De North Coast 500: de mooiste autoroute van Schotland

Het is moeilijk om je te concentreren op achterwaarts heuvelop manoeuvreren naar een passing place, als de zonsondergang de eilanden aan de Schotse westkust in een oranjeroze licht baadt. De meeste wegen op de Schotse North Coast 500 zijn zo breed als één auto en het is elke keer weer een uitdagende puzzel om te bedenken hoe we de tegenligger kunnen (laten) passeren. De lokale bewoners zijn gelukkig heel geduldig en zwaaien vriendelijk, waarna we verder rijden over de mooiste autoroute die ik ooit reed. 

De North Coast 500 begint in de Schotse stad Inverness in het noordwesten van Schotland. Door de Hooglanden steken we over naar de westkust van Schotland, waar we vanaf Lochcarron langs de kust naar het noorden rijden. De North Coast 500 is zeker niet de snelste of meest directe route naar John o' Groats, het meest noordelijke puntje van de route. De 830 kilometer lange route neemt een slingerweg door ruige landschappen en langs witte zandstranden en pittoreske dorpen. Wij reden de route langs de westkust van Lochcarron naar Ullapool, de rest van de route rijden staat nog steeds bovenaan mijn bucket list.

De Schotse westkust

Samen met mijn moeder en onze twee Border-Collies begin ik aan het North Coast 500 avontuur in Lochcarron. We vallen met onze neus in de boter: wit gepleisterde huizen aan een zeearm omgeven door heuvels. De heuvels zijn in het najaar roodbruin gekleurd, en bomen zijn hier al lang geleden gekapt om de huizen warm te stoken. Een paar kilometer buiten het dorp, wordt mijn moeder direct blootgesteld aan de grootste uitdaging op de North Coast 500: de weg van Bealach na Bá naar Applecross. Ze strest over de schaarse passing places, de scherpe bochten in de weg en de helling van de bergpas.

De route klimt in acht kilometer naar 626 meter hoogte. Ik kan niet ophouden over het prachtige uitzicht dat we vanaf deze weg hebben. De Herbriden, eilanden aan de westkust van Schotland, baden in het warme roze-oranje licht van de zonsondergang, terwijl het laatste zonlicht zacht over de heuvels van het vasteland strijkt. In vele grijs-roze tinten tekenen de heuvels op de verschillende eilanden zich achter elkaar af tegen de oranje hemel. Vanaf een parkeerplaats op de top van de pas genieten we samen van het uitzicht, terwijl de honden braaf poseren voor een groepje fotografen dat ook van de zonsondergang komt genieten. 

Slingerend langs de kust rijden we verder naar het noorden. Aan onze linkerkant zien we kleine zandstranden met daarachter de heuvels van de Herbriden. Aan onze rechterkant steken roodbruin gekleurde Munro’s tegen de blauwe lucht af. Munro’s zijn Schotse bergen hoger dan 914 meter, die hun naam danken aan Sir Hugh Munro, die lang geleden al deze bergen in kaart bracht. Ik droom ervan om ooit een Munro bagger te worden, iemand die alle Munro’s beklommen heeft. Ik bedenk dat ik tijdens deze roadtrip een start kan maken, en in de vroege ochtend parkeren we bij Stac Pollaidh, een berg die als een pukkel uit het landschap omhoog steekt. 

Hoe de hele berg eruitziet, weten we bij de start niet, omdat er een grote wolk rond de top hangt. We volgen het stijgende, modderige pad omhoog door de wolk, waarbij we niet veel verder kunnen kijken dan het pad voor onze voeten. Eenmaal boven trekken de wolken binnen een paar minuten weg en staan we onder een blauwe lucht uit te kijken over de Schotse westkust, andere Munro’s die op mijn lijstje staan en vele kleine meren die de blauwe lucht reflecteren. 

Baaien en bergen

Elke bocht in de route verwent ons weer met een nieuw uitzicht en we kunnen er geen genoeg van krijgen. We vinden het hier zo mooi, dat we besluiten niet de hele route te gaan rijden en in plaats daarvan te zien hoe ver we komen als we zoveel tussenstops maken. We wandelen over stranden in baaien die met hun witte zand, blauwe zee en glooiende bergen zo uit een reisbrochure voor een tropisch land kunnen komen. In een aantal baaien liggen zeehonden op rotsen te zonnen terwijl ze via een soort wolvengehuil met elkaar communiceren. Wanneer we zin hebben in een flinke uitdaging, beklimmen we één van de heuvels. 

Lang niet altijd komen we boven, sommige bergen vergen iets meer ervaring. Toch is halverwege de route naar de top het uitzicht al de moeite waard. In dorpjes worden we vriendelijk ontvangen door de locals. Ze hebben het niet altijd makkelijk met de toenemende stroom toeristen die hun autoritten vertragen en schaarse parkeerplekken innemen. Desondanks blijven ze elke bezoeker met een grote glimlach en veel behulpzaamheid ontvangen. Wanneer we in een dorpje met onze kaart in de hand moeilijk staan te kijken, biedt elke bewoner hulp aan. Wanneer we na een wandeling te moe zijn om terug te lopen naar de auto, krijg ik binnen drie minuten een lift. 

Praktische informatie over de North Coast 500

De North Coast 500 neemt je mee door de drie dingen die Schotland voor mij het perfecte vakantieland maken: een afwisselend, ruig landschap, pittoreske dorpen en een vriendelijke bevolking. Wil je zelf ervaren hoe het is om de North Coast 500 te rijden? Hier volgen enkele tips:

• Neem ruim de tijd om de route te rijden. Ik zou er minimaal acht dagen voor uittrekken, zodat je genoeg tijd hebt om langs de route te stoppen en lopend van het landschap te genieten. 

• Je kunt de route in beide richtingen rijden. Rijd de route met de klok mee om zo dicht mogelijk langs de zee te rijden. Je rijdt in Schotland immers aan de linkerkant van de weg.

• Boek je accommodatie ruim van tevoren. Er is voor zo’n populaire route relatief weinig accommodatie beschikbaar en zeker in het noorden kom je kilometers lang niets of niemand tegen.

• Zorg dat je het brandstofniveau van je auto zo hoog mogelijk houdt. Er zijn langs de North Coast 500 (en dan vooral in het Noorden) veel minder benzinestations dan we in Nederland en België gewend zijn.

• Parkeer je auto of camper nooit op de passing places, maar altijd op parkeerplaatsen. Soms betekent dat dat je een stuk verder moet lopen naar je uitzichtpunt, maar zo breng je andere weggebruikers niet in gevaar.

• Neem regenkleding mee, het blijft Schotland. 

• Op de website van North Coast 500 vind je alles wat je moet weten over de route.

Op onze Schotland-pagina vind je nog veel meer avontuurlijke reisinformatie over Schotland.