Vanuit Langkawi hebben we één nachtje een pitstop gemaakt in het plaatsje Ipoh.
We hadden er al een reis van 10 uur opzitten en hadden weinig zin nog een bus naar de Cameron Highlands te pakken.
Deze stop was overigens niet erg succesvol, want we moesten alsnog met de bus richting het centrum van de stad.
Na zo'n 7km werden we zo'n 2km vóór het centrum gedropt op een verlaten busstation. Dat was dus even een flinke wandeling met al onze spullen.

Ik had vooraf een goedkope kamer geboekt bij een hotel dat niemand in de stad leek te kennen. Zelfs (geen grap dit) het restaurant wat zo'n 20 meter van het verblijf af was, kende het zogezegd niet.
We laten ons niet uit de weg slaan en komen uiteindelijk altijd op onze bestemming aan. Ons bed was boven het eetcafe van de eigenaar, waar de hele avond een gezellige band speelde en gegeten en gedronken werd. Via een gang naar de keuken en een muuropening achter een kleed, liepen we omhoog over een eigen gefabriceerde trap.
Deze kwam uit op een soort zolder, die door middel van schotten kleine kamertjes bevatten. De bovenkant was dan ook gewoon open, waardoor je zonder je stem te verheffen met de buren kon praten. We opende soort kastdeuren en liepen meteen tegen ons bed aan. Het was echt super klein haha. Het bedrijf werd gerund door mannen en het zag er niet heel schoon uit allemaal. We hadden wel een ventilator en ondanks de dunne matrassen hebben we niks van het hout gevoeld. Redelijk geslapen en meteen de eerste bus naar de Camerons gepakt! (Wederom het hele stuk gelopen, bikkelpunt!)

Het was een uur of drie rijden naar de Cameron Highlands. Gelukkig kwamen we deze keer wel gewoon in het centrum uit.
Toen we opzoek gingen naar een slaapkamer kwamen we snel tot de conclusie dat half Maleisië de schoolvakanties hier viert, vanwege de lage temperaturen. Terwijl we rondliepen en het zoveelste hotel binnen wandelde, kwam er een man op ons af.
Die vertelde dat we geen kamer zouden scoren voor betaalbare prijzen. Er waren ons inderdaad al kamers van €50 voor een nacht aangeboden. Beetje teleurgesteld stonden we daar in de kou.
De man vertelde dat zijn hotel ook vol zat, maar hij nog wel een logeerkamer voor familie vrij had. Hij verontschuldigde zich voor de kittens die op de verdieping rondliepen en liet ons de keuken en douchecel zien. Het was duidelijk dat zij zelf op deze verdieping woonde. Het kamertje was schoon en verzorgd en had twee heerlijke bedden. Konden we voor een klein prijsje in, dus hadden wij deze keer even mazzel!

We hebben een jeep-toer gedaan om het gebied te verkennen. De Cameron Highlands is een hoogvlakte in Maleisië. De regio ligt 1500 meter boven zeeniveau en is daarmee het hoogste gebied van het Maleisische vasteland. De temperaturen liggen tussen de 10° en 25° graden Celsius.
De hoogvlakten zijn genoemd naar William Cameron, die het plateau ontdekte tijdens een expeditie in 1885. Toen de hoogvlaktes ontdekt werden zijn ze veel gebruikt voor theeplantages.
De plantages zijn nog goed intact en worden nog steeds verbouwt. Het thee plukken wordt alleen door de vrouwen gedaan, omdat men vindt dat vrouwen secuurder te werk gaan. De blaadjes worden met de hand geplukt. Er zit zodanig veel werk in de thee, dat de plantages lang niet voldoende zijn voor de hele bevolking. Eigenlijk alleen voor de omgeving hier. Er worden drie soorten thee gemaakt: Black tea, Chinees tea en Green thee. Eén van deze smaken is de basis van smaakjes thee die wij kennen. Er worden dan alleen nog smaakstoffen, fruit en suikers aan toegevoegd. De thee is van huis uit echt heel sterk en bitter. De Maleisische bevolking drinkt dan ook altijd thee met melk; 'Tea Latte' staat er dan op de kaart. Ik heb eigenwijs al een keer een bakkie besteld zonder suiker en melk, maar dat is echt heel smerig. Onze gids moest lachen dat ik het getest had.

We hebben tussen de plantages gelopen en zijn ook helemaal boven op de berg geweest. Tot 800 meter boven zeeniveau noemt men het Jungle en daarboven noemt met het Forrest. Wij zijn op ruim 1000 meter boven zeeniveau in het Forrest geweest. De bomen waren heel dicht tegen elkaar aangegroeid. Dit komt omdat de stammen 3-4 meter omhoog kunnen groeien en vanaf daar omwaaien door de harde wind boven op de berg. De bomen groeien dus in een soort omgekeerde 'L'.
Alles is wel heel groen en begroeid, waardoor de takken tegen elkaar aangroeien en het een heel donker bos is. Ondanks de prachtige theevelden, vonden wij dit wel het meest indrukwekkende van de tocht.

Verder vind je in de Camerons strawberryfarms, beefarms en butterflyfarms. Ook is er een groot (winkel)centrum, voldoende eetgelegenheden en een enorme markt.

Je kan het gebied wel in twee dagen zien. Langer hoef je er niet heen.
Leuk details is dat de aardbeien er hier mooi uitzien, maar zuur smaken door een te kort aan zonlicht.
Wij zijn in de fabriek geweest waar de thee nog met hele oude machines wordt fijngemalen en hebben verse thee gedronken.
Na de toer en een flinke lunch hebben we de bus naar Kuala Lumpur gepakt. We hadden pech met file, want in plaats van 4/5 uur, hebben wij er 7 uur over gedaan. Daarna hebben we de trein naar het centrum gepakt en zijn we aangekomen in ons best wel luxe hotel!

Liefs

* Slapen: TJ hotel
* Restaurant: Curry House
* Toer: 4 uur is ruim voldoende