Update

Vorige week mocht ik het nieuwe jaar inluiden in Nepal met een wensballon. Voor mij een bijzondere start naar hoop ik een heel mooi jaar. Hoewel ik dat stiekem toch doe wil ik me niet al te druk maken wat ik precies ga doen als ik weer terug in Nederland ben. Voorlopig mag ik nog in Nepal zijn en ben ik werkzaam voor stichting Maya. Ik vind het ook tijd voor een update over wat ik heb gedaan en nog ga doen de komende tijd.

Snowview
In november ben ik naar het tweede gastgezin gegaan namelijk de English Boarding School Snowview. Dit is een wat grotere school met daarbij een luxer gastgezin. Zo had ik zowaar een zacht bed, dikke dekens en een zittoilet, wat een feestje! Ik was te gast bij Bishnu, haar man en 9 weeskinderen. Het was leuk om kennis te maken met de weeskinderen, met elkaar spelletjes te spelen en liedjes te zingen. Daarbij was er een erg aardige vrouw, Maya, zij kookt elke dag voor het gezin en de school. Ook op deze school heb ik een

aantal leerkrachten bevraagd en geobserveerd. Het bevragen vind ik nog steeds lastig wanneer het Engels niet wordt verstaan of dat je vraag totaal niet wordt begrepen. Maar goed ook dat geeft informatie. Bisnu is een vrij drukbezette vrouw waardoor er geen tijd was om mijn vragen onder schooltijd te beantwoorden. Dat betekende dat ik mijn vragen ’s avonds moest stellen. Zo zat ik met mijn laptop op schoot samen met Bisnu in haar bed, best bijzonder toch?! In mijn laatste week was ik samen met Naomi, een van de vrijwilligers. Zij organiseerde met de leerkrachten een sport tournament van drie dagen voor de hele school. Het was leuk om de kinderen èn de leerkrachten zo enthousiast te zien. Na bijna een maand in dit gastgezin te verblijven was het hoog tijd voor verandering.

DACS
De stap naar het volgende gastgezin was wel weer een grote terug. Het is ook niet zo dat je er gelijk bent. Door het nemen van 2 (of als je pech had 3) bussen, en 20 minuten lopen duurde een enkele reis vaak 2 uur. De DACS-school ligt namelijk in het dorpje Serachour, wat in de heuvels van Naudanda ligt, waar je echt prachtig uitzicht over de vallei hebt. De eerste nacht in Serachour zal ik niet snel vergeten. Ik had namelijk last van knagende muizen die graag mijn kamer in wilden. Gelukkig werd die dag erna een balk onder de

deur geplaatst waardoor ik verder geen last meer van had. Hoewel het hier echt back to basic is, heb ik mij heel welkom gevoeld, en nog steeds ben ik van harte welkom. De moeder en vader spreken goed Engels en toonden veel interesse in mij en mijn familie. De gesprekken die ik heb gehad met Barati (moeder) zijn heel fijn geweest.

Appartement
En ja nu de vraag waar zit ik nu dan? Afgelopen week en de komende 2 weken zit ik in het appartement van René en Meike. Op deze manier kan ik in alle rust werken aan mijn onderzoeksverslag. Het was in het begin weer even schakelen maar het went snel hoor. Zelf bepalen wanneer je thee wil of gewoon een warme douche nemen is natuurlijk heel vervelend ;) Daarnaast zijn er ook andere activiteiten. Zo ga ik woensdag samen met Dianne en Anneleen (twee andere vrijwilligers) een teacher workshop geven op de Oxford school. In de workshop delen we wat informatie over pesten en voeren we enkele activiteiten uit om het groepsklimaat te bevorderen. Ik ben heel benieuwd maar ik heb er ook zeker zin in. Als het goed is zal ik eind januari terugkeren naar deze school voor mijn eigen onderzoek. Maar ja in Nepal weet je het qua planning nooit, dus we gaan het zien =)

Niet verkeerd uitzicht toch?