Wandelen langs de Franse kust: de Côte Vermeille

De Côte Vermeille strekt zich uit langs het meest zuidelijke stukje van de Franse Zuidkust. Vanaf de heuvels kijk je uit over de Franse Pyreneeën en de Spaanse kustlijn tot aan Cap de Creus. In de dorpen langs de kust hangt die heerlijke Franse kustsfeer en het is er het hele jaar door warm.

Le sentier du littoral (vertaald: het Kustpad) tussen Argelès en Cerbère voert 32 kilometer lang over smalle paden langs de kust. Onderweg passeer je sprookjesachtige baaien, ruige kapen en gezellige kustdorpen zoals Collioure. Ik liep een deel van deze route, van Banyuls-sur-Mer tot een paar kilometer voor Cerbère aan de Spaanse grens.

Een winterse wandeling langs de Côte Vermeille

Het is eind januari als ik in mijn hemdje aan de wandeling langs de kust begin. Het is zestien graden, de zon schijnt zacht door het wolkendek en een warm briesje raakt mijn huid. Een week eerder zat ik nog bij -10 graden Cesius in de Auvergne en wandelde ik warm ingepakt over vulkanen. Het temperatuurverschil van 26 graden is even wennen als ik mijn wandeling steil heuvelop begin. Met zweet op mijn hoofd bereik ik de eerste top, waar ik uitzicht heb op de pastelkleurige bebouwing van Banyuls-sur-Mer. De silhouetten van ruige kapen tekenen zich af in het zonlicht dat op het zeeoppervlak reflecteert. Ik volg de gele markering over de rotspaden met aan weerszijden cactussen met paarse vruchten. Ik zie grotere versies van planten die je in Nederland alleen in kassen en woonkamers tegenkomt. Het contrast met het sneeuwlandschap waar ik de eerdere drie maanden woonde, kon niet groter zijn.

De oudste wijngaarden ter wereld

Op de heuvels van het achterland zijn gebruinde mannen aan het werk in de wijngaarden. De lage, bladerloze boompjes stellen zo weinig voor. Het is moeilijk voor te stellen dat een grond die zo droog en arm lijkt, zoveel druiven op kan leveren. De planten op de 1.800 hectare grote wijngaard zijn geplant door de Grieken en Romeinen en behoren daarmee tot de oudste ter wereld. Door de steilheid van de heuvels, moet al het werk hier met de hand gedaan worden, waarna de druiven verwerkt worden tot Banyuls en Collioure wijnen.

Tussen de wijngaarden staan ezels binnen hun omheiningen. Soms komen ze even in actie om een opstootje te veroorzaken en de ander weg te jagen, maar het grootste deel van de tijd staan ze te dutten. Buiten hun landjes vliegen rotslijsters als een blauwe waas door het landschap. Leeuweriken vliegen op uit de lage struiken als ik langsloop, om een paar meter verderop weer te landen. Verder is het landschap, op het klotsen van de zee tegen de rotsen na, helemaal stil en onbeweeglijk. Ik begrijp dan ook helemaal wat twee wandelaars uit Toulouse bedoelen als ze zeggen dat ze hier komen om rust en natuur te zoeken.

Op de terugweg

Vanaf Cap Rédéris kijk ik uit over het Réserve naturelle nationale de Cerbère-Banyuls, wat voor mij sprekend lijkt op alle andere stukken zee langs de route. Onder het wateroppervlak zit dit maritieme natuurreservaat volgens de informatieborden vol bijzonder leven. Dit is het rijk van vele soorten vissen, octopussen en sponzen. In de koraallaag leven meer dan vijfhonderd ongewervelde dieren. Soms zien duikers hier zelfs reuzenhaaien, wat mij doet besluiten op de terugweg toch maar geen frisse duik te nemen.

Ik loop dezelfde route terug naar het beginpunt, waarbij het landschap er weer totaal anders uit ziet. De zon staat lager en meer naar het westen, waardoor het water in de schaduwen van de kliffen nog dieper azuurblauw lijkt. Op een afgelegen rotsstrand drink ik het laatste beetje thee uit mijn thermoskan, terwijl ik met mijn voeten in het ijskoude water bungel. Ik kijk uit over het water of ik ergens een haaienvin langs zie komen, maar zoveel geluk heb ik helaas niet. Ik luister naar het klotsen van de golven tegen de vele rotsen in het water. Een aalscholver duikt steeds onder, om een paar meter verder op weer zijn kop boven water uit te steken. Alsof hij verstoppertje met me speelt. Een zeilbootje drijft over de horizon, en ik voel me intens dankbaar dat ik in mijn hemdje in de januarizon van dit uitzicht mag genieten.

Laat je inspireren door onze verhalen over Frankrijk. Lees hier meer!