Microavontuur: twee dagen zwerven over de Veluwe

Het Veluwe Zwerfpad

De route die ik die dag liep, is een etappe van het streekpad genaamd het Veluwe Zwerfpad. De route is 357 kilometer lang en slingert in cirkels over de Veluwe. Te voet kom je langs, door of over de mooiste plekken van dit groene gebied op de kaart: de Veluwezoom, het Kootwijkerzand, de Loenermark en het Nationaal Park de Hoge Veluwe. Ik had twee dagen vrij en besloot over het Zwerfpad van Otterlo naar Lunteren te wandelen.

In het dorp Otterlo is het even zoeken naar de roodgele rechthoeken die de route markeren. Ik loop langs terrassen die gezellig vol zitten met wandelaars en fietsers. Mijn grote rugzak vol kampeerspullen trekt de nodige aandacht. Ik voel me een echte pro, met mijn stevige wandelschoenen en mijn wandelgids in de hand. Ik ben blij als blijkt dat ik op de goede route zit en het bos in loop. Al snel bevind ik me weer helemaal alleen op de wandelpaden. Stiekem wijk ik even van het streekpad af voor een smaller, avontuurlijker pad. Ik hoop een wild zwijn tegen te komen, maar heb deze keer geen geluk.

Langs weilanden en typische boerderijen

Aan de andere kant van het bos loopt de route een stuk over de verharde weg. De geur van boerderijdieren overheerst hier dankzij de vele boerderijen en weilanden aan weerszijden van de weg. De bouwstijl van de huizen, die zo typisch is voor deze regio, doet me denken aan de fijne momenten die ik hier vroeger bij mijn opa op de boerderij beleefde. Ik zie opa nog voor me met zijn paard aan de hand voor zijn huis met kleurrijk geschilderde luiken. Helemaal opgaan in nostalgie kan ik niet, omdat het grote verkeer over deze smalle weg behoorlijk hard voorbij raast. Gelukkig mag ik al snel de weg weer verlaten voor een slingerpad door een uitgestrekt bos.

Ik zak vermoeid neer op een picknickbankje en merk de boerderij aan de andere kant pas op als ik hongerig mijn mueslireep aanval. De boerderij lijkt qua bouwstijl uit een andere tijd te komen, maar ziet eruit alsof de bouw gisteren pas afgerond is. Het blijkt een reconstructie van een boerderij uit de ijzertijd te zijn, die omringd wordt door de overblijfselen van vroegere raatakkers. Een raatakker is een vierkant stuk landbouwgrond met zijden van 35 tot 50 meter lang, precies groot genoeg om nog in je eentje te kunnen bewerken.

De bovenlaag van deze stukken grond werd opzij geschoven toen deze geen voedingsstoffen meer bevatte, waardoor er walletjes om het veld heen ontstonden. De raatakkers herken je vandaag de dag nog aan de wallen die je vaag in het landschap terugziet. Een paar kilometer verderop loop ik langs een voormalige bron, waar duizenden jaren geleden een uitgeholde boomstam omheen gezet is om te voorkomen dat er zand in het water zakte. Mijn leven voelt heel nietig en kort als ik hier op deze plekken sta, waar mensen duizenden jaren voor mij ook al dorstig water kwamen drinken.

Zwoegen over het Wekeromse zand

Raatakkers gaan over in bos en bos gaat over in een uitgestrekte zandvlakte. Het Wekeromse zand is een echte kuitenbijter. Dit voelt als de ultieme uitputtingsslag bij temperaturen richting de dertig graden en met al veertien kilometer in de benen. Ik ploeg dapper door en verheug me op het moment dat het pad het bos weer in gaat. Daar zie ik een schattig meertje dat helaas niet schoon genoeg is voor een duik. Nu verheug ik me nog meer op de douche die in Lunteren op mij wacht, en ik loop in een sneller tempo weer verder.

Vlak voor mijn eindpunt passeer ik het officiële middelpunt van Nederland, te herkennen aan een steen met inscriptie ‘Middelpunt van Nederland’ op een heuvel. Ik ben blij dit punt te bereiken, maar nog blijer dat het pad weer heuvelaf gaat. Een uur later zit ik dankbaar met een glas koud water op de veranda van een kennis die op een boerderijtje bij Lunteren woont. Ik word verwend met een frisse douche, een zomerse salade en een vuur in de buitenhaard. Tevreden lig ik na zonsondergang in de open lucht om sterren te kijken, maar mijn ogen zijn al dichtgevallen voordat ik ook maar een ster gezien heb. Zo’n etappe op het Veluwe Zwerfpad is goed voor je nachtrust.

Kun jij geen genoeg krijgen van deze microavonturen? Lees dan ook 'Fijne onderbreking van de werkweek: ga op microavontuur' en 'Microavontuur: de mooiste kanoroutes in Nederland'!