Da Lat Family Hostel
We moesten vervolgens nog een tijdje wachten voor we konden inchecken dus kregen we wat klusjes om de tijd te doden. Zo dopte Annie en ik de boontjes en Maris ontfermde zichzelf over de aardappels. Wat een gezelligheid. Toen het tijd was om ons te installeren waren we blij verrast met ons ‘slaapfeestjesbed’. Er stonden vier stapelbedden tegen elkaar aangeschoven. Zo lagen we gezellig met zijn 4e op een rij te lepelen, weer eens wat nieuws. We dumpte onze spullen en gingen op advies van andere naar het Crazyhouse. Dit is een soort van speeltuin waar verschillende dingen in staan gebouwd. Trapjes, bochtjes, raampjes, er is van alles te vinden hier. Na een tijdje rond dwalen kwamen we er achter dat het eigenlijk een hotel is. Zo kun je bij verschillende kamers binnenkijken en kun je dus super awesome een nachtje slapen in dit doolhof. Toen we ongeveer alle weggetjes hadden gehad leek het ons leuk om verstoppertje te gaan spelen. Zo speelde we twee spannende potjes en waren we mooi weer een middag vermaakt. We moesten op tijd thuis zijn voor het eten en na een verfrissende douche konden we meteen aanschuiven. Ons eerste familiediner was echt mega gezellig. Je zit met weet ik het hoeveel mensen aan tafel en er blijft maar eten en eten en eten op tafel komen. Rijst met verschillende groente, vlees en vis en ook nog de overheerlijke bananenpannenkoeken. Er kwam geen einde aan en we hadden ondertussen kennisgemaakt met onze nieuwe familie. Nadine, Elske, Puck, Kahlia, Andy etc. etc. Het was pas onze eerste avond maar het familyhostel is nu al de beste plaats ooit! We volgende de dagelijkse pubcraw en begonnen bij de karaoke bar. Je huurt hier met een groep een kamer waarin een grote bank, tv en microfoons staan en dan is het zingen maar. De ene hit na de andere werd door de microfoon geschreeuwd. We stonden met een hele groep te zingen en te dansen, wat was het leuk. Met onze nieuwe vrienden gingen we verder naar de 100 roof bar. Dit is een beetje het zelfde idee als het crazy house maar dan met verschillende barretjes. We lagen veelte laat in bed aangezien het de volgende ochtend tijd was voor een actieve dag, namelijk het Canyoning. We startte in de bossen met een touw aan een boom om daar te oefenen hoe je moet abseilen. Als skippy himself sprongen we aan het touw naar beneden. Bij de eerste keer abseilen eindigde je in het water en moest je jezelf laten vallen, best een spannende ervaring en zeker omdat dit natuurlijk de eerste keer was. Het was ondertussen alweer tijd voor de lunch en er was een grote picknick klaargemaakt. Een groot kleed met broodjes, kaas, ham, tomaat, komkommer, crackers, koekjes, ananas en watermeloen. Zeg maar alles wat je hoort te hebben bij een picknick (zonder wijn). Met ons buikje vol gingen we door naar rustigere afdaling om vervolgens bij een grote rotsblok te gaan glijden. De stroming trok je zo mee en toen ik bij de derde keer met mijn uhm botten hard op de stenen was geknald was de lol er wel weer vanaf. Twee flinke blauwe plekken verder maar het was het allemaal waard.