarderen. Naar een plein gelopen en ook dat vond ik niet zo interessant. Toch maar weer terug naar het hostel. Even eten gehaald enzo en een uurtje later mocht ik inchecken. Nu hoopte ik eindelijk wat mensen te gaan ontmoeten, maar helaas. Ik zat alleen op een 6-persoonskamer. Hmmmm. Een nervous breakdown later, besloot ik maar te gaan slapen. 14,5 uur later werd ik wakker (de volgende ochtend half 7).

Nieuwe dag, nieuwe kansen dacht ik zo. Ik wilde weg uit Buenos Aires, dus heb een bus geboekt voor die avond richting Mendoza, het wijngebied van Argentinië. 's Ochtends ben ik zelf naar Recoleta geweest, een oude begraafplaats waar de rijkste/belangrijkste mensen uit Buenos Aires begraven liggen. Super mooi! Ook heel leuk om zelf m'n weg te vinden in zo'n grote stad. Ik was vergeten wat een uitdaging het ook alweer was om de bus te nemen in Zuid Amerika. Geen tijden, haltes overal en je weet nooit welke je moet hebben, etc. Voor die middag had ik een citytour geboekt bij het hostel. Ik hoopte daar wat leuke mensen te ontmoeten. Ik zou om 2 uur opgehaald worden, om 5 uur terug zijn in het hostel, Markus (een vriend uit Costa Rica) ontmoeten en samen een hapje eten en dan 8 uur de bus pakken naar Mendoza. Ik werd rond 3 uur opgehaald, de gemiddelde leeftijd van mensen op de tour was vijftig en we kwamen amper de bus uit. Het enige leuke was dat ik wel bijna heel Buenos Aires gezien heb, zij het vanuit een bus. Alleen tot overmaat van ramp kwam ik pas KWART VOOR 7 terug in het hostel, terwijl Markus daar om half 6 op me stond te wachten en ik om 7 uur omgekleed en wel richting het busstation

moest.

Markus was ondertussen al weg en ik kon hem niet meer bereiken. Fuck! Snel omkleden en maar een taxi pakken richting het busstation. Na twee dagen nog niemand ontmoet te hebben en dat eigenlijk alles nogal tegenviel, had ik het helemaal gehad. Ik snelde naar de eerste de beste taxi: op naar Mendoza! Maar, je gelooft het niet, toen ik net ik de taxi zat en hij weg wilde rijden, kwam er een hele groep mensen de staat op, recht voor de taxi. Een demonstratie, tuurlijk, waarom

niet?! Kon er ook nog wel bij. Nadat we daar 20 minuten hadden gestaan, ging het éénrichtingsverkeer allemaal omdraaien en spookrijden richting een andere straat.

Eindelijk was ik op het station, maar wel te laat, want ik moest m'n kaarten 45 min van tevoren ophalen. Ik rennen met m'n tassen om het ticket op te halen. Dat was geen probleem. Het probleem was m'n bus vinden. Na een uur wachten, was mijn bus nog nergens te bekennen en er stond ook nergens waar die dan wel was. En toen.... zag ik een blond koppie met een backpack op dat grote, drukke busstation. Zijn naam was Ben, hij kwam uit Australië en hij moest dezelfde bus hebben. Uiteindelijk kwam de bus en was ik blij om weg te rijden uit Buenos Aires met mijn 'nieuwe vriend'.

Vanochtend ben ik aangekomen in Mendoza en het is hier prachtig! Er is super veel te doen, lekker 'tranquilo' en vol reizigers. Ik ben met Ben meegegaan naar zijn hostel en ga vanmiddag een wijntour doen. Je kan hier trektochten doen, paardrijden, wildwaterrafting, party'en en nog veel meer. Ik heb zo het idee dat ik hier nog wel eventjes zit!