Wandelen in Corsica

Met twee handen grijp ik de in de rotsen verankerde ketting en trek mezelf omhoog. Mijn voeten tasten voorzichtig naar houvast. Zo klim ik een aantal meter omhoog. Halverwege kijk ik om. Een groepje wandelaars kijkt vertwijfeld naar boven. Ik kan het ze niet kwalijk nemen. Als je denkt een gewone wandeling te gaan maken, kom je bij de GR-20 van een koude kermis thuis.

Legendarisch Groot Routepad

GR staat voor Groot Routepad en markeert een meerdaagse wandelroute. Door heel Europa lopen meer dan honderd GR paden, de meeste door Frankrijk, Spanje, België en Nederland. De GR-20 is niet alleen de meest legendarische wandeling van Corsica, maar ook vrijwel de bekendste van alle GR routes. Het pad leidt de wandelaar in zestien etappes van Calenzana in het Noorden dwars over het eiland naar Conca in het Zuiden.

Wij starten onze route in het midden van het eiland en lopen in zeven dagen het noordelijke deel van de route. Met een klein boemeltreintje reizen we van Ajaccio aan de kust naar het dorpje Vizzavona. We eten kleffe croissantjes die we bij het vervallen treinstation hebben gehaald. Ik check nog één keer of mijn slaapzak en wandelstokken goed aan mijn rugzak vastzitten. 

Een paar uur later zoeken we onze weg door een landschap waar grijze rotsen en groene struiken elkaar afwisselen. Ik voel de zon op mijn schouders branden en geniet van het gevoel dat alles wat ik komende week nodig heb, in mijn rugzak zit. Onze gelijkmatige stappen op de rotsen worden begeleid door het geluid van kabbelend water. Ik houd even stil om boven me op de berg te zoeken naar de volgende wit-rode markering die de route aangeeft.

We klimmen die eerste dag zo’n 600 meter. Aangekomen bij de berghut kiezen we een plekje uit voor onze tent. 's Avonds eten we samen met alle wandelaars wat de pot schaft: een stevige vegetarische lasagna - één van de beste maaltijden die we zullen krijgen. Het gezelschap aan tafel is divers. We raken aan de praat met een fit stel dat ons vertelt dat ze zo’n twee à drie etappes per dag doen. Ik voel me overweldigd, want ik vond één etappe al pittig genoeg. Gelukkig zie ik veel andere vermoeide gezichten aan tafel.

Saamhorigheid op de route

De avonden erna worden sommige gezichten steeds bekender. Er zijn slechts enkele aangewezen slaapplaatsen op de route, dus we komen elke avond dezelfde mensen tegen. Terwijl we een biertje drinken op het succes van de dag, druppelen de andere wandelaars binnen. Er heerst een gevoel van saamhorigheid. Op één van de avonden maken we er zelfs een klein dansfeestje van, waarbij ieders favoriete nummer langskomt. 

Zo gemoedelijk als de eerste dag was, zo zwaar worden de dagen erna. De groene omgeving wordt ingewisseld voor een ruig rotslandschap. De route is hier en daar onherkenbaar. We klauteren met handen en voeten over rotsen, ploeteren door stukken sneeuw omhoog en glijden over grind en puin naar beneden. We plakken pleisters op de blaren op onze voeten, spoelen het zweet met koud water van ons af en kleden ons warm aan tegen de gure wind. Maar ik zou het uitzicht van de zee achter de grillige rotsen niet inwisselen voor een meer comfortabele omgeving. Net zomin als de momenten in de namiddag, als onze tent is opgezet en we de dag van ons afspoelen in een bergmeertje.

Het hoogtepunt - Monte Cintu

Op de vijfde dag staan we op het hoogste punt van onze route, net onder de top Monte Cintu. We voelen ons onoverwinnelijk. Achter de bergkam zien we lage wolken hangen boven de baai van Calvi, ons eindpunt. Sergej, de Belg die we onderweg in ons wandelgroepje hebben opgenomen, bekent dat hij hoogtevrees heeft. Toch kijkt hij met een dikke grijns op zijn gezicht om zich heen.

Hierna kan de route niet meer stuk. We wensen iedereen die ons tegemoet komt succes, terwijl we zelf de steile helling af glibberen. We genieten van een lunch van linzensalade en de laatste prachtige uitzichten. We springen rotsen af, omdat het voelt alsof we er echt bijna zijn. Na nog twee dagen lopen komen we aan in Calvi en dompelen we ons eindelijk onder in het zeewater dat ons telkens tegemoet schitterde.

Enthousiast geworden om ook over Corsica te wandelen?

Je route over de GR-20 uitstippelen kan via de website https://www.le-gr20.fr/en/.

Liever een andere route? Die zijn er natuurlijk ook. Van uitdagende meerdaagse tochten tot gemoedelijke dagwandelingen.

Mare a Mare

Je kunt Corsica ook van Oost naar West oversteken. Er zijn drie meerdaagse Mare a Mare wandelingen: Sud, Centre en Nord. De zuidelijkste wandeling is met vijf dagen de gemakkelijkste en de kortste.

Mare e Monti

Mare e Monti vertaalt zich naar ‘zee en bergen’ en dat is precies waartussen je je met deze wandelingen begeeft. De twee routes (Nord en Sud) lopen door de bergen aan de westkust van Corsica, met uitzicht op de zee. Ook van deze twee routes is de zuidelijke het meest toegankelijk.

Cap Corse

Cap Corse is het noordelijkste puntje van Corsica, ook wel de vinger genoemd. Langs de kust lopen verschillende dagwandelingen met uitzicht op zee. Voor de meer geoefende wandelaar biedt de beklimming van Monte Stello een mooie uitdaging. Langs het noordelijkste puntje van de vinger loopt de meerdaagse wandeling Sentier des Douaniers (‘het pad van douanebeambten’), van de haven van Macinaggio naar de haven van Centuri.

Forêt de Bonifatu

In het noorden van Corsica ligt het Bonifatu Woud. Met verschillende routes van een aantal uur kun je dit bos goed verkennen. De wandelingen leiden over hangbruggen, langs beekjes waar je je voeten in kunt afkoelen of refuges waar je kunt pauzeren - met prachtig zicht op de bergen of de baai van Calvi. 

Rondom Porto Vecchio

Ook in het zuiden van Corsica vind je verschillende wandelroutes. Loop bijvoorbeeld naar het uitkijkpunt Punto di a Vacca Morta voor uitzicht over de baai van Porto Vecchio of langs de Santa Giulia Baai. Of volg het oude Genuese pad Strada Vecia, dat naar het beschermde Paraguan strand en de Ermitage de la Trinité leidt.

Het midden van Corsica

Uiteindelijk vergeten we ook het midden van het eiland niet. Een tweede Sentier des Douaniers verbindt de stranden van Saint-Antoine en Sanguinaires bij Ajaccio. Maar je kunt ook met de trein of auto naar het bos van Vizzavona reizen. Door het bos lopen verschillende wandelingen langs bergbeekjes, watervallen en ruïnes.