Nan en ik stonden vroeg op om bijtijds bij het ontbijt te zijn zodat Nan om 8 uur kon gaan duiken in het ondiepe. Ik vond het zo spannend voor haar, ik hoopte heel erg dat ze een betere ervaring zou krijgen dan haar eerste keer. Ze ging onder begeleiding van Densi het water in. Die kerel is knettergek, ontzettend grappig en heel goed in zijn vak. Hij spreekt daarbij goed Engels en doet alles rustig aan. Nan en ik hebben alles nog tig keer herhaald wat betreft de regulator. Ik ben stiekem zelf ook wel een beetje nerveus. Sinds een jaar weer duiken in zee.. #phoee. Ik ben wel blij dat ik een paar weken terug in België heb gedoken, ook al was dat indoor. Doordat ik de hele tijd met Nan bezig ben, drukt het de zenuwen, dat is erg fijn! Ik had verwacht dat ik aan de waterkant op Nan zou wachten. Dit was niet het geval. Ik ging mee op de roeiboot die ons naar de grote boot bracht. Ik stelde Nan steeds gerust, ze was er klaar voor! Densi en Nanda gingen het water in. Ze deden allerlei oefeningen en zakten rustig naar beneden. Ze was 10 cm met haar hoofd onder water, precies goed! Lekker ff oefenen. Ze kwam boven en ik wachtte gespannen af, het ging hartstikke goed en ze voelde zich fijn #ohyeah #topppp. We gingen vervolgens naar de eerste echte duikspot. Nanda ging met Densi op pad, max 5 meter diep. Ik ging met Jess op pad en had er superveel zin in. Ik zag Nanda later weer, tijdens de 2de duik. Ik was zo trots op mijzelf, het duiken ging echt top, Jess is echt een geweldige instructrice. Na 42 minuten duiken en nog 50 bar op de meter, kwamen we boven. De vissen en het koraal waren echt prachtig! Wat een onderwaterwereld. Ik was enkel de laatste 5 minuten echt bang i.v.m. een Triggerfish die ons aanviel om zijn territorium te beschermen. Jess had een ijzeren stokje om van alles aan te wijzen en kon de vis hiermee op afstand houden/voorkomen dat 'ie beet #pff. Tussen duik 1 en 2 hadden we een tussenstop voor decompressie.

Ik zag Nan - toen ik net was bovengekomen - en vroeg meteen vanuit het water hoe het ging. Ze was hartstikke enthousiast #yesssssss #zoblij. We aten in de tussenstop typische Sulawesische kokoskoekjes en lekkere mini-banaantjes. We kletsten honderduit en ik liet alle GoPro-beelden zien. Duik nummer 2 was al gauw daar. Alles werd weer aangesloten, de weightbelt ging om, de tank werd opengedraaid, maskers werden klaargemaakt, vinnen aan. Hoppakee gaan! Deze keer ging ik met Densi omdat die beter is in het aanwijzen van microdiertjes. Nanda ging met Jess op pad, we zouden elkaar halverwege de duik zien. Dit omdat Nan max. 12 meter mag en ik 20. Tijdens de ontmoeting zagen we een Frogfish, een mini zeepaardje en nog veel en veel meer. Het was supervet! Helemaal enthousiast. Het duiken is wel erg duur. In de avond wikken en wegen we. Blijven we hier of backpacken we verder. Gaan we nog duiken ja of nee.. We bekijken alle opties en besluiten gewoon lekker te blijven. Lekker duiken en lekker genieten. GoPro steeds weer mee, genieten, genieten, genieten.
Na het duiken sliepen we wat bij, zwommen we in het paradijs en trokken we veel wifi/data om alle foto's over te zetten en te bewerken via de dive+ app. 's Avonds aten we met de Zwitserse kale mevrouw en Jess samen. Een simpele maaltijd met fruit toe. Dit kregen we elke avond als toetje #zoblijkt. Het was erg smakelijk. We gingen vroeg naar bed want duiken vergt veel energie. Het lichaam heeft rust nodig om te herstellen en de stikstof uit het lichaam te werken.