Van noord Vietnam op weg naar... de zon!

We komen 's avonds aan in Hanoi en worden door de taxi chauffeur netjes voor ons hotel afgezet. Daar aangekomen blijkt dat we eigenlijk pas de nacht erna hebben geboekt... moest er een keertje van komen dat het mis zou gaan! Bij de buren tegenover konden we voor dezelfde prijs een soortgelijke kamer krijgen voor de volledige drie dagen. Doen dus! Hoeven we ook niet meer met onze spullen te sjouwen.

We slapen in de oude binnenstad wat je je het best als volgt voor kunt

stellen: combineer 8.600 toeterende Vietnamezen op scootertjes (soms alleen, maar vaker met 2-en, 3-en of 4-en samen met alle inkopen van die dag), met een hele hoop winkeltjes in oude Franse gebouwen, veel eet-stalletjes en alle elektra boven de grond. De winkeltjes zijn per straat opgedeeld in: alles (écht alles) met de hand gemaakt van roest-wel-vrij-staal, alles dat of goud of rood is, alles voor de kinderen en allerlei kleding van XXXS tot XS voor zowel de modieuze Vietnamese man als vrouw.

De eerste volle dag in Hanoi vullen we met een rondje rondom West Lake op de scooter waarbij we kennis maken met de o-zo-drukke oude binnenstad en de buitenwijken met hele mooie grote en kleurrijke Franse stijl huizen. Ode aan Rick dat hij zich wist te redden in dit regelloze doch functionerende verkeer. De enige regel die hier geldt is: er zijn geen regels. Gewoon rijden dus, NIET stoppen, en hopen dat de ander hier goed op reageert.

De dag erna gaan we heerlijk de toerist uithangen. Op naar Halong Bay! Op weg naar Halong Bay maken we al snel kennis met de rijkunsten van onze buschauffeur wanneer hij een auto inhaalt die een vrachtwagen inhaalt die uit moet wijken voor de scooters op de vluchtstrook, waarbij wij seinende koplampen van de tegenligger tegemoet rijden. Dit hele tafereel gaat gepaard met het veelvuldig gebruiken van de claxon, maar... met een ijzige blik. In Azië wordt namelijk niet getoeterd uit frustratie (met eventueel bijbehorende handgebaren)... ze toeteren om het overige verkeer te waarschuwen. En dat 'waarschuwen' doen ze continu. Een claxon in Nederland gaat een leven lang mee, zo is hij hier volgens mij na twee maanden echt op.

Halong Bay was erg toeristisch maar vooral ook erg mooi... De naam werd gegeven door een Vietnamese legende die vertelt dat zij werden geholpen door een draken-familie die juwelen en jade uitspuwden en zo een grote muur vormden in de vorm van deze rotsformatie tegen indringers.

De dag erna komen we aan in Da Nang waar we allervriendelijkst door onze chauffeur naar Hoi An worden worden gebracht. Centraal Vietnam waar we hopen wat meer zonnestraaltjes te vangen, want dat bruine huidje hebben we tot dusver nog niet echt...