Wandelen naar de top van de Puy de Dôme

De Puy de Dôme

De Puy de Dôme is bij fietsliefhebbers vooral bekend van de strijd die er geleverd is tijdens vele Tour de France toernooien. In 1988 werd hier voor het laatst een race gereden. Tegenwoordig zijn het vooral wandelaars en trailrunners die zich aan de klim wagen. Minder sportieve mensen nemen de panoramische trein naar de top en missen daarbij het gevoel van persoonlijke overwinning en brandende kuiten na een flinke wandeling bergop.

De Puy de Dôme is met 1465 meter de hoogste berg in de Chaîne des Puys (de keten van Puys) op zo’n acht uur rijden vanaf Nederland. Deze bergketen in de Auvergne bevat tachtig vulkanen die in een vrijwel rechte, 35 kilometer lange rij staan. In 2018 werd deze geologische schat als eerste natuurgebied op het Franse vasteland toegevoegd aan de UNESCO Werelderfgoedlijst.

Een tempel onder een weerstation

Op de top van de Puy de Dôme komen vele verschillende tijdperken samen. Het meteorologisch observatorium is uitgerust met een enorme antenne, die vanaf vrijwel elke plek in de wijde omgeving te zien is. Recht onder het observatorium staat een tempelruïne uit de tweede eeuw, die contrasteert met de grote toren en de trein op de achtergrond. Restanten van de tempel werden pas in 1872 gevonden bij de bouw van het weerstation. De Gallo-Romeinse tempel is gebouwd voor Mercurius, de God van handel en de beschermer van reizigers. De tempel was goed zichtbaar vanuit de belangrijke Romeinse stad die vandaag de dag Clermont-Ferrand heet.

Vol verbazing kijk ik naar de ruïne, die slechts een klein deel uit zou maken van een veel groter voormalig bouwwerk. Ik vond de klim naar boven met alleen een dagrugzak al zwaar en ik kan me niet voorstellen hoe ze die bouwstenen naar de top gekregen hebben. Dan lees ik dat de tempel gebouwd is van trachiet, vulkanisch gesteente dat relatief licht is.

Op de top van de Puy de Dôme

Dat de Romeinen uitgerekend de top van de Puy de Dôme als locatie voor hun tempel gekozen hebben, is geen verrassing. Vanaf het grote plateau op de top van de vulkaan, heb je namelijk 360 graden uitzicht. Op een heldere dag zie je alle vulkanen uit de keten en zelfs de Mont Blanc in de Alpen. Vanaf het terras van het bezoekerscentrum kijk je uit op het Massif de Sancy, een populair wintersportgebied in de Auvergne. De randen van het plateau op de top zijn geliefd bij paragliders, die zo de rots aflopen en tussen de rode wouwen (roofvogels) boven de omliggende vulkanen zweven.

Het ‘muildierenpad’ naar de top van de Puy de Dôme

Twee wandelroutes leiden naar de top van de Puy de Dôme. Aan de zuidkant ligt de chemin des muletiers, oftewel het muildierenpad. Het 2,3 kilometer lange pad slingert via vele genummerde bochten 350 meter omhoog naar de top. Het steeds mooier wordende uitzicht richting de top, deed me bijna mijn brandende kuitspieren vergeten. Flink hijgend word ik door minstens tien lichtvoetige, veel oudere trailrunners ingehaald. De klim naar de top blijkt populair bij de hardlopers uit de grote stad onderaan de heuvel. Eenmaal boven op de vlakke top is er voldoende tijd en ruimte om bij te komen, voordat aan de andere kant van de berg de chemin des chèvres, het geitenpad, weer naar beneden gaat.

Afdalen over het ‘geitenpad’

Het geitenpad is een lange vlondertrap die je de steile helling af helpt. De zon bereikt deze noordkant van de vulkaan vrijwel niet in de winter, en de trap is spiegelglad. Ik besef me dat ik de enige persoon op het hele pad ben. Het is windstil en ik hoor niets anders dan mijn eigen hartslag en mijn glibberende schoenen op de vlonders. Eenmaal aan de voet van de Puy de Dwil ik nog niet dat de wandeling ten einde komt, dus ik besluit nog twee vulkanen te beklimmen. Zo sta ik een half uur later in de oorverdovend stille krater van de Puy Parriou. De krater is zo diep, dat de zon op deze kortste dagen van het jaar bijna niet boven de kraterranden uitkomt. De grond is vochtig en de lucht kil. 
De zon zakt achter de Puy de Dôme en het wordt snel donker en koud zonder de zonnestralen. Ik gebruik mijn laatste restje energie om flink door te stappen naar de auto, waar ik net voor het donker aankom. Met 19,3 kilometer en drie vulkaantoppen in de benen rijd ik tevreden terug naar mijn warme huisje. 

Klik hier voor een exacte beschrijving van de route die ik liep, inclusief GPS en Komootlink. Lees hier hoe Paulien overwinterde in het vulkanische Auvergne in Frankrijk.