3. Schotse kleuren

Vandaag staat een rondrit door Cairngorms National Park op de planning. Met een bezoek aan de hoogste berg van Schotland. Wel met een treintje. En natuurlijk bezoeken we ook Balmoral Castle.

Maar eerst krijgen we breakfast geserveerd door de heer des huizes. Nou, dat is niet niks. We komen niet weg met een kommetje yoghurt. Cas heeft zes verse pancakes met bacon en de rest kiest iets met eieren. Verse eieren van de kippen die we buiten hebben zien scharrelen. We besluiten de lunch maar over te slaan.

Onderweg maken we kennis met een bijzonder deel van Schotland:

overal waar je kunt kijken, zijn heuvels en bergen. Dat is op zich niet opmerkelijk, maar de kleuren zijn anders: paars, donkerrood, mosgroen, lila, oker. En de patronen op de heuvels zijn opmerkelijk.

Daar bovenop zijn ontelbaar veel witte stippen te zien. Deze bewegen echter. Ja, het zijn schapen. Nu begrijpen we waar al die wollen kleding vandaan komt. Overal waar je kijkt, ook op de weg en in de berm, zijn schapen. Wit met zwarte koppen. Mooi!

Zo rijden we verder naar Balmoral, want wij zijn wel benieuwd naar het buitenoptrekje van de Queen. Parkeren, kaartje gekocht, eindje lopen, kijken bij een dicht hek, vragen bij het souvenirwinkeltje en ja hoor: het kasteel is gesloten, want de Queen maakt er momenteel zelf gebruik van. Hadden we nu maar even op de website gekeken...

Nou ja, door naar het treintje. Als we doorrijden, zijn we daar net op

half drie. Ah, daar zijn we. Parkeren, uitstappen. O, jee, dit is een heel andere trein die we hier zien. Hmm, verkeerde trein in de navigatie gezet. We vonden het al vreemd dat de trein midden in een dorpje startte en niet halverwege een berg. Goed, dan nog maar een half uurtje rijden naar het juiste treintje. Hè, hè, gelukt, we zijn er. We horen van een alleraardigste ticketverkoper dat we nog net met de laatste trein naar boven kunnen. Pfff...

Prachtig panorama-uitzicht! Dat hadden we niet willen missen! Vanaf hier kunnen we bijna heel Schotland overzien. Hoever kan een mens eigenlijk kijken? Na een kopje thee weer naar beneden en naar ons B&B. Ze hebben al een tafel voor ons gereserveerd in het restaurant beneden aan de weg. Heerlijk gegeten.

Morgen is Iris jarig... 19 jaar alweer!

P.S. Het viel ons de afgelopen dagen op hoeveel de Schotten (en Britten) van pionnen houden. Waar je ook kijkt, er is altijd wel een pion in beeld...
Hieronder een aantal voorbeelden van verscheidene pionnen langs onze route.